«ترامپ» بعد از «جانسون» احتمالاً خوشحال‌ترین فرد دنیا بود. وقتی  برآورد ایپسوس موری حکایت از آن داشت که حزب محافظه‌کار، به رهبری بوریس‌جانسون، اکثریت مطلق کرسی‌های پارلمان را از آن خود کرده، به نظر می‌رسید راه دیگری نمانده است؛ «جرمی‌کوربین» باید دست‌ها را به نشانه شکست و تسلیم بالا ببرد. گزارش بی‌بی‌سی که برآورد پرسیدن از رأی‌دهندگان پس از خروج از شعبه رأی‌گیری بوده، می‌گفت حزب محافظه‌کار ٣٨٦کرسی می‌گیرد و حزب کارگر ١٩١کرسی را به دست می‌آوردکه یکی از ضعیف‌ترین نتایج این حزب در انتخابات سال‌های اخیر به حساب می‌آید. نتایج پایانی هم تفاوت چندانی را نشان نمی‌داد؛ محافظه‌کارها 331کرسی و حزب کارگر 198کرسی را به دست آوردند؛ یک شکست مطلق برای جرمی کوربین.
«برگزیت» محور اصلی و تعیین کننده در انتخابات پارلمانی انگلیس بود؛ همان موضوعی که دوطرف انتخابات (جانسون و کوربین) هم پس از پایان رأی‌گیری و اعلام نتایج به آن اشاره کردند. جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، گفت که از رهبری حزب کارگر کناره‌گیری خواهد کرد.
کوربین گفت: «این به وضوح شبی ناامیدکننده برای حزب کارگر است. در کارزار انتخاباتی ما یک مانیفست امید و همبستگی ارائه دادیم. مانیفستی که امید داشت بی‌عدالتی‌ها را اصلاح کند.»
او به سیاست‌های پیشنهادی خود برای گسترش خدمات عمومی و مقابله با بحران اقلیمی اشاره کرد و گفت: این سیاست‌ها محبوبیت زیادی دارند، اما برگزیت چنان جامعه را دوقطبی کرده که نمی‌توان یک بحث سیاسی معمول داشت. کوربین گفت: مسائل عدالت اجتماعی هم‌چنان باقی خواهند ماند. او گفت در انتخابات بعدی رهبر حزب کارگر نخواهد بود. اما جانسون هم در سخنان کوتاهی که پس از اعلام پیروزی‌اش داشت، گفت نتیجه انتخابات به معنی تحقق برگزیت است و اشاره کرد که دولت او از پشتوانه اجرایی بهتر و قوی‌تری برای اجرای برگزیت برخوردار است.
اتحادیه اروپا نیز از پیروزی جانسون استقبال کرد. علت این استقبال را «شفافیتی که پیروزی حزب محافظه‌کار به وضعیت خروج بریتانیا از این اتحادیه می‌دهد» عنوان کردند. «املی‌دومونچالین» وزیر امور اروپایی فرانسه در همین باره گفت: «حالا مهم‌ترین چیز بحث درباره چگونگی اجرای برگزیت است.» اسکاتلند اما از پیروزی حزب محافظه‌کار استقبال نکرد. رهبر حزب ملی اسکاتلند اعلام کرد: «جانسون را نمی‌خواهیم و از اتحادیه اروپا خارج نمی‌شویم.» نیکولا استورجن، گفت: با توجه به اینکه اکثریت عمده کرسی‌های اسکاتلند به این حزب رسیده، نتیجه انتخابات نشان می‌دهد که باید به اسکاتلند حق انتخاب داد. این سخنان استورجن قبل از اعلام نهایی انتخابات بود اما رهبر اسکاتلندی می‌دانست «جانسون پیروز انتخابات است.» استورجن گفت: «نتایج در بقیه بریتانیا تیره و تار است، اما نشان می‌دهد که اسکاتلند باید حق انتخاب داشته باشد.» این مقام اسکاتلندی همچنین گفت که باید همه‌پرسی مجدد درباره برگزیت در اسکاتلند برگزار شود.
شکست کوربین در انتخابات بریتانیا ایران را خوشحال نخواهد کرد؛ زیرا  کوربین چهره‌ای نزدیک به ایران بود. یک منتقد سرسخت اسرائیل و حامی توافق هسته‌ای. عضو کمپین همبستگی با فلسطین است و مخالف حمله نظامی به ایران. او اعتقاد دارد برای تأمین امنیت خاورمیانه باید با حزب‌اله لبنان، حماس و ایران گفت‌وگو کرد. و البته این موضع کوربین یکی از همان دلایلی است که باعث شده مخالفانش در انگلیس به او حمله کنند و او را حامی «تندروها» بدانند. او در مقطعی با شبکه پرس‌تی وی ایران در لندن به عنوان مجری و کارشناس هم همکاری داشته است.
بد نیست به حضور یک ایرانی در این انتخابات هم اشاره کنیم؛ «علی میلانی»، نامزد ایرانی تبار حزب کارگر که ۱۸ هزار رأی داشت.  حالا «جانسون» بر صدر است در حالی که «ترامپ» از این صدرنشینی «بسیار خوشحال شده است.» در همان ساعات ابتدایی اعلام نتایج؛ رئیس‌جمهور آمریکا، توئیت کرد: «به نظر می‌رسد که در بریتانیا پیروزی بزرگی برای بوریس به دست آمده است.» جالب این‌جاست که جانسون تلاش کرد در روزهای منتهی به انتخابات نشان دهد که ارتباطاش با ترامپ کمتر شده است. او نگران بود که این ارتباطات به اعتبار و جایگاه انتخاباتی‌اش لطمه بزند.
ترامپ در میان انگلیسی‌ها محبوبیتی ندارد و ارتباطات نزدیک جانسون نقطه ضعفی برای نخست وزیر انگلیس به شمار می‌آید. اما به هرحال حالا یکی از این دو نفر، خیالش از «ماندن» راحت شده و نوبت ترامپ است که در آستانه استیضاح، کابوس بزرگی به نام «کناررفتن و خداحافظی با کاخ سفید» به سراغش آمده است. باید ببینیم بعد از جلسه استیضاح، بوریس برای ترامپ چه توئیتی می زند!

