دورهای جدید آغاز میشود؟
تعداد بازدید : 4
انتخابات 2018 عراق و چالشهای اسلام سیاسی
اوضاع در عراق پس از گذشت یکدههونیم از تغییر رژیم سابق، با چالش تغییر نظریه نظام سیاسی بر اساس طرح سهگانه «شیعه، سنی و کردها» روبهرو شده است.
علت بهوجودآمدن این چالش، قدرتهایی هستند که زمام امور دولت را در اختیار گرفتهاند؛ بهویژه پس از اینکه دولت نتوانست نیازهای شهروندان را برآورده کند و موجب هدررفتنِ فراوان ثروتهای کشور شده و کشور را منبع فساد قرار داده است.
این بدان معناست که طرح جداکردن نظام سیاسی از کلیسا که قدرتهای لیبرالیسم در اروپای قرن هفدهم اجرا کردند و منجر به حاکمیت قدرتهای لیبرال و بهدستگرفتن زمام قدرت توسط آنان در آنجا شد، از سوی لیبرالها در عراق نیز پس از سال 2018 دنبال خواهد شد.
این طرح که از حمایت گسترده بیگانگان برخوردار است در پی آن است تا قدرتهای اسلامگرا را به تنگنا و انزوا بکشاند و با حمایت از طرز تفکر حامی اندیشه مدرنیسم، آن را به عرصه سیاست سوق دهد.
اسلامگراها اعم از شیعه و سنی، با چالش پراکندگی نیروهای خود مواجه هستند، نیروهایی که برخی شکستخورده و ضعیف هستند و توان قیام را ندارند؛ مگر اینکه تنها بر پایه نظریه ماکیاولیسم «هدف وسیله را توجیه میکند» چنین حرکتی را دنبال کنند و برخی پیرو دیدگاه فراملی هستند که میخواهد یکی از دو دیدگاه شرقی یا غربی را با رویکردهایی فراتر از مرزهای عراق به اجرا درآورد.
این درحالیاست که جریان سیاسی (اسلامگرا) از اصول خود با پایداری و استقامت در روند آشفته فعلی دفاع میکند و برقراری موازنه میان نیروهای مخالف را بهکار میگیرد؛ زیرا نزدیکشدن به هر طرف بدون طرف دیگر (تمایلات شرقی و غربی) موجب ازدسترفتن کنترل میشود.
نیروهای بینالمللی تلاش میکنند نظامهای سیاسی مخالف اسلامگراها را تحریک و آنان را به اهداف برنامهریزیشده خود نزدیک کنند؛ نظام سیاسی مزبور متعهد است که نظریه لیبرالیسمی را پیاده کند که سعی دارد نیروهای سیاسی (فعالان سیاسی اسلامگرا) و غیر سیاسی (حوزه و اسلامگرایانی که فعالیت سیاسی را دنبال نمیکنند) اسلامگرایان را به انزوا درآورد و نیروهای مردمی (عموم مردم) را قانع کند که با کمک نیروهای بیگانه میتوانند به پیشرفتی دست یابند که اسلام سیاسی نتوانسته آن را برایشان عملی کند.
این چالش محدود به قدرت و حکومتداری نیست و فراتر از آن، اصول را تهدید میکند و آنان را بهسمت نابودی و سقوط در پرتگاه سوق میدهد که از برنامههای طراحیشده بیگانگان است. چنانکه تهاجم فکری و فرهنگی که عراق بهخصوص پس از گسترش اندیشههای الحادی با آن مواجه است، نشان میدهد چنانچه این تهدید، به تهاجم سیاسی برسد، پایداری نظام سیاسی در عراق میتواند در وضعیت سختی قرار بگیرد.
بنابراین عدمتوانایی نیروهای اسلامی و اسلام مدرن در حفظ اصول و اهدافی که بهخاطر آنها شکل گرفتهاند، در صورت اجرای طرحهای بیگانه میتواند به آنان آسیب جدی بزند؛ بهویژه پس از اینکه برخی از نامهای معروف از حضور در صحنه سیاست کنار رفته و به تدریج در حال ناپدیدشدن هستند؛ همانطور که حزب دعوت اسلامی و ائتلاف آزادگان (کتله الأحرار) وابسته به جریان صدر از کمیسیون انتخابات خط خوردند و شانس احزاب اسلامی مانند حزب اسلامی و مجلس اعلای اسلامی نیز کاهش یافته است.