محمدجواد شرافت، شاعر آیینی، با اشاره به برخی اغراق‌ها در اشعار عاشورایی، اظهار کرد: محمدعلی مجاهدی در مصرعی می‌گوید «چه بسا اسوه که اسطوره از آن ساخته‌اند». این مصرع به خوبی آسیب‌هایی که اغراق‌ها در برخی اشعار عاشورایی و مداحی‌ها به وجود آورده را نشان می‌دهد.وی ادامه داد: اشک‌ها و عزاداری‌ها مقدمه بسیار خوبی است که از نام سید الشهدا به مرام ایشان نزدیک شویم و از گفتار به رفتار برسیم. باید اهل بیت(ع) را مستند و صحیح و صریح در اشعار بیان کنیم.شرافت خاطرنشان کرد: گاهی فکر می‌کنیم اگر شلوغش کنیم و کلمات دهان پرکنی را استفاده کنیم، تاثیر بیشتری خواهد داشت که این گونه نیست. شعر، اوج یک هنر هنرمند در همه حوزه های هنری است و باید برای آن حرمت بگذاریم.

محمدحسین اسماعیلی (معاون هنری سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران و دبیر جایزه محتشم) گفت: مهم‌ترین هدف برگزاری این جایزه، بسط و ترویج فرهنگ عاشورایی با تاکید بر ظرفیت فعالیت‌های ادبی هنری است. سعی داریم با برگزاری جایزه محتشم نسبت به تکریم و معرفی عناصر فرهنگ‌ساز عاشورا اقدام کنیم.دبیر جایزه محتشم توضیح داد: این جایزه در چار بخش شعر(کلاسیک و آزاد)، هنرهای تجسمی(نقاشی، تصویرسازی و پوستر، خط، نقاشیخط و آثار حجمی)، عکس و رسانه های دیجیتال برگزار می‌شود. این جشنواره ها می توانند بنیاد فرهنگی و هنری مخصوصا در رسالت کتابخوانی را در کشورمان ترویج دهند.

‎ولفگانگ بُرشرت در کتاب " اندوه عیسی" می‌نویسد:« زمانی دو انسان وجود داشتند. وقتی آن‌ها دو ساله بودند، با دست‌هایشان همدیگر را زدند. هنگامی که دوازده ساله شدند، با چوبدستی و سنگ به هم حمله کردند. زمانی که بیست و دوساله شدند، با تفنگ به هم شلیک کردند. وقتی چهل و دو ساله شدند، به هم بمب پرتاب کردند. هنگامی که شصت و دو ساله شدند، بیمار شدند. وقتی هشتاد و دو ساله شدند، مُردند و کنار هم به خاک سپرده شدند و زمانی که پس از صد سال کِرمی قبر آن‌ها را سوراخ کرد، اصلا متوجه نشد که در اینجا دو انسان متفاوت به خاک سپرده شده‌اند. خاک، همان خاک بود!»
مسئله اینجاست که از پشتِ عینک برخی جنگ افروزان در جهان خلاف دیدگاه کرم‌ها، خاک همان خاک نیست و حتی انسان نیز همان انسان نیست و این اختلاف دیدگاه ساده به منزله‌ دعوت آتش در انبار باروت است. شعله‌هایی که از دوردست آن‌ها را جنگ می‌نامند ولی از نزدیک چیزی به جز شوربختی و ویرانی نام ندارند.
"جنگ" در ادبیات داخلی و خارجی در زمینه شعر و نثر و در قالب سبک‌های مختلف ادبی به چالش کشیده شده است.