 

«برایان هوک» مسئول کارگروه ایران در وزارت خارجه آمریکا در مصاحبه‌ای که منتشر شد، بار دیگر ادعا کرد که واشنگتن به دنبال تغییر نظام در ایران نیست.
هوک که با بخش انگلیسی شبکه «صدای آمریکا» صحبت می‌کرد، در پاسخ به این پرسش که آیا واشنگتن به دنبال «تغییر رژیم در تهران» است، گفت: «برای یکمین میلیون بار، گفته‌ام که سیاست ایالات متحده، تغییر در رفتار [ایران] است. تغییر رژیم نیست. همه می‌دانند که ما فهرستی از ۱۲ درخواست داریم که اغلب آن‌ها بر اساس قطع‌نامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد هستند که به اتفاق، با رأی چین و روسیه، تصویب شده‌اند.»

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، با بیان اینکه مجمع در جریان مشکلات و هزینه‌های رد پالرمو و CFT است، بیان کرد: بارها نمایندگان دولت درباره این موضوع صحبت کرده‌اند و مجمع مشکلاتی را که با رد این لوایح ایجاد می‌شود، می‌داند. فلاحت‌پیشه، در پاسخ به پرسشی درباره اختلاف بین دولت و مجمع تشخیص بر سر این لوایح و ایده برخی سیاسیون مبنی بر برگزاری رفراندوم، گفت: جایگاه رفراندوم در قانون اساسی به‌گونه‌ای نیست که درباره هر موضوعی همه‌پرسی برگزار شود. وی درباره احتمال ورود رهبری به موضوع لوایح FATF گفت: نیاز به ورود رهبر انقلاب نیست.

به نوشته روزنامه میلیتری‌تایمز، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در جمع قانون‌گذاران این کشور گفت که ایران باید درباره اقداماتش «بسیار بسیار مراقب باشد.» میلی، در ادامه گفت: با ایران در یک دوره خطر افزایش یافته قرار گرفته‌ایم. خویشتن‌داری در این وضعیت، پاسخی مناسب است. این مقام آمریکایی در پاسخ به پرسش یکی از قانون‌گذاران که چه زمانی خویشتن داری آمریکا، توسط ایران به عنوان ضعف تعبیر خواهد شد، توضیح داد: توپ در زمین ایران است؛ اینکه چگونه واکنش نشان بدهند و اندازه و گستره آن چه‌قدر باشد، تعیین‌کننده پاسخ آمریکا خواهد بود.
 

