در جلسه شورای پروانه نمایش که با حضور اکثریت اعضای شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی برگزار شد، مجوز نمایش چهار فیلم «دختری با شال قرمز» به تهیه کنندگی جهان خادم المله، کارگردانی و نویسندگی قاسم فهیم خواه با موضوع اجتماعی، «همه چی عادیه» به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی محسن دامادی در ژانر کمدی و موضوع، «خیابان دیوار» به تهیه کنندگی مصطفی کیایی، کارگردانی و نویسندگی بهمن کامیار با موضوع اجتماعی و «کاتی و کوتی و ستاره» به تهیه کنندگی بیتا منصوری، کارگردانی رضا مجلسی و نویسندگی مشترک امیر ثابت و رضا مجلسی در ژانر کودک و نوجوان صادر شد.

نمایش «1417» به کارگردانی کوروش احمدی آنزان و نویسندگی سعید آلبوعبادی در سالن خانه نمایش اداره تئاتر تا 5 آبان ساعت 19:45 به روی صحنه می‌رود. در این نمایش: پریسا سلمانی، محمد رشیدی، عاطفه حق شناس، علی محمدی، اشکان نجاتی، شهرزاد صانع و رسول ابراهیمی به ایفای نقش می‌پردازند. در خلاصه این نمایش آمده است که این نمایش روایتی است از زندگی سه نسل در سه برهه زمانی که هرکدام در گیر مسائل اجتماعی دوره خود هستند. سبک این نمایش درام اجتماعی است که این روزها فضای هنری کشور را اشغال کرده.

آلبوم موسیقی فانوس که حاصل همکاری دو نوازنده سنتور است، منتشر شد. در آلبوم «فانوس» که نخستین آلبوم دو نوازی پولاد ترکمن راد و روزبه مطیعاست، آثاری از بزرگان موسیقی ایرانی همچنین این دو نوازنده سنتور شنیده می‌شود. آلبوم دونوازی «فانوس» شامل دو نوازی‌های سنتور از ساخته‌های استادان بزرگ موسیقی ایرانی فرامرز پایور، حسین دهلوی، پرویز مشکاتیان و اسماعیل تهرانی در کنار ساخته‌های این دو نوازنده سنتور است. روزبه مطیعا متولد ۱۳۵۷ در تهران است. او نواختن ساز سنتور را از سال ۱۳۶۹ نزد استاد فرامرز پایور آغاز کرد. مطیعا، فارغ التحصیل دانشگاه هنر در رشته نوازندگی موسیقی ایرانی است.

کوهواره‌ها
این فیلم مانند کوهی ایستاده در برابر منافع احساسی یک شخصیت در داستان عمل می‌کند؛ به گونه‌ای که ما به وضوح می‌بینیم پسر برای رسیدن به خواسته‌اش، دست از هیچ تلاشی نمی‌کشد و این خواسته او یک پیوند دراماتیک با پدر برقرار می‌کند که از این طریق مولف تعلیق را در روابط ژنتیکی والدین و فرزند را به چالشی داستانی تبدیل کرده است. اصلا نیازی به لمس کردن شخصیت پدر در داستان نیست و نخواهد بود؛ اما فرضیه‌های استمرار یافته مخاطب در برابر امواج دراماتیک داستان، به یک پتک دسته آهنی نیاز دارند که همه حدسیات مولف در مواجهه با مخاطب را بر هم ریزد. به همین خاطر است که این کشمکش در داستان، تبدیل به یک قطب مثبت و منفی میان هر دو این نوجوانان در فیلم خواهد شد. گاه قطب مثبت شخصیت ابتدایی و گاه شخصیت مکمل؛ در این صورت فیلمنامه عملا کارکرد علمی خود را از دست می‌دهد و فقط برای بهره‌گیری از معنویات درونی آن، نماهایی به تصویر کشیده می‌شوند که این توهمات یا سیاه‌نمایی های دوست داشتنی را معطر می‌کند.
 سیاه‌نمایی
سیاه‌نمایی در این فیلم به معنای سینمایی ظاهر نمی‌شود؛ اما به اندازه‌ای روایت در این اثر به سیاهی سوق پیدا کرده که تناسب درستی میان ادبیات داستانی و ادبیات نمایشی برقرار نمی‌شود. یکی از منفی‌ترین نکاتی که به وفور در سینمای ایران دیده و شناخته شده، وجود مکانیزم های داستانی غیر متعارف در برخورد با ادبیات نمایشی است. چه دلیلی دارد وقتی می‌توان داستانی را به صورت کتاب به مخاطب خاص خود عرضه کرد، حتما آن را به صورت یک رسانه مصور ارائه دهیم؟ مفهوم خودخواسته مولف، از آنچه دیده شده است، با آنچه می‌پنداریم فاصله دارد و این موضوع می‌تواند لطمه بزرگی به عملکرد هرمنوتیک در مبانی یک اثر هنری وارد کند؛ البته که نمی‌توان تمامی تفاسیر مربوط به این فیلم را در اینجا ارائه کرد و من با این پریشانی در نوشتار، قصد دارم که هر آنچه باید اشاره شود را ارائه کنم؛ چرا که حق خود می دانم به عنوان یک مخاطب، حداقل از سینمای هنر و تجربه، فکت بسط داده شده‌ای دریافت کنم. باید اعتراف کرد این فیلم استارت گروه سینمایی هنر و تجربه در کشور است و می‌تواند گام بلندی به سوی آرمان‌های موجود در این زمینه بردارد به شرطی که در مکان و زمان درستی اکران شود. برای اینکه تفاوت این فیلم با دیگر فیلم‌های موجود در این گروه سینمایی را متوجه شویم، کافی است به تفاوت دقت در نماهای باز و بسته گرفته شده از دیدگاه مدیر فیلمبرداری و انتخاب سوژه تصویر به خواست کارگردان اشاره کرد و این تجربه را در انباشت فکری و درون مایه داستان اشاعه داد. کشف و شهود دراماتیک به مقادیر زیادی به مخاطب هیجان می‌بخشد؛ این هیجان چه به صورت منفی و چه به صورت مثبت می‌تواند سطح سلیقه بیننده را افزایش دهد. این تنها رسالتی است که سینمای هنر و تجربه باید مدافع آن باشد.

