رییس اداره امور اجتماعی شهرداری اصفهان درباره شایعترین مشکلات روانشناختی در کودکان طلاق مطرح کرد
تعداد بازدید : 9
اضطراب، افسردگی و احساس گناه
نویسنده : مریم محسنی / گروه ایران
مدرس دانشگاه و رییس اداره امور اجتماعی شهرداری اصفهان گفت: اضطراب، لجبازی و پرخاشگری، انزواطلبی، افسردگی و احساس گناه، شایعترین اختلالات خلقی و روانشناختی در کودکان طلاق است.
دکتر «مسعود مهدویان فر» با اشاره به اینکه مشاوره طلاق، با متارکه زوجین خاتمه نمییابد و لازم است مشاورین حاذق به طور مستمر به وضعیت روانی و رفتاری فرزندان طلاق رسیدگی کنند، افزود: کودکانی که پیش از طلاق، به طور مستمر در معرض مشاجرات و کشمکشهای والدین بودهاند، پس از جدایی پدر و مادر با یادآوری خاطرات گذشته و الگوسازی این رفتارهای ناهنجار، به پرخاشگری و ناسازگاری با اطرافیان پرداخته و خشم خود را از این طریق، برون ریزی میکنند.
وی، لجبازی و نافرمانی را از جمله رفتارهای شایع در کودکان طلاق برشمرد و تصریح کرد: سرپیچی از قوانین خانه و مدرسه و مخالفت آشکار با بزرگترها یکی از مکانسیم های دفاعی است که کودکان طلاق از این طریق به ابراز ناراحتی و نارضایتی خود از اتفاق پیش آمده میپردازند. این مدرس و پژوهشگر سیاست گذاری اجتماعی، تنبیه را بدترین شیوه برخورد با رفتارهای نا به هنجار کودکان طلاق دانست که شرایط روانی آنها را دشوارتر میکند و خاطرنشان ساخت: در برخی کودکان طلاق، به جای رفتارهای پرخاشگرانه و لبریز از خشم، شاهد بروز گوشه گیری، انزواطلبی و علائم شبیه افسردگی هستیم که افت تحصیلی و بی توجهی به امور شخصی و وظایف محوله نیز به دنبال آن، اتفاق می افتد. مهدویان فر، احساس گناه و مقصر پنداشتن خود را از دیگر علائم روانشناختی در فرزندانی برشمرد که والدین آنها با هم متارکه نمودهاند و گفت: در سنین کودکی و نوجوانی، گاهی فرزندان، خود را مقصر اصلی در جدایی پدر و مادر میدانند و معتقدند اگر آنها همه تلاش خود را به کار گرفته و مانع از مشاجره میان والدین شده بودند، پدیده شوم طلاق رخ نمیداد و همگی با هم، زیر یک سقف زندگی میکردند. رییس اداره امور اجتماعی شهرداری اصفهان، کاهش اعتماد به نفس، اضطراب فراگیر و ترس از شکست در آینده را از دیگر عوارض روانی طلاق والدین برای فرزندان ذکر نمود و اظهار داشت: مطابق با پژوهشهای انجام گرفته در جهان، بیش از 80 درصد فرزندان طلاق، با مداخلات به موقع و دریافت مشاورههای صحیح و به جا، به روال زندگی عادی بازگشته و میتوانند در آینده، موفقیتهای تحصیلی، شغلی و اجتماعی درخور توجهی را کسب نمایند.