مهر: «دم سرد» در تاریخ ۱۲ ماه می در جشنواره سالنتوی هنگ کنگ به نمایش در می‌آید و با دیگر آثار جهان رقابت می‌کند. آکادمی علوم سینمایی ایتالیا بهترین آثار نمایش داده شده در جشنواره‌های خود را به فستیوال‌های هم ردیفش در جهان معرفی می‌کند. فیلم سینمایی «دم سرد» ساخته عباس رزیجی که در فستیوال سالنتوی ایتالیا مورد توجه منتقدان قرار گرفته و جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی زن را برای بازی بیتا بادران به دست آورده است.

ایلنا: فیلم سینمایی چهل و هفت به کارگردانی احمد اطراقچی، عطاالله تبریزی و تهیه‌کنندگی ناهید دل‌آگاه آماده نمایش شد. چهل و هفت با حضور لادن مستوفی، شقایق فراهانی، ریما رامین فر، حمیدرضا آذرنگ، مهدی احمدی، شیدا خلیق، مهرنوش ستاری و محمدرضا غفاری ساخته شده است. این فیلم روایتگر داستان سه زن از سه طبقه اجتماعی در شب آغاز زمستان است. اولین نمایش فیلم سینمایی چهل و هفت در سی و ششمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر بود.

صبا: فرزاد حسنی بعد از مدتی غیبت از امشب با اجرای ویژه برنامه جشنواره جام جم به قاب تلویزیون بر می‌گردد. او ویژه برنامه جشنواره جام جم را اجرا می‌کند.  این برنامه برای اولین بار به صورت زنده روی آنتن شبکه نسیم می‌رود و به بررسی آثار انتخابی در جشنواره جام جم با حضور دبیران این جشنواره می‌پردازد. جشنواره جام جم بعد از گذشت حدود چهار سال، دوباره شروع  به کار کرده است.

 جایزه اسکار بهترین بازیگر، یکی از بزرگترین جوایز سینمایی جهان است که سالیانه بازیگران بسیاری برای به دست آوردن آن با یکدیگر رقابت می‌کنند. مراسم اسکار امسال در حالی برگزار شد که بازیگران مطرحی چون فرانسیس مک‌دورمند برای بازی در سینمایی سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری، مارگو رابی برای بازی در فیلم من تونیا هستم، سیرشا رونان برای بازی در لیدی برد، مریل استریپ برای بازی در سینمایی پست و سالی هاوکینز برای بازی در فیلم سینمایی شکل آب، برای کسب اسکار بهترین بازیگر زن نامزد شده و با یکدیگر به رقابت پرداختند. در ادامه این مطلب به معرفی تعدادی از این فیلم‌ها و بازیگران خواهیم پرداخت:
  مریل استریپ در پست
مری لوئیز استریپ متولد ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ آمریکا و بازیگر نامدار سینما، تئاتر و تلویزیون اهل کشور آمریکاست. مریل استریپ سه مرتبه برنده جایزه اسکار شده‌است. استریپ پس از کاترین هپبورن با چهار اسکار، مشترک با اینگرید برگمن، جک نیکلسون، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس، جزو رکوردداران بردن اسکاربازیگری است. وی همچنین با ۲۱ نامزدی اسکار و ۲۸ نامزدی جایزه گلدن گلوب از نظر تعداد نامزدی این جایزه‌ها در میان تمام بازیگران دارای رکورد است. مریل استریپ در شصت و ششمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به عنوان رئیس هیئت بین‌المللی داوران برگزیده شد. سینمایی پُست،The Post، یک فیلم آمریکایی به کارگردانی استیون اسپیلبرگ در سبک درام تاریخی است که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. نویسندگان این فیلم لیز هانا و جاش سینگر هستند. داستان این فیلم در مورد پنهانکاری است که چهار رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا را تحت تأثیر قرار داد. اولین کارمند زن واشنگتن پست، کاترین گراهام با بازی مریل استریپ و سردبیر بخش سوانح رانندگی، بنجامین سی. بردلی با بازی تام هنکس می‌خواهند وارد نبردی بی‌سابقه بین خبرگزاری‌ها و دولتی‌ها بشوند تا بتوانند اسنادی را از پنتاگون افشا کنند.