فرهاد اصلانی به فیلم سینمایی «جن زیبا» به کارگردانی بایرام فضلی پیوست. فیلمبرداری فیلم سینمایی «جن زیبا» به کارگردانی بایرام فضلی و تهیه کنندگی مهرداد فرید حدود ۵ روز دیگر در اصفهان آغاز می شود.قرار است در این فیلم فرهاد اصلانی و یک بازیگر ترک از کشور ترکیه، نقش های اصلی این فیلم را بازی کنند.این فیلم آمیخته ای از تعلیق و طنز است که با هم حس گروتسک ایجاد می کند. اصلانی برگ برنده اثر است .

همایش نمایش‌های تئاتر استان‌های کشور که با عنوان سومین مهرواره تئاتر ماه توسط حوزه هنری برگزار شد، با حضور قطب‌الدین صادقی، راسخ راد، رحمت امینی، گلاب آدینه، و ... در تماشاخانه ماه این مجموعه آغاز به کار کرد.قطب الدین صادقی مدرس تئاتر، گفت: «نکته اصلی آن است که این کار سه ویژگی دارد که نخست دادن شانس به گروه شهرستانی است تا در یک چارچوب عادلانه خود را با هنرمند تهران بسنجند.» وی تماشاگران اکنون را از نوکیسه‌ها و متمولین برشمرد و تأکید کرد که در شهرستان‌ها هنوز زندگی واقعی است.

همه ما روان تکینسون یا مستربین، بازیگر کمدی انگلیسی را با هنرنمایی در سریال تلویزیونی مستربین می‌شناسیم؛ اما باید بدانید که این فرد در زندگی عادی شخصیتی ۱۸۰ درجه متفاوت با نقش خود دارد.مستر بین مدرک کارشناسی ارشدخود را از دانشگاه آکسفورد گرفته است و آی کیوی بالای ۱۷۸ دارد؛ در حالی که آی کیوی اینشتین ۱۶۰ بود.