دلخوریم ولی دشمن، نه
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه پیشین کشورمان ، با اشاره به برخی از دلخوری‌های ایران از مقامات سعودی و اماراتی در عین حال گفت: فراموش نمی‌کنیم آن کسی که در سنگر اصلی شب و روز در مقابل ما قرار دارد آمریکاست نه سعودی و امارات.

کنایه رضایی به مجلسی‌ها
محسن رضایی، با انتقاد از مجلس نوشت: نباید به دلیل عمل نکردن ‎مجلس به وظایف قانونی خود، این تصور ایجاد شود که مجلس ‎خانه ملت نیست!
رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با کنایه به مجلس دهم با هشتگ #مجلس و #خانه_ملت در توئیترش نوشت: ‏صدای مردم باید از درون مجلس شنیده شود نه اینکه به دلیل عمل نکردن ‎مجلس به وظایف قانونی خود، این تصور ایجاد شود که مجلس ‎خانه_ملت نیست!

«مقتدا صدر» در ایران بماند بهتر است
محمدعلی حکیم، فعال سیاسی و سردبیر سایت «النخیل» عراق به خبرآنلاین گفت: این‌که این روزها مقتدی صدر در ایران بماند به دلیل اتفاقاً خاص در عراق به سود این کشور و امنیت خود این روحانی اثرگذار در سیاست عراق است. حکیم گفته است: اگر اتفاقی برای صدر بیفتد، جنگ شیعه-شیعه در عراق به راه می‌افتد و فتنه جدیدی در عراق به راه خواهد افتاد.

به حرف رئیس دولت اصلاحات هم گوش ندادند
محمود میرلوحی، فعال سیاسی گفته است: تا جایی که می‌دانم حتی وقتی رئیس دولت اصلاحات به عده‌ای گفتند تا در عرصه انتخابات حضور پیدا کنند هم آنان حاضر نشدند ثبت‌نام کنند. نه فقط اصلاح‌طلبان که حضور اصول‌گرایان هم سرد بود، لاریجانی و امثال او نیامدند.
میرلوحی، در ارتباط با این موضوع که کدام یک از جناح‌های سیاسی می‌توانند کرسی‌های بیشتری در مجلس به دست آورند، گفت: این موضوع خیلی مبهم است. اصل صلاحیت‌ها که هنوز معلوم نیست. امیدواریم شورای‌نگهبان تغییری در رویکردهایش بدهد.

کنکاش در مبانی ولایت‌فقیه ایرادی ندارد
حجت الاسلام منتظری، دادستان کل کشور با اشاره به این‌که فضای دانشگاه‌ها باید کاملاً خالی از مسائل امنیتی باشد و هیچ‌کسی حق حاکم کردن فضای امنیتی بر چنین محیط‌های علمی را ندارد، گفته است: بنده به‌عنوان مدعی‌العموم با هر کسی که این فضا را ایجاد کند، قطعاً برخورد می‌کنم.
منتظری اضافه کرد: اگر کسی در دانشگاه می‌خواهد درخصوص مبانی ولایت فقیه کنکاش کند ایرادی ندارد؛ زیرا می‌توان این مثال را از نظر علمی کنکاش کرد و مبانی، فواید، آثار و مضرات آن را بیان کرد، این مسئله ایرادی ندارد اما ولایت ائمه اطهار برای ما خط قرمز است.

حامیان دیروز استیضاح‌کنندگان امروز!
عبدالکریم حسین‌زاده، نماینده مردم نقده و اشنویه و طراح استیضاح وزیر ورزش و جوانان به اتفاق ۳۰ نفر از نمایندگان، استیضاح سلطانی‌فر را در اجرای اصل ۸۹ قانون اساسی و براساس ماده ۲۲۸ آیین‌نامه داخلی مجلس تنظیم کرد.
او گفته است، سوء‌مدیریت منجر به اتلاف گسترده منابع مالی کشور و ضربه به اعتبار بین‌المللی در اداره تیم ملی فوتبال کشورمان از جمله دلایل این استیضاح است؛ چراکه قرارداد سه میلیون یورویی«ویلموتس» سرمربی سابق تیم ملی کشورمان و فسخ یک طرفه قرارداد از سوی او اسباب زیر سؤال رفتن ورزش کشورمان شد. پروانه سلحشوری دیگر نماینده مجلس هم گفته است: روزگاری حامی آقای سلطانی‌فر بودم به نقطه‌ای رسیدم که دنبال استیضاح ایشان هستم.
 

