سفر وزیر خارجه خاص انگلیس به تهران یک سفر با ویژگی‌های منحصربه‌فرد تلقی می‌شود. به‌هرروی این یک سفر با کارکرد پیگیری مسائل دوجانبه و با نیت گسترش روابط دو کشور است که در گذشته به این شکل اتفاق نیفتاده بود. برای آمدن یک وزیر خارجه از انگلیس به تهران باید گفت‌وگوها و روابط مقدماتی بین کارشناسان و سفرای دو کشور شکل گرفته و لیستی از نیازها و دستورکارها به‌وجود آمده باشد تا درنهایت دو کشور به این تصمیم برسند که زمان سفر رسیده است. همین فضا اگر پیش برود و دستورکارهای جانسون به‌خوبی به نتیجه برسد می‌توان شاهد رفت‌وآمد دو کشور در حد روسای دولت نیز بود. هرچند رسانه‌های انگلیسی سفر جانسون را در حد پیگیری موضوع زندانیان دوتابعیتی به‌خصوص نازنین زاغری پایین آوردند، اما همگان می‌دانند که این هم قسمت کوچکی از دلیل این سفر می‌تواند باشد. ایران و انگلیس دو دوست و شریک استراتژیک نیستند و لیستی از مواضع غیرمشترک و مشکلات را حتی دارند که به‌نظر می‌رسد در این سفر تلاش می‌شود دراین‌باره گفت‌وگوهایی شکل گیرد؛ اما دو کشور بیشتر از اینکه به سوءتفاهم‌ها یا مسائلی که روی آن‌ها تفاهم ندارند، بپردازند بدون شک به موضوعات مشترک بیشتر بها می‌دهند. سرفصل مهم تفاهم‌های دو کشور، موضوع برجام و حمایت و ادامه آن است. انگلستان یکی از طرف‌های مهم توافق هسته‌ای ایران با کشورهای پنج به‌علاوه یک بوده و هست. پس از شکل‌گیری برجام، این کشور به ‌شکل ‌کامل از آن حمایت کرده است؛ حتی پس از حضور ترامپ و مخالفت‌های او با برجام، این کشور اروپایی همراه دو کشور دیگر یعنی فرانسه و آلمان بر حفظ و ادامه آن تأکید کرده‌اند؛ اما موضوعی که می‌تواند یکی از بحث‌های اصلی در سفر جانسون باشد این است که ایران از طرف اروپایی خود می‌خواهد حمایت از برجام را از شکل لفظی و اعلامی به حالت عملی خود تبدیل کند. یکی از انتقادهای ایران، درباره مسائل بانکی و سازکارهای بانکی کشور انگلیس و تسهیل در این موارد بوده و پاسخ انگلیس دراین‌باره خصوصی‌بودن بانک‌ها و تلاش آن‌ها برای دوری از ریسک‌های آینده است. از موضوع‌های موردعلاقه انگلیس در ایران که شاید حتی تمایل دارد روی آن معامله هم بکند موضوع موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران است. این مسئله از نکاتی است که دو کشور درباره آن اختلاف‌هایی دارند. انگلیس تلاش می‌کند ایران را متقاعد کند در این دو موضوع با شفافیت بیشتری عمل کند، موضوعی که ایران آن را جزو خطوط قرمز خود می‌داند و آن را قابل‌مذاکره نمی‌داند. ایران می‌داند که برخورد سلبی و غیردیپلماتیک با آن می‌تواند سرخوردگی طرف انگلیسی و قطع پای دیگرکشورهای اروپایی به‌سمت ایران باشد؛ ازاین‌رو نوع برخورد و تلاش برای قانع‌سازی و تأکید بر مواضع مشترک می‌تواند در این سفر از دو نظر مهم باشد: اول اینکه دستاوردهای این سفر را بالابرده و دیدار مرد موطلایی انگلیسی از تهران را امیدوارکننده جلوه دهد و از سویی باعث شود دیگر وزرا و رهبران سیاسی اروپایی به‌دنبال این سفر موفق راهی تهران شوند تا هم به گسترش روابط خود با بازیگر مهم خاورمیانه بپردازند و هم در راستای تحولات منطقه‌ای، هماهنگی‌های لازم را با کشور متعادل و آینده‌دار منطقه انجام دهند. این موضوع وقتی بیشتر اهمیت پیدا می‌کند که مسائل منطقه‌ای تحولات جدید و مهمی را پشت سر گذاشته است و سیاست خاورمیانه‌ای اروپایی‌ها می‌تواند از عربستان تغییر شیفت دهد و به‌سمت ایران حرکت کند. دوران پساداعش در منطقه می‌تواند فصل نوینی در خاورمیانه برای اروپا و ایران باشد.