 شاید بتوان گفت هیچ عنصری به اندازه‌ادبیات، ضد جنگ نبوده و نیست؛ اما این مخالفت هر چند تاثیرگذار؛ اما بُرد چندانی ندارد؛ زیرا دست‌هایی که فرمان می‌دهند و بر طبل تجاوز و جنگاوری می‌کوبند، از کاغذ کتاب‌ها قدرت بیشتری دارند. نویسندگان زیادی در ایران و خارج از کشور توانسته‌اند خود را به عنوان نویسندگان ضد جنگ مطرح کرده و آثار شاخصی در این رابطه ارائه دهند، صد افسوس که این آثار بیشتر منابعی برای جنگ زدگان و مستعدان درگیری با پدیده‌ شوم جنگ هستند و نه جنگجویان. در کشورمان نویسندگانی از جمله احمد محمود، حسین مرتضائیان، علیرضا غلامی و در غرب ارنست همینگوی، اریش ماریا رمارک، کورت ونه گات، یاروسلاو هاشک، لویی فردینان سلین، توبیاس ولف، نورمن میلر، موریس دروئون و ... در قالب رمان و داستان به تفصیل یا اختصار به پدیده‌ جنگ پرداخته‌اند؛ البته برخی از نویسندگان داخلی معتقدند نوشتن علیه جنگ نوعی روشنفکری محسوب می‌شود. ابراهیم زاهدی‌مطلق نویسنده و روزنامه‌نگار در قالب یک گفت وگو می‌گوید: در دفاع مقدس ما مهاجم نبودیم، بلکه مدافع بودیم یا ما باید با ناتوانی تسلیم می‌شدیم یا باید دفاع می‌کردیم،‌ بنابراین در کشوری که مهاجم نبوده است،‌ ادبیات ضد جنگ، معنا و مفهومی ندارد، فرد تصور می‌کند اگر علیه جنگ بنویسد، روشنفکر محسوب می‌شود؛‌ در حالی‌که ادبیاتی تولید نمی‌شود و آنچه تولید می‌شود، به قول دکتر شریعتی وزوزی بیش نیست!
احمد دهقان دیگر نویسنده‌ ایرانی نیز معتقد است در کشور ما ادبیات ضد جنگ به وجود نمی‌آید؛ چرا که دفاع هیچ گاه در کنار جنگ قرار نمی‌گیرد.
در کتاب‌های نویسندگان غربی، معمولا پرداختن به مقوله‌ جنگ به دفاع و تجاوز یا اختصاص حق به مدافع و متجاوز تقسیم‌بندی نمی‌شود؛ بلکه جنگ به عنوان یک مفهوم واحد به طور کامل مورد نقد و نکوهش قرار می‌گیرد. اوریانا فالاچی در کتاب "زندگی، جنگ و دیگر هیچ" می‌نویسد: «من برای شناخت بشریت به اینجا آمده‌ام به خاطر اینکه دلم می‌خواهد بفهمم مردی که مرد دیگری را می‌کشد در جست و جوی چیست و وقتی که آخرین گلوله را در بدن مردی فرو می‌کند، به چه می‌اندیشد. من برای ثابت کردن عقیده‌ای که همیشه به آن معتقد بوده‌ام، به اینجا آمده‌ام و آن پوچی و احمقانه بودن جنگ است و فکر می‌کنم جنگیدن، قاطع‌ترین دلیل حماقت بشر است. می دانم که همیشه اوضاع دنیا به این منوال بوده؛ چون این را هم می‌دانم که تاریخ را فاتحان ساخته‌اند ولی من تاریخی می‌خواهم که یک مرد به خاطر اینکه یک مرد است، به حساب بیاید نه به خاطر اینکه یک فاتح است. تاریخی می‌خواهم که موجوداتش اعداد نباشند، گوشت‌های مقابل توپ و تانک نباشند، بلکه انسان‌هایی باشند که مرگشان، مرگ هر یک نفرشان، از خشم و از درد به دور باشد، از آتش و شورش به دور باشد.»
مطمئنا هر نویسنده و تحلیلگری از هر قومیت یا ملیتی، جنگ را از دیدگاه خود می‌نگرد، با تاریخ جنگ‌های منطقه‌ای و موقعیت جغرافیایی خود می‌سنجد، آن را شخم می زند یا ستایش می‌کند. چیزی که مشخص است جنگ از جدی‌ترین پدیده‌هایی است که در میدان عمل و نه در قالب تفسیر، قابل قضاوت است.
 بهترین داوران در این رابطه نه نویسندگان، نه شاعران و نه تحلیلگران، بلکه جنگ چشیدگان و قربانی دهندگان هستند.