نماینده رئیس‌جمهور آمریکا در مذاکرات افغانستان از توقف این گفت‌وگوها به دلیل حمله انتحاری به پایگاه این کشور در بگرام خبر داد. خلیلزاد توضیح داد: پس از حمله انتحاری روز چهارشنبه در بیرون از پایگاه نظامیان آمریکایی در بگرام که منجر به کشته شدن دو غیرنظامی و زخمی شدن بیش از هفتاد تن شد، مذاکرات با طالبان فعلاً متوقف شده است. به نوشته خبرگزاری «رویترز»، وی در صفحه توئیتر خود نوشت: «امروز با طالبان دیدار کردم، خشم خود درباره حمله به بگرام را ابراز داشتم. ما توقف کوتاهی [در مذاکرات] می‌دهیم تا آنها (طالبان) با رهبر خود درباره این موضوع ضروری مشورت کنند».

روزنامه فرامنطقه‌ای القدس‌العربی خبر داد: دو نفر از بچه‌های البغدادی زنده هستند و نزدیک یک خانواده آواره داعشی در ادلب نگه‌داری می‌شوند. به گزارش روزنامه فرامنطقه‌ای القدس‌العربی، آمریکایی‌ها آن زمان از کشته شدن سه نفر از بچه‌های البغدادی خبر دادند و گفتند: آن‌ها در حین انفجار کمربند انفجاری البغدادی کنارش بودند. اما آمریکایی‌ها همچنین گفتند: تعدادی از کودکانی را که پس از عملیات زنده ماندند،  بدون اینکه هویت آن‌ها را مشخص کنند، رها کردند و به یک «طرف سومی» سپردند تا از آن‌ها نگه‌داری کند و منظور آن‌ها یک خانواده سوری است که نزدیک منزل البغدادی در شهرک مرزی«باریش» سکونت دارد.
 

 


