گلایه«پرتوآذر» ملیپوش دوچرخهسواری زنان از فدراسیون:
تعداد بازدید : 1
استفاده از وسایل شخصی؛ انتظار مدیران!
ملیپوش دوچرخهسواری زنان گفت: فدراسیون در زمان مسابقات وسایل شخصیام را برای دیگر دوچرخهسواران میخواهد. این موضوع توهینآمیز و ناراحت کننده است. فرانک پرتوآذر اظهار داشت: آخرین مدال در رشته دوچرخهسواری را در مسابقات قهرمانی آسیا تایلند در بهمنماه بهدست آوردم. با توجه به شیوع کرونا و لغو بسیاری از رویدادها برنامه و هدفگذاری تمریناتم را با نظر مربی شخصی تغییر و ادامه دادهام.وی ادامه داد: براساس این برنامه تمریناتم را آغاز کردم تا بتوانم در بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو مدال طلا را کسب کنم. با تعطیلی اردوها و مسابقات فدراسیون تاکنون هیچ تعامل و تماسی با بنده نداشته است. شاید در سطح استانی لزومی به پیگیری فدراسیون از حال ورزشکار نباشد اما وقتی تعداد مدالآور آسیایی این رشته به ده نفر نمیرسد، برای کسب نتیجه در رقابتهای آسیایی و بینالمللی انتظار برنامهریزی و تعامل بهتری از مسئولان فدراسیون میرود. وی با اشاره به اینکه دغدغه قهرمانان تنها حمایت مادی نیست،گفت: جنبه معنوی آن بسیار مهم است تا دوچرخهسواران با وجود شرایط دشوار روحیه بالاتری را حفظ کنند. ما باید عملکرد خود را بالا ببریم تا در قهرمانی آسیا آماده باشیم. صرفاً با برنامهریزی یک ماه پیش از مسابقات نمیتوانیم انتظار مدال داشتهباشیم و نبود حتی حمایت معنوی از طرف فدراسیون ناراحتکننده است. وی با بیان اینکه فدراسیون ورزشکاران را زیرسؤال میبرد، عنوان کرد: جایگاهم را در دوچرخهسواری میدانم، اما وقتی درمجمع سالیانه که بهترین ورزشکاران رشته حضور دارند،فرد دیگری را برگزیدند، درمجمع انتخاباتی چگونه خواهد بود؟ آیا معیار انتخاب، همنظربودن ورزشکار یا براساس شایستگی و افتخارات است؟ پرتوآذر، درباره هزینههای دوچرخهسواری خاطرنشان کرد: برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۰ حتی یک ریال هم به من کمک نشد. به نظر میرسید این مسابقات را مانند بسیاری رویدادهای دیگر به صورت شخصی شرکت کرده باشم. همه لوازم را با هزینه شخصی به صورت دست دو یا نو تهیه کردم. یکی از دغدغههای من بهعنوان قهرمان این رشته این است که درسطح ملی و مسابقات رسمی تا چه زمانی باید هزینهها از جیب شخصی پرداخت شود و حمایتها همچنان از مدالآوران صورت نگیرد. لوازم دوچرخه ارزان نیست اما هر جور شده آن را تهیه میکنم تا در مسابقات بتوانم مدالآور باشم و آبروی این رشته و زنان را حفظ کنم. وی با اشاره به اینکه فدراسیون در زمان مسابقات حتی انتظار دارد لوازم شخصی دوچرخه شخصیام به دیگر اعضا داده شود، گفت: این موضوع بسیار دلسرد کننده است. خودم همه هزینهها را پرداخت میکنم و در پایان باید لوازمم را در اختیار تیم قرار دهم و اگر وسایلم خراب شود باز هم خود باید پرداخت کنم. در کل بیشتر از دو نفر مدالآور آسیایی در بخش زنان نیستیم اما باز هم ما را نمیبینند تا از قهرمانان حمایت کنند. چرا فدراسیون دوچرخهسواری چنین سیستمی دارد. ملیپوش دوچرخهسواری عنوان کرد: به مدت چهارسال فدراسیون به خوبی از دوچرخهسواران حمایت کرد اما از زمانی که یکی از حامیان مالی بخش خصوصی رفت،دیگر در فدراسیون حمایتی نمیبینیم. از بیبرنامگی ضربه میخوریم و شرایط برای ادامه دشوارتر شدهاست. با این رویه تعداد ورزشکاران کم میشود و باید قید قهرمانی را بزنند.