جهان امروز بیش از هر زمان دیگری در طول تاریخ از فراوانی منابع و رشد سرسام‌آور مصرف در ابعاد مختلف و به‌خصوص از نظر غذایی بهره‌مند شده است؛ بااین‌حال این فراوانی و مصرف مواد غذایی در سایه نابرابری، ناآگاهی، جنگ، سوانح طبیعی و نظایر آن‌ها همه اقشار انسانی به‌خصوص زنان و کودکان را در تمامی جوامع در بر نمی‌گیرد؛ به‌طوری‌که در دوره حاضر نیز همچنان شاهد عوارض و آسیب‌های سهمگین ناشی از کمبود مصرف مواد مغذی به‌خصوص به‌وسیله زنان و کودکان هستیم. آمارها نشان می‌دهد که یک کودک از هر چهار کودک در جهان به‌طور مزمن دچار سوءتغذیه است و با عنوان بازمانده از رشد شناخته می‌شود. اینان کودکانی هستند که موادمغذی ضروری و موردنیازشان را به‌دست نمی‌آورند و جسم و مغزشان به‌درستی رشد نمی‌کند. هرساله 6/7میلیون کودک پیش از رسیدن به سن پنج‌سالگی می‌میرند که مرگ بسیاری از آنان ناشی از بیماری‌های قابل‌پیشگیری یا قابل‌درمان است و تقریباً همگی متعلق به کشورهای درحال‌توسعه هستند. سوءتغذیه زمینه‌ساز بیش از یک‌سوم این مرگ‌ومیرهاست. متأسفانه بسیاری از کشورها به مقابله با سوءتغذیه و بقای کودکان اولویت بالایی اختصاص نداده‌اند؛ به‌عنوان‌مثال، بررسی‌های اخیر سازمان بهداشت‌جهانی نشان می‌دهد تنها 67درصد از 121 کشور عمدتاً کم‌درآمد و درآمد متوسط، دارای سیاست‌های ترویج تغذیه با شیر مادر هستند. با وجودی که در دوره کنونی بیش از هر زمان دیگر به تغذیه اهمیت داده می‌شود هنوز هم کارهای زیادی برای انجام‌دادن وجود دارد. با ارائه بسته غذایی حمایتی می‌توان با درصد بالاتری اطمینان پیدا کرد که کودکان کار بهتر قادر به تأمین حداقل کالری موردنیاز باشند. ترکیب و وضعیت خانوارهای فقیر در ایران متأسفانه بیانگر درصد بالاتری از اعتیاد و بزهکاری والدین نسبت به سایر دهک‌هاست و کمک نقدی قطعاً کارایی لازم را نخواهد داشت و به مصرف تأمین بیشتر نیازهای تغذیه‌ای خانوار منتج نمی‌شود. سرمایه‌گذاری در تغذیه یکی از نیرومندترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین کارها در توسعه جهانی است. حصول اطمینان از تغذیه مناسب یک کودک در طول این دوره می‌تواند به یک عمر بهره‌مندی او منجر شود. چنانچه یک کودک به‌خوبی تغذیه شود، عملکرد بهتری در مدرسه خواهد داشت و به‌نحو موثرتری با بیماری‌ها مبارزه خواهد کرد. بسیاری از کودکان چون مادرانشان به سوءتغذیه دچار هستند مبتلا به این عارضه به دنیا می‌آیند و از آنجا که نیمی از بازماندگی از رشد کودکان در دوران جنینی روی می‌دهد، تأکید بر تغذیه بهتر برای زنان و دختران اهمیتی حیاتی پیدا می‌کند. شیوع کم‌خونی به‌خصوص در آسیا و آفریقا، همچنین ازدواج دختران در سنین نوجوانی و باردارشدن آنان قبل از آنکه به‌طورکامل به بلوغ برسند، اقتصاد پایین، تحصیلات کم و مراقبت‌های بهداشتی ضعیف از عواملی هستند که باعث می‌شود سوءتغذیه در فرزندان افزایش یابد. برای پیشبرد برنامه اصلاحات ساختاری در اقتصاد ملی و قرارگرفتن کشور در مسیر رشد و بالندگی چاره‌ای جز گسترش هم‌زمان نظام جامع تأمین اجتماعی و نزدیک‌شدن به بسته امنیت غذایی وجود ندارد تا بتوانیم به این هدف نزدیک‌تر شویم.