 مارگو الیز رابی‌زاده در من تونیا هستم
مارگو الیز رابی زاده ۲ ژوئیه ۱۹۹۰ بازیگر و تهیه‌کننده سینما و تلویزیون استرالیایی است. او در فیلم‌هایی نظیر دربارهزمان، گرگ وال استریت، تمرکز، افسانه تارزان و جوخه انتحار ایفای نقش کرده است. حضور موفق در سریال Les voisins سبب شد تا مارگوت در سال ۲۰۱۰ به هالیوود رفته و در مجموعه تلویزیونی Pan Am حضور پیدا کند و پس از آن به فیلم «دربارهزمان» بپیوندد و در کنار ریچل مک‌آدامز و دامنل گلیسون به ایفای نقش بپردازد. همین حضور کوتاه در هالیوود کافی بود تا در سال ۲۰۱۲ مارتین اسکورسیزی تصمیم بگیرد از رابی در فیلم گرگ وال استریت استفاده کند. من تونیا هستم، I, Tonya، یک درام بیوگرافی ورزشی به کارگردانی کریگ گیلپسی، کارگردان استرالیایی است که روایت‌گر زندگی تونیا هاردینگ، اسکیت‌باز نمایشی آمریکاست. تونیا هاردینگ تنها زن در تاریخ المپیک است که توانسته در اسکیت نمایشی روی یخ در یک پرش سه دور بچرخد و این دستاورد بزرگی برای وی است؛ اما در خصوص چگونگی ورود تونیا به مسابقات المپیک حرف و حدیث‌هایی وجود دارد که سوژه اصلی این فیلم به حساب می‌آیند. من تونیا هستم یک کمدی سیاه دو ساعته است که علاوه بر اینکه مشکلات و سختی‌های زندگی تونیا را به تصویر می‌کشد، فضای کمدی جالبی را هم ایجاد کرده که باعث شده این فیلم همانند همه فیلم‌های ژانر بیوگرافی نباشد. ویژگی کلیدی فیلم بازیگران آن است که به قدری باورپذیر هستند که کاملاً با آنها همذات‌پنداری کرده و حتی ممکن است همانند شخصیت اصلی فیلم از کسی به شدت بیزار شویم. بازیگر نقش اول این فیلم را مارگو رابی ایفای نقش کرده و نقش مادر تونیا را هم الیسون جنی به زیباترین شکل نقش‌آفرینی می‌کند.  در اسکار ۲۰۱۸ فیلم من تونیا هستم در سه بخش بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر مکمل زن و بهترین تدوین، نامزد دریافت جایزه شد.
   مک‌دورمند در سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری
فرانسیس لوئیس مک‌دورمند زاده ۲۳ ژوئن ۱۹۵۷ هنرپیشه آمریکایی است. یکی از نقش‌های شناخته شده مک‌دورمند، نقش مارج گاندرسون، پلیس زن باردار در فیلم فارگو به کارگردانی برادران کوئن است. او به‌خاطر بازی در این فیلم جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را در سال ۱۹۹۶ دریافت کرد. آغاز کار مک‌دورمند در سینما با بازی در فیلم فضای خونبار ساخته جوئل و ایتن کوئن ۱۹۸۴ همراه بود. در ۱۹۸۷ او نقش کوتاهی را در فیلم بزرگ کردن آریزونا اثر برادران کوئن و با بازی هالی هانتر و نیکلاس کیج  بازی کرد. او علاوه بر فیلم سینمایی، در چندین نمایش و فیلم تلویزیونی هم بازی کرده. سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری یک فیلم در ژانر درام به نویسندگی، تهیه کنندگی و کارگردانی مارتین مک‌دوناست. مک‌دورمند در این فیلم، در نقش مادری ظاهر شده‌ که بعد از مرگ دلخراش دخترش و بعد از نا امیدن شدن از پیگیری‌های قانونی، سه بیلبورد بزرگ نصب می‌کند تا بتواند توجهات را به اتفاقی که برای دخترش افتاده جلب کند. این فیلم با استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدین و تماشاگران همراه شد. فیلم نقدهای بسیار مثبتی دریافت کرد و منتقدین قلم داستانی، کارگردانی، تیم بازیگران و موسیقی فیلم را ستودند. سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری به فروشی ۱۲۱٫۲ میلیون دلاری در گیشه رسید؛ در حالی که تنها ۱۲ میلیون دلار خرج ساختنش شده بود. این سینمایی در هفتاد و پنجمین مراسم گلدن گلوب فیلم در شش رشته نامزد بود که موفق شد ۴ جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد فیلم درام، بهترین فیلمنامه و بهترین فیلم درام را به خود اختصاص دهد. همچنین در مراسم‌هایی همچون انجمن بازیگران فیلم و بفتا نیز در چندین رشته نامزد و برنده جایزه شد.