 باید از زبان محجوب و چشمان پُر درد آنان دریافت که جنگ ستیزی، روشنفکری محسوب می‌شود یا جنگ افروزی مصلحت؟

کارگردان نامزد نخل طلا فیلمی را براساس رمان «جنگل نروژی» که از مشهورترین کارهای «هاروکی موراکامی» محسوب می‌شود، به روی پرده می‌برد. «لی چانگ ـ دونگ» ـ کارگردان مطرح کره‌ای ـ فیلم جدیدی براساس رمان «جنگل نروژی» نوشته «هاروکی موراکامی» در دست ساخت دارد. نقش اصلی این فیلم را «استیونیان» بازیگر کره‌ای ـ آمریکایی سریال «مردگان متحرک» ایفا می‌کند. «لی» درباره انتخاب این بازیگر گفت: جذابیت مرموز و درخشان «استیونیان» کاملا با شخصیت «بن» تناسب دارد. این هنرپیشه چندی پیش به نژادپرستی در هالیوود اعتراض کرد و از فشاری که روی بازیگران
آسیایی ـ آمریکایی وجود دارد، حرف زد.
فیلمبرداری این پروژه از ۱۱ سپتامبر آغاز شده و «جنگل نروژی» جدید اوایل سال آینده به نمایش درمی‌آید. کتاب «موراکامی» اولین بار در سال ۱۹۸۷ به چاپ رسید. این کتاب که به بیش از ۳۳ زبان دنیا ترجمه شده، در ژاپن بیش از ۱۰ میلیون نسخه فروش داشته است. در اولین اقتباس سینمایی از «جنگل نروژی» که سال ۲۰۱۰ به روی پرده رفت، بازیگرانی چون «کنیچی ماتسویاما»‌، «رنیکو کیکوچی» و «کیلو میزوهارا» ایفای نقش کردند. «تران آن هونگ» کارگردان سرشناس سینمای ویتنام و آسیا و برنده شیر طلا و جایزه فیپرشی جشنواره ونیز، جایزه دوربین طلای جشنواره کن و جایزه بهترین فیلم خارجی سزار فرانسه این فیلم را ساخت. او پس از اکران فیلمش اذعان کرد که پس از چهار سال مذاکره با «هاروکی موراکامی» موافقت او را برای ساخت نسخه سینمایی رمان «جنگل نروژی» کسب کرده است. «لی چانگ ـ دونگ» که کارگردانی اقتباس جدید رمان «موراکامی» را به عهده گرفته، از نامزدهای نخل طلای کن و تندیس شیر طلاست و سال 2010 جایزه بهترین فیلمنامه را از جشنواره فیلم کن دریافت کرده است. این هنرمند از سال 2003 تا 2004 در سمت وزیر فرهنگ و گردشگری کره جنوبی فعالیت داشت.

کتاب «زیست جهان ملاصدرا» به قلم عبداله صلواتی به تازگی وارد بازار کتاب ایران شده است. نگارنده در کتاب زیست جهان ملاصدرا بر پایه امکانات درونی فلسفه ملاصدرا سه نظریه جدید مطرح کرده است با عناوین: 1. مدل ترفیعی در روش شناسی ملاصدرا؛ 2. زیست نوع‌های انسانی؛ 3. تحول تاریخی انسان. تفصیل نظریه زیست نوع‌های انسانی  را در کتاب مستقلی با عنوان زیست نوع‌های انسانی در فلسفه صدرایی آورده است. فصل اول کتاب درباره هویت و اصالت فلسفه ملاصدراست که در آن، نویسنده به بررسی نظریه‌های گوناگون درباره تعیین معرفتی حکمت متعالیه صدرایی پرداخته و در مقام نقادی، هیچ‌یک از آنها را به طور کامل گویای تعیین معرفتی فلسفه ملاصدرا نیافته و در مقام تأسیس، فلسفه ملاصدرا را به عنوان دیسیپلین و رشته علمی با هویتی هندسی و ماهیتی شبکه‌ای بیان کرده است؛ شبکه‌ای از رهیافت، مبادی و مبانی، مسائل، روش و اهداف. در این بخش سعی کرده است حضور این مختصات را البته با تأکید بر رهیافت و نگرش وجودی، در مواجهه ملاصدرا با فیلسوفان پیش از او نشان دهد. در این فصل نویسنده پس از نقد دیدگاه‌های گوناگون در فقره روش، نظریه مختار را مطرح کرده با عنوان: مدل ترفیعی؛ شبکه معرفتی وجودی با ابتنا بر استعاره سفر. صلواتی در فصل دوم به انسان‌شناسی ملاصدرا پرداخته و در آن نظریه زیست‌نوع‌های انسانی را با سه مدل: 1. وحدت نوعی مشکک وجودی صرف؛ 2.  