مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاهها و مراکز پژوهشی و فناوری کشور، فرصت مناسبی بود تا رئیسجمهور باز هم از «کلیدواژه»های معروف خود استفاده کند. هم از «همهپرسی» گفت، هم خود را «فرزند حوزه و دانشگاه» نامید و هم کنایه را فراموش نکرد!
حسن روحانی در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاهها اشاره کرد، درسهای حوزویاش را در حوزه علمیه قم که بالاترین مرکز دینی حالحاضر است، خوانده و درس علمیاش را هم در دانشگاه تهران که همواره یک مرکز علمی با اعتبار است در کنار اساتید دانشگاهی ممتاز گذرانده است.
فضای دانشگاهی همواره فضایی مناسب برای چهرههای سیاسی و مسئولان کشورمان برای مطرح کردن مسائل و مباحث سیاسی بوده است؛ حتی اگر «دانشجوی سیاسی» چندان هم مورد پسند عدهای نباشد!
روحانی دیروز در دانشگاه تهران بازهم از «برجام» سخن گفت و از دانشجوها خواست تنور انتخابات را گرم کنند. تاکید کرد، کشور مشکلاتی دارد که حل میشود. تکرار کرد که مسائل با «تعامل» حل میشود نه «تقابل»؛ البته دیگر گریزی به صحرای کربلا، شب عاشورا و امام حسین و مذاکره نزد و گفت: «دعوا سر برجام نیست، سر مسئله بالاتری است.»
رئیسجمهور به این موضوع هم اشاره کرد که حقوقدان و سیاستمدار یکسری مسائل را میفهمد و البته نگفت بقیه نمیفهمند، مگر اینکه «کیهان» برداشت دیگری بکند! در ادامه گزیدهای از سخنان رئیسجمهور را در این مراسم میخوانید:
زمین ورزشی فوتبالی که ما میآمدیم ورزش میکردیم، الان به محل نماز تبدیل شده است؛ برای نماز یک مصلی خوب درست شده است. البته تاکید میکنم به وزرای مربوطه به همان اندازه که برای علم جوانها وقت میگذاریم برای ورزش آنها هم باید وقت بگذاریم.
فضای دانشگاه است که انتخابات را گرم میکند. عمدتاً در زمان انقلاب هم دانشگاه و حوزه فضا را گرم میکردند. سرنوشت آینده کشور ما را انتخابات روشن میکند. با همه نقصواشکال، بهترین کار صندوق است. برای اصلاح، شایستهسالاری و حاکمشدن افکار بحقِ مردم، به صندوق نیاز داریم.
هر کسی که خودش را شایسته میداند خودش را کاندیدا کند، چه انتخاب شود و چه نشود، چه بگویند تو صالحی و چه بگویند صالح نیستی.
اگر یک انتخابات باشکوه و پررونق با حضور اکثریت مردم را شاهد باشیم، قدرت سیاسی ما بالا میرود. دشمنان میفهمند مردم به کشور، نظام و آینده امید دارند. همه چیز ما با امید درست میشود.
در کشور مسائلی داریم که خیلی حلوفصل آن طول نمیکشد. مشکل آب، محیطزیست، راه و امثال آنها با چند سال تلاش برطرف میشود؛ اما یکسری مسائل داریم که بلندمدت است و اساتید و دانشگاهها در آن نقش بیشتری دارند و آن استراتژی پیشرفت کشور است.
پیشرفت و آینده کشور در سایه تقابل با دنیاست یا تعامل؟ این مسئله راهبردی اساسی است. ۴۱ سال است به جواب این سؤال نرسیدیم. یک عده میگویند تعامل سازنده و یک عده میگویند تقابل. یک عده میگویند دشمن ما خبیث است و اینجا دوئل است و باید آن را بشکنیم. عدهای هم میگویند اکثر مشکلات را با تعامل میشود حل کرد. این موضوع با دعوا و ایجاد دو صف برای تقابل حل نمیشود. اگر رسانه ملی به طور مساوی برای همه قرار بگیرد، کار بزرگی انجام میشود.
دانشگاهها و رسانهها باید جواب سؤال طرح شده به افکار عمومی را بدهند. الان همه دعواها بر سر این موضوع است. یکی میگوید برجام خیلی خوب بود و یکی میگوید خیلی بد بود. دعوا بر سر برجام نیست. عدهای میگویند عمر را با تعامل هدر میکنید، باید ایستادگی کنیم مقابل غرب و غرب خودش بعداً متوجه میشود.
عدهای به ما میگفتند با آژانس بینالمللی اتمی وقت تلف میکنید، آژانس دست آمریکاست. خیلی وقت گرفت، ما به نقطهای رسیدیم که پیامدی را با همین آژانس حل کردیم و اعلام کردند تمام شد. خیلی ناراحت شدند. عدهای هم خوشحال شدند و گفتند ما که از اول گفتیم. با 1+5 مذاکره میکنیم، میگفتند چرا این کار را میکنید؟ برای خیلیها گران تمام شد. حقوقدان و سیاستمدار میفهمد؛ یعنی چه شش قطعنامه به اتفاق آرا علیه ما صادر شد را پس گرفتند؛ بعد هم گفتند شما در فعالیت هستهای حق دارید. تنها کشوری که در قطعنامه آمده حق دارد فعالیت صلح آمیز هستهای کند، ایران بوده است.
میگویند در اقتصاد روی پای خود بایستیم. درست است؛ اما میشود بدون تعامل با دنیا اقتصاد را پیش برد؟ رشد و توسعه بدون تعامل با دنیا با قفل بودن بانکها و واردات و صادرات قفل میشود.
همین الان هم که داریم اداره میکنیم باید از برخی کشورهای همسایه و دوستانمان در دنیا تشکر کنیم که به تحریم آمریکا بیتوجه بودند. در همین شرایط داریم با «اوراسیا» مشارکت میکنیم.