معاون آموزشی وزیر علوم با تاکید بر اینکه آمار رشته‌محل‌های جدید دانشگاه آزاد شنبه هفدهم تیرماه اعلام خواهد شد، گفت: «اطلاعات اولیه رشته‌محل‌های جدید این دانشگاه ظرف ۴۵ روز آینده مورد بررسی قرار می‌گیرد. درصورتی‌که شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم متوجه اشتباه یا خطا در اطلاعات انعکاس‌داده‌شده از سوی دانشگاه آزاد شود، مجوز این رشته‌محل‌ها باطل و ظرفیت آن‌ها نیز صفر خواهد شد.»
دکتر مجتبی شریعتی نیاسر در گفت‌وگوی اختصاصی با ایسنا، با اعلام این مطلب اظهار کرد: «در صحبت‌هایی که با مسئولان دانشگاه آزاد داشتیم، آنان تاکیدات وزارت علوم را بر لزوم توجه به کیفیت رشته‌محل‌های این دانشگاه بسیار قبول دارند و من تصور می‌کنم این را باید به فال نیک بگیریم؛ بنابراین با همکاری که با مدیریت دانشگاه آزاد داریم و خواهیم داشت، می‌توانیم کمک کنیم وضعیت دانشگاه را از آن چه که هست به آنچه که باید باشد، تغییر دهیم.»
معاون آموزشی وزیر علوم با تاکید بر اینکه نتایج بررسی تائید مجوز رشته‌محل‌های دانشگاه آزاد اسلامی هفده تیرماه اعلام خواهد شد، گفت:‌ «پیش‌بینی من این است همان‌گونه که رئیس سازمان سنجش آموزش اعلام کرد رسیدگی به اعتراض رشته‌‌محل‌های این دانشگاه حداکثر هفدهم تیر پایان پذیرد و آمار رشته‌محل‌های جدید به اطلاع داوطلبان برسد.»
دکتر شریعتی خاطرنشان کرد: «تلاش می‌کنیم با مراودات و گفت‌وگوهایی که با مجموعه مدیریت دانشگاه آزاد داریم، بتوانیم دغدغه آموزش عالی را نسبت به بی‌توجهی به کیفیت توسط این دانشگاه رفع کنیم و مدیریت دانشگاه نیز قول دادند به‌طور جدی شاخص‌های جدید را از سال جاری مورد توجه قرار دهند.»
معاون آموزشی وزیر علوم تصریح کرد: «بر این باور هستم که آموزش عالی غیردولتی اعم از دانشگاه آزاد اسلامی و مؤسسات غیردولتی ملاحظات خود را برای پذیرش دانشجو به‌کار می‌گیرند؛ به‌دلیل اینکه مشکلات اقتصادی در بخش‌های غیردولتی باید توسط خود این مراکز رفع شود: نه با افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو.»
دکتر شریعتی خاطرنشان کرد: «بر این باور هستم که مراکز غیردولتی چون سربار دولت نیستند و مشروط بر اینکه شاخص‌ها را رعایت کنند باید مورد حمایت جدی آموزش عالی قرار بگیرند؛ چون اگر کیفیت را رعایت کنند به‌مراتب بهتر از مراکز دولتی می‌توانند نیاز نسل جوان یا جامعه مخاطب را تأمین کنند.»
دکتر شریعتی نیاسر ادامه داد: «جامعه ما نیازمند تحصیل علم است و انتظار دارد مسئولان در ازای پرداخت پول به کیفیت آموزش عالی توجه داشته باشند؛ لذا انتظار از دانشگاه آزاد که سهم قابل توجهی از آموزش عالی را به خود اختصاص داده، این است که در رعایت شاخص‌های کیفی بسیار جدی عمل کند؛ به‌عنوان‌مثال، دانشگاه صنعتی شریف اگر جایی نقطه‌ضعف کیفی داشته باشد، اگرچه به‌لحاظ اعتباری ضربه سنگینی به آموزش عالی وارد می‌کند، ولی به‌لحاظ کمی در حد مقیاس کمی این ضربه وارد می‌شود؛ اما دانشگاه آزاد اسلامی با دراختیارداشتن بیش از یک میلیون و ۷۰۰ نفر جمعیت دانشجویی باید به رعایت شاخص‌های کیفی توجه کند.»