   سیرشا یونا رونان در تاوان
سیرشا یونا رونان زاده ۱۲ آوریل ۱۹۹۴ و بازیگر ایرلندی است. وی حرفهٔ خود را در کودکی آغاز کرد و پس از ایفای نقش در فیلم تاوان در سال ۲۰۰۷ به شهرتی جهانی رسید. این فیلم موجب شد که وی برای یک جایزه بفتا، یک جایزه گلدن گلوب و یک جایزه اسکار نامزد شود که برای بازیگری با چنین سن پایینی کم‌سابقه بود. رونان در فیلم‌های هالیوودی زیادی حضور یافته‌است مانند کمدی رمانتیک هرگز نمی‌توانم یک زن باشم و شهر اخگر که اقتباسی از رمانی با همین نام بود، نمایش‌های مرگ‌طلبانه، درام جنگی راه بازگشت، هانا و میزبان. وی برنده یک جایزه ساترن و یک نامزدی جایزه بفتا برای هنرپیشگی در فیلم استخوان‌های دوست‌داشتنی به کارگردانی پیتر جکسون شده‌است. او در سال ۲۰۱۶ و برای دومین بار توانست این بار به عنوان بازیگر نقش اول زن برای فیلم بروکلین نامزد جایزه اسکار شود. لیدی برد فیلمی آمریکایی در سبک کمدی-درام به نویسندگی و کارگردانی گرتا گرویگ است که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. در این فیلم بازیگرانی همچون سیرشا رونان، لاری میت کالف، تریسی لتس، لوکاس هجز، تیموتی شلمی، استیون هندرسون و لوئیس اسمیت ایفای نقش کرده‌اند. داستان فیلم در ساکرامنتو، کالیفرنیا روایت می‌شود و درباره دوران بلوغ یک دانش‌آموز دبیرستانی (رونان) و رابطه آشفته‌اش با مادرش (میت کالف) است. نخستین نمایش در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۷ و در طی جشنواره فیلم تلیوراید بود و در نهایت در ۳ نوامبر ۲۰۱۷ در ایالات متحده اکران شد.

  موزه اسکار درهایش را باز می‌کند
موزه اسکار تا یک سال دیگر درهایش را باز می‌کند تا هزاران فیلمنامه، عکس و یادگاری‌هایی از فیلم‌های مختلف را که زیر یک سقف گرد آورده است،‌ ارائه کند. قرار است در موزه اسکار از عصای سلطنتی کلئوپاترا تا یادگاری‌هایی از شرلی تمپل و سر آرنولد شوراتزنگر در نقش ترمیناتور در معرض دید عموم قرار گیرد. سپتامبر گذشته کاترین کندی رئیس لوکاس فیلم در یکی از برنامه‌های هالیوودی اعلام کرد موزه آکادمی اسکار که اکنون در لس‌ آنجلس و در بلوار ویلشایر در دست ساخت است شماری از مهم‌ترین یادگاری‌های سینمایی را گرد می‌آورد. وی در آن نشست اعلام کرد مهم‌ترین موزه سینمایی جهان در دست شکل گیری است. اکنون اعلام شده موزه اسکار سال ۲۰۱۹ درهایش را باز خواهد کرد. این ایده نخستین بار توسط مری پیکفورد و داگلاس فیربنکس مطرح شد و اکنون قرار است در این موزه بیش از ۱۲ میلیون قطعه عکس، ۸۰ هزار فیلمنامه، و ۲۵۰۰ مورد از لباس‌ها، وسایل طراحی صحنه، طراحی مو و تکنولوژی فیلمسازی جمع‌آوری شود.

  ۱۲۰ تپش در دقیقه بهترین فیلم شناخته شد
برندگان «سزار»، مهم‌ترین جایزه سینمایی فرانسه که به اسکار فرانسه مشهور است، مشخص شدند. فیلم‌های «۱۲۰ تپش در دقیقه»، «کشاورز کوچک» و «آن بالا می‌بینمت» همه جوایز اصلی را به خودشان اختصاص دادند. این دومین سال پیاپی است که فیلمی جایزه اصلی را می‌برد و توسط آکادمی علوم و هنرهای فیلمسازی آمریکا در مراسم اسکار تحویل گرفته نمی‌شود. فیلم‌های «۱۲۰ تپش در دقیقه»، «کشاورز کوچک» و «آن بالا می‌بینمت» همه جوایز اصلی را به خودشان اختصاص دادند. نماینده روسیه جایزه فیلم خارجی زبان را برد و سزارِ بهترین انیمیشن به خالقان «ارنست و سلستین» برای فیلم جدیدشان «روباه بزرگ بد و داستان‌های دیگر...» رسید.