وحدت نوعی مشکک ماهویِ در پی وحدت نوعی مشکَک وجودی؛ 3. کثرت نوعی مشکک ماهویِ در پی وحدت نوعی مشکَک وجودی مطرح کرده و در پایان این فصل، به تحول تاریخی انسان در فلسفه ملاصدرا پرداخته و نشان داده که انسان شناسی ملاصدرا نه در قلمرو موجود که در ساحت وجود و نه بسته در نسبت با هستی و محدود به حیوان ناطق که گشوده به هستی و جاری در تاریخ است. در مبحث انسان‌شناسی با مفهوم‌سازی، تحلیل‌ها و تبیین‌های نوین- که از نوآوری‌های نگارنده است-  درصدد توسعه برون داد شبکه معرفتی وجودی صدرایی برآمده است. کتاب در فصل سوم، به تفسیر در نگرش وجودی ملاصدرا پرداخته است. تحلیل وجودی آیات و تفسیر آنها برپایه علم‌الاسمای عرفانی از خصیصه محوری تفسیر ملاصدرا است. از نظر ملاصدرا همانطور که قرآن، درجات دارد، انسان نیز مقاماتی دارد و هر انسان به فراخور مقامش، هم‌افق با درجه‌ای از قرآن می‌شود. به دیگر سخن: فهم متنِ گشوده به باطن هستی، نیازمند گشودگی به هستی است. برخی که در مقام خلقند با ظاهر قرآن و آنانی که در مقام امرند به باطن قرآن دسترسی دارند و این همه با حضور جدی و فراگیرِ وجود در محور متن تفسیری و مفسر معنا می‌یابد. بنابراین نگارنده در مبحث تفسیر نیز در جست وجوی نگرش وجودی ملاصدراست؛ نگرش وجودی‌ که دلشوره اساسی ملاصدرا در مسائل بوده و او همه چیز را در پرتو وجود و از چشم وجود می‌نگرد. استعاره «فلسفه سفر است» بر نگرش فلسفی ملاصدرا حاکم است و دقیقا همین حاکمیت فلسفه ملاصدرا را جوهراً از فلسفه‌های پیش از او متمایز کرده است و ملاصدرا با این نگرش توانسته فلسفه اسلامی را از ورشکستگی و بحران رهایی بخشد. به زعم نگارنده، فلسفه صدرایی در کنار تفکر فلسفی، از یک سو شیوه زندگی و سیستمی پرورشی است و از دیگر سو، فهم و آموزش مسائل آن مسبوق به پرورش و تعالی است. به دیگر سخن: فهم و پرورش در تعامل دوریِ ارتقایی به یکدیگر، انسان را از زندگی غیراصیل به فردیتی با خصیصه توکل، اضطرار، یقین، فنای از ماسوی اله و بقای بدان سوق می‌دهد. ملاصدرا با سیر در دالان بیکران وجود، همه امور را از چشم وجود یافته و با وجود تفسیر می‌کند. در شبکه معرفتی او نیز، وجود در همه‌جا ساری و آغاز و انجام همه امور به وجود است. وجود نزد ملاصدرا بنیان تمامی امور و محبوب است. همچنین، وجود با حضور خویش در عالم، اوصاف وجودی‌ چون عشق، اراده، میل، محبت، علم را به همه جا می‌برد. در این فضا هر شیِء برخوردار از هستی، از اوصاف آن بهره مند است. بنابراین، به جز وجوب ذاتی که خصیصه وجود الهی است، هر صفتی در هر مرتبه هستی یافت شد، اصل آن صفت البته با تفاوت در شدت و ضعف در دیگر مراتب یافت