معاون آموزشی وزیر علوم در پاسخ به این سؤال که آیا مجوز دو هزار و ۳۰۰ رشته محل دانشگاه آزاد را که اخیراً از قول وی در رسانه‌ها اعلام شده است، تائید می‌کند یا خیر، گفت: «مجلس شورای اسلامی یک نهاد قانون‌گذاری و نظارتی است: نه نهاد اجرایی؛ بنابراین نهاد قانون‌گذاری نمی‌تواند جانشین شوراها و مراکز تصمیم‌گیری اجرایی باشد. اگر هم کمیسیون‌های مجلس از دستگاه‌های اجرایی من یا وزیر سؤال می‌کنند، حق قانونی آنان است؛ ولی نمی‌توانند جای شورای گسترش آموزش عالی تعداد رشته‌محل‌ها، نوع شاخص‌ها و نحوه شاخص‌های تعیین کیفیت این رشته‌محل‌ها را در نازل‌ترین سطح تصمیم‌گیری تعیین کنند؛ چرا که این تصمیم باید در دستگاه‌های اجرایی و نهادهای مرتبط نظیر شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم انجام شود.»
دکتر شریعتی خاطرنشان کرد: «تائید مجوز دو هزار و ۳۰۰ رشته‌محل دانشگاه آزاد را که اخیراً از قول من در رسانه‌ها عنوان شد، تکذیب می‌کنم؛ چراکه جلسه ما با  کمیسیون آموزش عالی بیشتر جلسه تفاهمی و برای توجیه نمایندگان مجلس بود تا آنان در جریان و چگونگی وضعیت این موضوع قرار بگیرند.»
وی تاکید کرد: «در جلسه فوق ترسیمی از وضعیت آموزش عالی را به اطلاع نمایندگان مجلس رساندیم؛ ولی تصمیمی که گرفته شد با هماهنگی، تفاهم و توافقی است که با مسئولان دانشگاه آزاد انجام دادیم؛ بنابراین تعداد دقیق مجوز رشته‌محل‌های مصوب این دانشگاه بعد از بررسی‌های لازم تا اعلام می‌شود.»
بررسی مجدد اطلاعات رشته‌محل‌های جدید آزاد ظرف  ۴۵ روز آینده
معاون آموزشی وزیر علوم در پایان با تاکید بر اینکه درصورت تائید مجوز رشته‌محل‌های جدید دانشگاه آزاد، اطلاعات ارسال‌شده توسط دانشگاه آزاد در خصوص این رشته‌محل‌ها تا ۴۵ روز آینده مورد بررسی قرار می‌گیرد، گفت: «ما با دانشگاه آزاد توافق کردیم به‌دلیل محدودیت زمانی اطلاعات اولیه رشته‌محل‌های این دانشگاه را بر اساس اعتماد متقابل بررسی کنیم و ظرف ۴۵ روز دیگر اگر مدیریت گسترش شورای عالی آموزش وزارت علوم متوجه اشتباه و خطایی در اطلاعات منعکس‌شده از سوی دانشگاه به این وزارتخانه شده باشد این خطا موجب ازدست‌رفتن شرایط قانونی صدور مجوز رشته‌محل‌ها شده و ظرفیت آن رشته‌محل‌ها صفر خواهد شد.»

  به‌عنوان سؤال اول برایمان بگویید چطور به این هنر علاقه‌مند شدید؟
درواقع میل و تعلق به خلق و آفرینش بود که سمت طراحی گرافیک رفتم. بیش از این هم حیطه و حوزه رسم برای شخص من جذابیت‌های فراوانی دارد. گذشته از این در گرافیک هرچه جلوتر بروید بیشتر میل به کاری پیدا می‌کنید که از درون خودتان باشد و امضاهای خالقش را بیشتر دارا باشد. این دغدغه در گرافیک حرفه‌ای شما را به‌سمت عکاسی، نقاشی، طراحی و دیگر هنرهای مرتبط و غیرمرتبط می‌برد و مجموع این موارد می‌شود حوزه علاقه‌مندی من به هنر گرافیک.