با مشخص شدن کاندیداهای اصول‌گرای حاضر در انتخابات مجلس یازدهم، کلاف سردرگم اصول‌گرایان در انتخابات پیش رو پیچیده‌تر شده است. یک طرف میزِ مذاکره شورای ائتلاف، محمدباقر قالیباف و نواصولگرایان نشسته‌اند، طرف دیگر میرسلیم و موتلفه اسلامی که پیش از این بارها تاکید کرده بودند نمی‌خواهند دوباره از بچه شلوغ‌های اصول‌گرا ضربه بخورند. از این سو مصباحی‌مقدم، موسی‌پور و جامعه روحانیت مبارز و طیف‌های سنتی که تلاش‌شان وحدت است تا بار دیگر اصول‌گرایان بازی رقابت را نبازند. به این سه طیف باید آقاتهرانی و پایداری‌ها را هم اضافه کرد که می گویند به این راحتی‌ها برای حضور در لیستِ مشترک کوتاه نمی‌آیند. اما قرار است سرلیست از بین کدام طیف انتخاب شود و سایران ذیل نامِ او وارد کارزار شوند؟ کار اصول‌گرایان برای چینش لیست مشترک سخت خواهد بود،حتی همین حالا که با تکیه بر حضور کم‌رنگ چهره‌های رقیب امیدی چندبرابر در چهره‌های آن‌ها نمود پیدا کرده و معتقدند دست برتر مجلس بعدی هستند اما در کنار آن نگرانی‌ها از چند لیستی یا چند سرلیستی شدن در این جریان هم اوج گرفته است. قالیبافی‌ها از مدت‌ها پیش که آمدن نیامدن سردار اصول‌گرا در هاله‌ای از ابهام بود، نامش را به عنوان سرلیست اصول‌گرایان و حتی رئیس مجلس بعدی برجسته کرده بودند. تحرکاتی هدفمند که به دیگر اصول‌گراها این پالس را می‌فرستاد که در صورت کاندیداتوری قالیباف کسی دیگر شانس سرلیستی یا ریاست مجلس بعدی را نخواهد داشت. این نگاه اما مخالفانی جدی هم دارد. از پایداری‌ها تا همین حزب موتلفه که کاندیدای شاخصش را به میدان فرستاده و از قضا نشست و برخواستی هم با شهردار پیشین تهران دارند.  هرچند قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۶ در نهایت با دلخوری به ائتلاف با ابراهیم رئیسی و همراهی با تصمیم جریان اصول‌گرا تن داد اما میرسلیم تا آخر ماند و موتلفه نخواست از موضعش عقب بنشیند. اما آیا این‌بار موتلفه‌ای‌ها با وجود گله‌هایی که دارند ترجیح می‌دهند بازهم به قیمت وحدت اصول‌گرایان در کنار تصمیم شورای ائتلاف قرار گرفته و حامی سرلیستی قالیباف شوند؟ ناصر ایمانی، تحلیل‌گر اصول‌گرا در این‌باره می‌گوید: « جریان سنتی اصول‌گرایان شامل حزب موتلفه و جامعه روحانیت مبارز با جریان‌های جدیدتر به‌خصوص طیف آقای قالیباف اختلاف‌نظرهایی دارند. همان‌طورکه در میان طیف‌های اصلاح‌طلب هم این اختلاف نظرات هست. با این حال تاکنون مشخص شده که طیف آقای قالیباف و سنتی‌ها و موتلفه در انتخابات یکپارچه عمل می‌کنند و در لیست مشترک قرار می‌گیرند و موتلفه قطعاً لیست مستقل ارائه نمی‌کند.» اما نماینده طیف سنتی در انتخابات فقط موتلفه‌ای‌ها نیستند، بلکه جامعه روحانیت مبارز با دو کاندیدای شاخص یعنی مصباحی‌مقدم و موسی‌پور در عرصه رقابت حضور دارند. دو چهره‌ای که هرکدام می‌توانند به نوعی شانس سرلیستی داشته باشند.ظاهراً بحث روی این مسائل آن‌قدر جدی شده که به گفته ایمانی، « این صحبت است که عکس هیچ‌کس بالای لیست قرار نگیرد و اسامی براساس حروف الفبا منتشر شود یعنی هیچ عکسی بالا نیاید که باعث اختلاف نظر شود یا شائبه‌ای ایجاد کند.» اما طرف دیگر ماجرا پایداری‌ها هستند که دبیرکل شان پا به میدان گذاشته و به دنبال رسیدن به کرسی‌های سبزِ پارلمان است. اصول‌گرایان مدت‌هاست سازمخالف پایداری‌ها را می‌شنوند. می‌گویند پایداری به صراطِ شورای ائتلاف مستقیم نمی‌شود؛ اما هم‌چنان درحال گفت‌وگو و رایزنی با آن‌ها هستند. ایمانی هم این اختلافات پایداری‌ها را تأیید می‌کند و معتقد است:«در رابطه با اختلاف نظر در طیف اصول‌گرایی در جریان تصمیم‌گیری‌های انتخاباتی فقط جبهه پایداری مطرح است. درحال حاضر سایر طیف‌های جریان اصول‌گرا ذیل همان  جبهه متحد اصول‌گرایان قرار دارند. هرچند این امکان وجود دارد که پایداری‌ها با سایر اصول‌گرایان لیست مشترک ندهند یا در برخی شهرها مشترک باشند و در برخی شهرها لیست متفاوتی داشته باشند. هرچند اگر لیست مشترک ندهند باز هم احتمالاً بسیاری از افراد دو لیست مشترک خواهند بود و فقط تعدادشان تفاوت دارد.» با این تفاسیر آیا ممکن است جبهه پایداری سهم بیشتری در لیست‌ها بگیرد و از سرلیستی دبیرکلش –آقاتهرانی- چشم پوشی کند؟ آیا می‌توان تصور کرد هیچ یک چهره‌های این چهارضلع –قالیباف، آقاتهرانی، مصباحی‌مقدم و میرسلیم، به فکر سرلیستی نباشند و ماجرا با پیشنهادِ «تنظیم لیست براساس حروف الفبا» ختم به خیر شود؟ به هرحال سرلیستی موضوعی است که قطعاً مورد بحث و جدل قرار گرفته و می‌گیرد. همان‌طور که این موضوع آنقدر اهمیت داشت که در انتخابات دوره قبل مجلس، نام و عکس حدادعادل شب آخر و در تصمیمی ناگهانی در کنار چهره روحانی آن لیست یعنی ابوترابی فرد، قرار گرفت.