خواهد شد. اگر مرتبه‌ای از هستی، شعور و آگاهی داشت، دیگر مراتب نیز از نعمت آگاهی متنعم‌اند. در حکمت متعالیه صدرایی باید چشم را بر حدود، قیود، خلق و ماهیت بسته و چشم دیگری باز کرد؛ چشمی در متن وجود و ناظر بدان و فهم این نکته سرآغاز آشنایی زدایی ملاصدرا از مفاهیم، اصطلاحات و مؤلفه‌های سنتی در فلسفه است. در حکمت متعالیه اگر نیک به مسائل بنگری و از ورای کثرتِ سخن به وحدت بررسی و با تمام وجود یکسره محو در ملکوت و باطن تعینات، یعنی هستی شوی، آن‌ها را تازه و ناب می‌یابی. حکمت متعالیه، به مدد نگرش وجودی، مخاطبش را از خانه ذهن به سرای عین می‌آورد؛ عینی که در حاکمیت وجود است و زبان وجودی، عهده دار تبیین، تحلیل و توصیف آن است و در نتیجه آن و ورود در شبکه معرفتی نوین، مفاهیم در چارچوب تفکر انضمامی دستخوش تغییر معنایی می‌شود. بنابراین کسی که فلسفه ملاصدرا را در طرحی ایستای خانه ذهن تلقی کرده و آن را به تفکر متافیزیکی صرف فرو کاسته و با رهیافت‌های فلسفه‌های ارسطویی، سینوی و اشراقی به شرح و تبیین آن می‌پردازد، به معنای دقیق کلمه، پاره حقیقت را به جای حقیقت نشانده و به تعبیری درصدد خوانشی وارونه از تفکر فلسفی ملاصدرا و مثله کردن آن است.
 

افشین شحنه‌تبار، درباره بازخوردهای معرفی و رونمایی کتاب «من قاتل پسرتان هستم» در دانشگاه سواس لندن گفت: این نخستین‌بار است که یک نویسنده مطرح و خلاق ایرانی در دانشگاهی مهم در غرب درباره ادبیات دفاع مقدس و مشترکات آن با ادبیات جنگ غرب صحبت می‌کند. مدیر انتشارات «شمع و مه» با بیان این نکته که استقبال از مراسم رونمایی از ترجمه مجموعه داستان احمد دهقان بیش از انتظار بود، به خبرنگار ایبنا گفت: پرسش‌ها و پاسخ‌ها در این نشست، حول مشترکات ادبیات جنگ ایران و ادبیات جنگ غرب مطرح شد. این ناشر با اشاره به استقبال قابل توجه دانشگاهیان از موضوعات مطرح شده در نشست رونمایی از کتاب «من قاتل پسرتان هستم» گفت: باید واقع‌نگر بود، شرایط جهانی و سم‌پاشی رسانه‌ها نسبت به دفاع مقدس بر ادبیات این ژانر تاثیرگذار است؛ بنابراین جا انداختن این نوع ادبی در خارج از کشور، بسیار مشکل به‌نظر می‌رسد؛ اما سبک نوشتاری احمد دهقان با توجه به رویکرد او نسبت به مسائل جنگ از جمله حوادث خط مقدم برای غیرایرانی‌ها قابل لمس است؛ به‌عبارت دیگر دهقان  به مسائل جنگ بیش از حواشی آن توجه دارد.آثار احمد دهقان در واقع رئال آرایش شده است؛ به‌عبارت دیگر تخیل نیست و واقعیت‌هایی در قالب داستان به حساب می‌آید. نوع گفتار او در جمع دانشگاهیان دانشگاه سواس، من را نیز متأثر کرد. داستان‌های جنگی احمد دهقان بر کسانی تأثیر گذاشت که برای خود من جالب بود. شحنه‌تبار بر لزوم توجه به ترجمه استاندارد کتاب‌های حوزه جنگ تاکید کرد و گفت: به نظر می‌رسد که این کتاب به مرور جایگاه خود را پیدا می‌کند؛ اما تاکید می‌کنم که کتاب با تلاش و فعالیت ناشر معرفی می‌شود. ترجمه استاندارد در معرفی «من قاتل پسرتان هستم» در یکی از معتبرترین دانشگاه‌های دنیا بسیار مؤثر بود.