   با این گستردگی و شمولیت که شما برای گرافیک قائل هستید، گرافیک را چه می‌بینید؟
به نظر من گرافیک در دنیای امروز همه چیز است.
   لطفاً بیشتر توضیح بدهید.
در دنیای امروز از طراحی یک ساعت مچی گرفته تا یک ابرسازه، یک اتومبیل تا یک گوشی تلفن همراه و همه چیز می‌شود طراحی گرافیک. قبل از اینکه شما به‌عنوان یک فرد مصرف‌کننده یا حتی تولیدکننده این محصول را ببینید یک گرافیست آن را دیده و ترسیم و تجسم کرده است. این یعنی همه آنچه بشر در دنیای امروز می‌بیند، گرافیک است.
  اگر موافق باشید سراغ مسابقاتی که شما درخشش بالایی در آن‌ها داشتید، برویم. ظاهراً مسابقات به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود؛ ولی بااین‌وجود حتماً یک کشور میزبانی و داوری را به‌عهده دارد. طی این سه دوره، میزبانی با کدام کشورها بوده است؟
طی این سه دوره که مقام اول را کسب کردم سال 2011 در آلمان بود، سال 2013 فرانسه و از آن به بعد در آمریکا بود.
   در این دوره‌ها با توجه به شرکت‌هایی که می‌دیدید، جایگاه ایران را در جهان و اصفهان را در ایران در چه رده‌هایی می‌دانید؟
باورکنید بی‌اغراق اصفهان را اول و دوم در ایران می‌بینم و ایران را از یک تا هفت در جهان. اگر بگویم اصفهان در قله گرافیک نرم‌افزاری ایران است، اغراق نکرده‌ام.
   با توجه به این نکته مهم که متأسفانه از چشم رسانه‌های داخلی و محلی هم مغفول مانده و با وجود اینکه شما یکی از استادان جوان و مطرح این رشته در ایران هستید، بی‌تردید قبول دارید ما در ایران با نرم‌افزارهای «کِرک»شده و به اصطلاح قفل شکسته زیاد کار می‌کنیم و این برایمان مشکل‌ساز شده است؟
این را بیشتر یک بحث فرهنگی می‌بینم. به عقیده من این وظیفه برعهده استادان است که در آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها به دانشجویان‌شان مزایای نرم‌افزارهای اورژینال و قانونی را آموزش بدهند. این مسئله بسیار مهمی است که بستر فرهنگی می‌خواهد و باید از لایه‌های بالای آموزشی به سطوح پایین‌تر تسری پیدا کند. این موارد وقتی در المپیادها و رویدادهای علمی و بین‌المللی هستیم بیشتر نمود پیدا می‌کند؛ به‌عنوان‌مثال، در همین سری از مسابقات امسال 413 داور بررسی آثار را به‌عهده داشتند.
  حالا که حرف تعداد شد بفرمایید چند شرکت‌کننده در این دوره حضور داشتند؛ با این پیش‌فرض که این رشته هوادار و طرفداران و درواقع مدعیان زیادی در دنیا دارد.
بله. اتفاقاً تلقی درستی است. در این سری از مسابقات دور اول مسابقه با چهارده هزار نفر آغاز شد و در دوره‌های بعدی در ادامه به ترتیب نفرات شرکت‌کننده ریزش کرده و در هر رده تعداد کمتری با هم رقابت می‌کردند: به این ترتیب که چهارده هزار نفر،هفت هزار نفر، سه هزار و پانصد نفر، ششصد نفر، 70 نفر، 30 نفر، یازده نفر، شانزده نفر، هشت نفر، چهار نفر، دو نفر و یک نفر.