سید کریم امیری فیروزکوهی ملقب به سید الشعرا و متخلص به امیر، از احیاکنندگان سبک هندی در دوره معاصر است. وی با شاعران بزرگـی چون استاد ملک‌الشعرای بهار، وحید دستگردی، رهی معیری، پژمان بختیاری، مهدی حمیدی و ... حشر و نشر داشته و با بسیاری از انجمن‌های ادبی چون انجمن ادبی ایران، انجمن حکیم نظامی و انجمن ادبی فرهنگستان ایران همکاری کرده و بیش از نیم قرن درباره ادبیات ایران تتبع کرده و شعر سروده است. وی فرزند سید مصطفی قلی منتظم الدوله از سادات فیروزکوه بود و در دهکده فرح آباد فیروزکوه (دهاتی کوچک واقع در جنوب غربی فیروزکوه در مسیر خط آهن شمال) پا به عرصه وجود نهاد. پدرش از رجال اروپا رفته عهد مظفری و آشنا به تمدن جدید و جد اعلایش امیر محمد حسین خان سردار از جمله فاتحان هرات و بانی دبستان خیریه ایتام در تهران بود که به دبستان فیروزکوهی مشهور است. امیر در هفت سالگی به تهران آمد. پدرش همان سال درگذشت و او تحت تربیت مادر قرار گرفت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدارس مختلفی از جمله سیروس، ثروت، آلیانس، سلطانی و سپس کالج آمریکایی به تحصیل دانش پرداخت. سپس به تحصیل منطق و کلام و حکمت همت گماشت و از محضر استادانی چون آقا شیخ عبدالبنی کجوری و آقا سید حسین مجتهد کاشانی استفاده کرد.
امیر از شعرای غزلسرای بنام معاصر است و به هر دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود. غزل‌های وی شهرت بسیار دارند و مهم‌ترین غزلش رشته اشک نام دارد. از بهترین تراوشات طبع او که خود امیری آن را بیش از منظومه‌های دیگرش می‌پسندید، منظومه خواب است. امیری فیروزکوهی فعالیت‌های ذهنی خود را در میدان مکتب رئالیسم یا واقع گرایی جولان داده است. در دیوان امیری، مخصوصا در غزلیات او، زندگی اجتماعی روزمره، دردها و غم‌های موجود همراه با عشق و زندگی دنیوی را به خوبی حس می‌کنیم. سید کریم امیری فیروز کوهی، شعر را به سبک صائب می‌سرود. سبکی که از اطلاق هندی به آن ابا داشت. سبکی که اعتقاد داشت باید اصفهانی خطاب شود. لباس اصفهانی شعر امیری فیروز کوهی ناشی از شیفتگی به نام صائب نیست؛ نیازی است که در حوزه اندیشه، پیش از مجال‌های زبانی شکل می‌گیرد. با این وجود سبک اصفهانی در کاربرد واژه‌های فارسی متنوع‌تر عمل می‌کند. علاوه بر این سبک اصفهانی، نوآور ترکیب‌سازی هایی است که در محل اندیشه مدرن موقعیت تفهیم مناسب‌تری دارد. از میان شاعران معاصری که نه فقط این سبک را احیا کرده‌اند، بلکه رویکردی زبان شناسی و اندیشه‌ای در شعر با مراجعه به سبک اصفهانی داشته‌اند، سید کریم امیری فیروزکوهی، داستان دیگری دارد. گرچه او پیرو سبک صائب بود؛ اما همان گونه که درکتاب یادگار گل سرخ آمده، شعرش رنگ و بوی عراقی هم دارد. شعر او در خیال انگیزی، متأثر از سبک هندی است؛ اما در ساختار و بافتار، رنگ و بوی شعر عراقی دارد. شعر امیری دردمند و وجود گرایانه است و این در واقع برون رفتن از شعر پیچیـده و صنعت گرای سبک هندی است. خواننده با آشنایی عمیق با شعر او، لطیفه‌هایی را بـاز می‌یابد که منشأ گرفته از روح بی تکلف و عمیق شاعر است. او شاعری است که اندیشه منسجمی دارد. چنانکه گویی همه غزلیاتش براساس اندیشه واحد شکل گرفتـه اسـت.
وی ترکیب بند را زیبا، دلنشین و لبریز از احساس می‌سرود. دو بیتی‌های پیوسته او نیز نشان از ذوق فراوانش داشت. شعر دینی امیری فیروزکوهی با همان تصویرسازی‌های رایج سبک اصفهانی، شکل می‌گیرد و رویکرد دوباره‌ای به شعر دینی می‌دهد. در شعر امیری فیروزکوهی، نگاه بازشناسانه به مفاهیم دینی موازی با ستایش بزرگان دین قرار می‌گیرد. در شعر امیری فیروزکوهی، بازخوانی واقعه‌ای چون دلاوری‌های یاران سیدالشهدا (ع) تنها مصیبت نامه نیست؛بلکه به آن به عنوان مفهوم خواستگاه اعتقادی منجر به عملی الهی هم پرداخته می‌شود. امیری علاوه بر غزل، در سرودن قصاید فخیم سنتی به شیوه خاقانی و انوری نیز تبحر بسیار داشت. امیری غالبا پیرو اسلوب و هنجارهای شعر قدیم فارسی است. قوه تخیل و تصور در امیری نیرومند و تیز پرداز بود. به علاوه تامل در انواع مظاهر حیات و در ورای آن‌ها نکته‌های باریک دیدن و اندیشیدن و بیرون کشیدن از ویژگی‌های طبع و سبک امیری است. در شعر وی هر چیز، جلوه‌ای تازه دارد آن گونه که او آن را تصور و احساس کرده و دریافته است. امیری فیروزکوهی هم قریحه شاعرانه و توانا داشت، هم قوه ابتکار و مضمون آفرینی و تصویر پردازی؛ به علاوه مطالعات فراوان و تامل در آراء و افکار پیشینیان فکر او را ورزیده کرده بود. آگاهی از شاخه‌های فرهنگ ایران نیز افزون بر این‌ها بود.امیری اگر چه به شاعری شهره شد، در دانش‌های دیگر نظیر علم اصول، فقه، حکمت و منطق هم تبحر داشت. از آثار او به نثر حواشی و تعلیقات بسیاری بر کتب کلامی و فلسفی و متون رجالی و ادبی، ترجمه کتاب نفس المهموم از علامه محدث، محقق قمی رحمه اله علیه، ترجمه مکاتیب نهج البلاغه و نیز مقالات تحقیقی ادبی و لغوی و شعری در اکثر مجلات و جراید تهران بود. او در کنار ذوق و الهام شاعرانه تمام دانش‌های ادبی را به خوبی می‌شناخت، به سخن دیگر ادبیات را ادیبانه می‌دانست. از این‌ها گذشته شعر او با حوادث و زیر و بم‌های زندگی پرغم و رنج او مرتبط و از آن متاثر است. به همین جهت شعر امیری، پیوند تنگاتنگی با واقعیت‌های موجود در متن زندگی او دارد.