  ستاره‌ها با نشان اعتراض به حمل اسلحه در اسکار 2018
نشانه‌ای که روی سنجاق‌سینه نقش بسته برای اعتراض به قانون حمل اسلحه در آمریکا روی سینه شرکت کنندگان در اسکار نودم نشست. چهره‌های مشهور سینمای آمریکا که در مراسم اسکار حضور داشتند، اعتراض خود به قانون حمل اسلحه در آمریکا را با استفاده از یک سنجاق سینه نارنجی نشان دادند.
علاوه بر این بسیاری از چهره‌های مشهور نیز با استفاده از سنجاق سینه سفید و سیاه حمایت خود را از جنبش «وقت تمام است» نشان دادند و به نوعی توجهی را که به برنامه گلدن گلوب امسال برای پوشیدن لباس سیاه شد تکرار کردند.

«کدام حزب برنده می‌شود» مجموعه‌ای از داستان‌های عزیز نسین است که داود وفایی آن را انتخاب و ترجمه کرده است. عزیز نسین نویسندگی را از سال 1945 با مقاله‌نویسی در مجلات شروع کرد و نوشتن را تا پایان عمر ادامه داد. حاصل این سال‌ها ده‌ها عنوان کتاب در زمینه‌های داستان و رمان و نمایشنامه و شعر و داستان کودک و خاطرات است. او 23 جایزه معتبر ملی و بین‌المللی (اکثراً در زمینه طنز) برده است و آثارش به بیشتر زبان‌‌ها ترجمه شده است. پیش از این کتاب از همین نویسنده کتاب‌های مگه تو مملکت شما خر نیس؟ محمود و نگار و دیوانه‌ای بالای بام توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است. عزیز نسین معتقد است: «تنها طنزی را طنز واقعی می‌دانم که به سود مردم باشد؛ چیزی که من‌‌را به طنزنویسی کشاند، شرایط ناگوار روزگار بود... خلاصه این‌که طنز نوعی بروز خشم فروخورده است که ریشه در محرومیت و فقر دارد...» در بخشی از متن این کتاب می‌خوانیم: فیلمسازان وطنی می‌گویند: «تماشاچیان ما اگر در سینما زارزار گریه نکنند، پولی را که برای بلیت داده‌اند حلال نمی‌کنند. از نظر من هم درست است. ما هم خندیدن را خوب بلدیم هم گریه کردن را. حد وسطی هم ندارد. به همه کسانی که در حال عبور و مرورند نگاه کنید. صورت‌هایشان یا کاملا گریه‌دار است یا مانند دانه‌های ذرت در میان آتش، قهقهه می‌زند. اما گریه‌کردن؛ ما اصلاً داوطلب گریه کردن هستیم. فیلم یا رمانی که اشکمان را در نیاورد ارزشی ندارد. تا امروز کسی نمی‌داند من چرا از آن مدرسه شبانه روزی فرار کردم. در حالی که همه بچه‌ها برای ثبت‌نام در آن مدرسه جان می‌دادند من از آن‌جا فرار کردم. مدرسه‌ای بود شبانه‌روزی، یعنی خوابگاه داشت، آن هم رایگان. تمام خورد و خوراک و پوشاک و هرچه را لازم داشتیم مدرسه می‌داد. مگر ممکن است آدم از چنین مدرسه‌ای فرار کند؟ من تنبل هم نبودم و از بچه‌های پرتلاش کلاس به شمار می‌رفتم. در خانه بعد از مدتی که فهمیدند از مدرسه گریخته‌ام شروع کردند به فشار آوردن که چرا فرار کردی؟ هرچه کردم نتوانستم دلیلش را بگویم. درست سی‌ودو سال از موضوع گذشت. حالا می‌توانم بگویم به دلیل گریه از مدرسه فرار کردم. ده‌ساله بودم که بخت یارم شد و در امتحان ورودی مدرسه قبول شدم. بعد از آن قرعه‌کشی هم شد که من در آن هم موفق شدم و خلاصه ثبت‌نام کردم. دو سال اول خوب گذشت. وارد کلاس پنجم که شدم کارها به هم ریخت.