   به‌عنوان آخرین سؤال بفرمایید برگزاری این مسابقات زیر نظر کدام نهاد و سازمان بین‌المللی برگزار می‌شود؟
برگزارکننده همه دوره‌ها شرکت Adobe است که همه مسابقه‌ها و جوایز زیر نظر Adobe انجام می‌شود.

هم رئیس فراکسیون امید مجلس است، هم رئیس مجمع نمایندگان استان تهران. دو سمت پارلمانی برای عارف که اولی در بدترین حالت هم قابل حصول بود و دومی هم یک سمت تشریفاتی بیشتر نیست. مردی که چهار سال پیش امید اول اصلاح‌طلبان برای تکیه‌زدن بر کرسی ریاست‌جمهوری بود، حال در ساختمان هرمی‌شکل بهارستان در قامت تنها یک وکیل‌المله طی‌طریق می‌کند. شاید روزی که سیاست‌مدار یزدی پایش را در بهارستان گذاشت تصوری کمتر از ریاست مجلس را درسر نمی‌پروراند. پیروزی لیست امید در انتخابات مجلس هم این امید را در او پررنگ‌تر کرده بود؛ حتی با وجود رقیب قدری چون لاریجانی، عارف بازهم چشم طمع به صندلی ریاست بهارستان داشت تا شاید تلخی انصراف دیرهنگام از انتخابات ریاست‌جمهوری و خداحافظی با پاستور برایش کمتر شود. رفقای امیدی او در مجلس اما چندان بر عهد رفاقت پیش نرفتند. از دروازه بهارستان که عبور کردند راهشان را به‌سمت اصولگرایان مجلس کج کردند تا اولین ضربه به عارف ازسوی همین رفقای امیدی به او زده شود. او وقتی دررقابت درون فراکسیونی بیش از 50 رأی کمتر از لاریجانی آورد رویای ریاست مجلس را برای خود دست‌نیافتنی دید. نه در سال اول که در سال دوم هم او دیگر چشم امیدی به صندلی مهم مجلس دهم نداشت. عارف گویی خود را بازنده پیش از رقابت با لاریجانی می‌دید که حتی در سال دوم ریسک رقابت را به جان نپذیرفت. وقتی همه چشم‌انتظار این بودند که آقای اصلاح‌طلب برای کرسی ریاست یک کمیسیون وارد گود رقابت شود یا پیشنهاد تلویحی لاریجانی برای ریاست مرکز پژوهش‌ها را بپذیرد، عارف به هر دو جواب بلند «نه» را داد تا اعلام کند تنها صندلی مناسب برای خود در مجلس را فقط صندلی ریاست می‌دیده و بس. بی‌اعتنایی عارف به رقابت‌های درون‌پارلمانی آنقدر مشهود بود که برخی حتی از قهر او سخن گفتند. عارف با همه بی‌اعتنایی به سمت‌های پارلمانی اما مرد اول مراجعات اصلاح‌طلبانه در صحن و بیرون صحن پارلمان است. در هر جلسه علنی مجلس که چشم بگردانی اطراف صندلی او شلوغ‌تر از بقیه صندلی‌هاست. اوگرچه به جز یک نطق میان‌دستور، وارد دیگر مباحثات پارلمانی چون تذکر یا اخطار نشده است، اما می‌گویند در پشت صحنه او فعال است و مناسبات فراکسیون امید در درون و بیرون صحن از زیر دست او رد می‌شود. سؤال اما همین‌جا به‌وجود می‌آید: فراکسیون امید با وجود کثرت اعضا در مجلس و با وجود آنکه گفته می‌شود عارف در پشت صحنه این فراکسیون فعال است چرا در مناسبات درون‌پارلمانی دچار ناکامی‌های پی‌درپی می‌شود؟ چرا سهم امیدی‌های مجلس در هیئت‌رئیسه و کمیسیون‌ها حتی به نسبت سال اول روند نزولی داشته است؟ ریشه این ناکامی را باید در عهدشکنی اعضا جست‌وجو کرد یا ضعف مدیریت عارف؟ عارف گرچه تلاش کرده است در قامت یک نماینده و سیاست‌مدار اصلاح‌طلب اخلاق‌گرا به دور از تنش و اختلاف مناسبات فراکسیون امید در مجلس دهم را پیش ببرد، اما شاید بیش از همه با یک ضعف بزرگ روبه‌رو است. او لابی‌من قَدَری در مجلس نبوده است؛ آن‌هم مجلسی که عهدشکنانی از جنس مستقلین را به خود دیده است که نشان داده‌اند چندان پایبند رفتار و اخلاق فراکسیونی نیستند و هرجا منافع بیشتری برایشان فراهم باشد به همان سمت خواهند چرخید، اخلاقی که ولایی‌های مجلس به‌خوبی به آن پی‌برده‌اند و تلاش کرده‌اند در هر اتفاق مهم مجلس از بررسی طرح‌ها و لوایح تا انتخابات درون‌پارلمانی با دست‌فرمانی درست‌تر نسبت به امیدی‌ها وارد مذاکره با مستقلین مجلس شوند تا رأی آنان را به‌نفع خود جابه‌جا کنند، امری که عارف و همراهانش در فراکسیون امید از آن غفلت آشکاری کرده‌اند. اکنون مردادماه که از راه برسد دولت دوم روحانی باید خود را آماده ورود به پاستور کند. هرچند روحانی امیدوار است دولت دومش با دست‌انداز کمتری از سد مجلس عبور کند، اما بدون‌شک وزنه بالای ولایی‌ها در مجلس و مواضع نامشخص فراکسیون مستقلین مجلس سبب خواهد شد کار روحانی در این مرحله هم چندان راحت نباشد. شاید همین‌جاست که بازهم نگاه‌ها به‌سمت یک نفر در مجلس خیره می‌شود: عارف. وی که در دو آزمون انتخابات هیئت‌رئیسه و کمیسیون‌های تخصص مجلس نه‌فقط در سال اول که در سال دوم هم ناکام بوده است، این‌بار با آزمون دشوارتری روبه‌روست: یک سو اصلاح‌طلبان برون‌پارلمانی هستند که انتظار دارند فراکسیون امید مجلس همراه با تصمیمات برون‌پارلمانی با کابینه روحانی برخورد کند؛ چه در رأی مثبت‌دادن یا منفی‌دادن به وزرای پیشنهادی. خاصه آنکه اصلاح‌طلبان این بار انتظار بیشتری از روحانی دارند و سهم‌خواهی بیشتری هم کرده‌اند. شاید همین‌جاست که انتظار دارند موضع‌گیری کلان این جریان درباره هر وزیر پیشنهادی در صحن مجلس هم نمود پیدا کند؛ دقیقاً همان‌جایی که پیوندخوردن رأی فراکسیون امید و مستقلین می‌تواند خواست اصلاح‌گرایان را به کرسی بنشاند، پیوندی که بدون شک نیازمند لابی‌های پشت پرده خاصه در سطح کلان آن و از سوی عارف است. دولتی‌ها نیز یک چشم امیدشان به عارف مجلس است. آنان گرچه تلاش کرده‌اند هم‌زمان امیدی‌ها و مستقلین مجلس را همراه خود نگاه دارند تا در بزنگاه‌های پارلمانی دست‌شان در مقابل منتقدان ولایی‌شان خالی نماند، اما در جریان رأی اعتماد به کابینه بدون شک نیاز آنان به عارف بیش ازگذشته خواهد شد. شاید آن بزنگاه مهمی که قرار بود برای عارف در پارلمان رقم بخورد همین مردادماه باشد، جایی که عارف می‌تواند چشم و گوش اصلاح‌طلبان و حتی دولتی‌ها در پارلمان شود. آیا او قادر خواهد بود در قامت یک لابی من قَدَر پارلمان خواست جریان متبوعش را در بهارستان پیاده‌سازی کند؟