هانیه توسلی در نشست نخستین جشن فیلم یزد گفت: به شخصه خیلی از فیلم‌هایی را که در آنها ایفای نقش داشتم قبول ندارم.به خوب یا بد بودن فیلم کاری ندارم؛ اما نقشی که می‌خواستم و از خودم انتظار داشتم نتوانسته‌ام به‌درستی بازی کنم و بازی در برخی فیلم‌ها برایم قابل دفاع نیست. چند نقش خود را قابل دفاع می‌دانم و از بازی‌ای که کردم راضی هستم و بازیگری من در آن نقش‌ها چشم‌نواز بوده است. از روزی که به بازیگری علاقه‌مند شدم برخورد حسی با این حرفه داشتم و دوست داشتم که همیشه خودم را در قالب نقش ببینم و فیلمنامه را کاملاً درک کنم و بعد بازی در تئاتر یا فیلم را قبول کنم. تا زمانی که سر صحنه فیلمبرداری حضور دارم درگیر نقش هستم و بعد کار و نقش تا روز بعد یا صحنه فیلمبرداری بعدی برایم به پایان رسیده است. برخی نقش‌هایم خیلی با خودم و روحیات و رفتارم متفاوت بوده و برای رسیدن به آنها لازم است که یک سری حرکات بیرونی و حرکات بدن و میمیک صورت را تعریف کنم یا باید صدای خاصی را برای نقش تمرین می‌کردم.
   تجربه‌های خوب و بد
وی درباره ساخت فیلم‌ها خارج از تهران گفت: اصولاً از اینکه تمرکز از تهران کاسته شده و برای بازی در فیلم‌ها در شهرستان‌ها حضور پیدا کنیم استقبال می‌کنم. به شخصه حرفه بازیگری را از شهرستان شروع کردم و با مشکلاتی که در شهرستان‌ها روبه‌رو هستیم آشنا هستم. تمام شهرهای ایران این پتانسیل را دارد که یک لوکیشن خوب برای یک فیلم باشد. جای جای ایران و حتی دنیا روایتی را با خود به همراه دارد اما در سینمای ما حدود نود درصد فیلم‌ها و داستان‌ها در تهران خلاصه شده است. هر شهری این توانایی را دارد که فیلم‌های زیادی در آن ساخته شود. یزد یکی از شهرهایی است که اتمسفر خوبی برای تولید فیلم دارد. بازیگر فیلم «مادری» درباره حضورش در این فیلم ساخته رقیه توکلی به تهیه‌کنندگی سیاوش حقیقی گفت: من با فیلمسازان فیلم اولی زیاد کار کرده‌ام و وقتی فیلمنامه «مادری» را خواندم آن را دوست داشتم. اینکه دو خواهر با هم زندگی می‌کنند و درگیری عاطفی دارند، برایم بسیار جالب بود. قصه ساده و روانی داشت و این سادگی در پذیرش نقش به من کمک زیادی کرد. همچنین اتمسفر و خانه‌ها و معماری یزد به فیلم جان داده است. بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم اصالتی است که از خود کارگردان به فیلم انتقال داده شده و این باعث درگیر شدن مخاطب با فیلم می‌شود. برخی از فیلم‌هایی که بازی کردم به قدری دوست ندارم که حتی تمایل به دیدن آنها روی پرده سینما را نداشتم. در یک فیلم به قدری اذیت شدم که حتی فکر کردن به آن حالم را منقلب می‌کند. فیلم‌هایی هم بازی کردم که شاید فیلم بدی بوده، اما از لحاظ بازیگری بار مثبتی برای من داشته و تجربیات خوبی را از بازی در آن فیلم‌ها کسب کردم. در برخی از فیلم‌ها من می‌توانستم به عنوان بازیگر بازی بهتری ارائه دهم، اما در کل فیلم‌هایی که دوست دارم خیلی کم است. کار با برخی کارگردان‌ها را واقعا دوست داشتم، سریال میوه ممنوعه به کارگردانی حسن فتحی جزو بهترین سریال‌هایی است که از بازی در آن لذت بردم.
   عشق بازیگری، بی پارتی
بازی در تئاتر در روزهای اول و به دلیل سن کم برای من دشوار بود؛ اما بعد از چند بار حضور روی صحنه اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم. بازی در تئاترکمک زیادی کرد که دیگر جلوی دوربین استرس نداشته باشم. تئاتر به دلیل اینکه تکرار ندارد و زنده اجرا می‌شود، قطعا سخت‌تر است و وقتی که کار تئاتر را به خوبی انجام دهید، جلوی دوربین کار راحت‌تری خواهید داشت. در پاسخ به اینکه آیا مافیا برای ورود بازیگران در سینما وجود دارد یا خیر، باید گفت مافیا در همه جا وجود دارد، اما در سینمای ایران در طی رسیدن به بازیگری به مافیا برخورد نکردم.