ادامه از صفحه یک ...
به ایران بازداشت شده بود، آن هم در حالی که صادرات چنین موادی یک مورد جزئی دور زدن تحریم به شمار می‌آید. گفتنی است دولت آمریکا تنها در دو سال گذشته دست‌کم ۱۳ ایرانی را بازداشت کرده است.
بهره‌برداری ترامپ از مسئله
آزاد کردن اتباع آمریکایی زندانی در خارج از این کشور، همواره یکی از دشوارترین چالش‌های پیش روی واشنگتن بوده است. پیش از این شاهد میانجی‌گری‌هایی در زمینه سیاسی و انسانی بین ایران و آمریکا برای تبادل زندانی‌های بین دو کشور بوده‌ایم که هیچ کدام موفق نبوده است. در این راستا بعد از اعلام آزادی این دو زندانی، ترامپ و مقام‌های دولت او تلاش کردند اعتبار این توافق را به نام خود ثبت کنند.  ترامپ از توافقی که برای تبادل زندانی‌ها صورت گرفت، به شکل تبلیغاتی استفاده کرده و خواست در برابر افکار عمومی این‌گونه به نظر برسد که برای بازگردان شهروندان آمریکایی به وطن‌شان، سعی خود را می‌کند.  با این حال، افراد دخیل در روند گفت‌وگوها برای آزادی این دو نفر می‌گویند کاخ سفید روایت واقعی را تحریف کرده و تلاش‌های سه ساله آن‌ها برای تحقق این توافق را نادیده گرفته است. حتی برخی خبرگزاری‌های آمریکایی روایتی از پشت صحنه آزادی این دو زندانی منتشر کرده که در صورت صحت، نشان می‌دهد این تبادل زندانیان بیش از هر چیز حاصل اقدامات گروه‌های غیردولتی و کانال‌های غیررسمی بوده است.
تبادل زندانی‌ها؛ گامی اعتمادساز
رخداد فوق‌الذکر که اولین تبادل رسمی زندانیان میان تهران و واشنگتن از زمان روی کار آمدن ترامپ به شمار می‌آید، به گمانه‌زنی‌هایی درخصوص در جریان بودن مذاکرات پشت پرده بین ایران و آمریکا دامن زده است. در ادبیات تئوریک بین‌الملل مفهومی داریم به نام تدابیر و اقدامات اعتمادساز. یکی از بهترین راه‌های نزدیک شدن به میز مذاکره و گفت‌وگو بین دوکشوری که باهم روابط مناسبی ندارند، تدابیر و اقدامات اعتمادساز است و تبادل زندانیان ایرانی- آمریکایی را می‌توان جزو این تدابیر و اقدامات تلقی کرد. موفقیت در تبادل زندانیان، حامل علامت‌هایی است که کاملاً با فضای پرتنش در منطقه تناقض دارد. در واقع این ماجرا بیانگر این مسئله است که اردوگاه تندروها در واشنگتن که موضع ضد ایرانی دارند، در تنگنا قرار گرفته‌اند. مهم آن است که در فضای منفی که بین دو کشور وجود دارد، بدون شک تبادل زندانیان حامل پیام مثبت است اما کافی نیست.
دستاورد تهران
پس از خروج ترامپ از برجام، سران نظام ایران اعتماد خود به او را از دست دادند؛ به همین دلیل با وجود دعوت‌های مکرر رئیس جمهور آمریکا برای مذاکره، ایرانی‌ها با این مسئله مخالفت کرده، دو شرط برای مذاکرات مستقیم با واشنگتن مطرح کردند که مربوط به بازگشت واشنگتن به توافق هسته‌ای و برطرف شدن تحریم‌ها علیه ایران بود و بعید است که واشنگتن این شروط را بپذیرد؛ اما اقداماتی را برای تلطیف فضا انجام می‌دهد تا اندکی از فشار و شدت تحریم‌ها کاسته شود. ایران اقدامی نمی‌کند، مگر اینکه بداند به وسیله آن، از جوانب مختلف، سودی نصیبش می‌شود؛ لذا، ثمره آزادی زندانی آمریکایی، تنها آزاد شدن مسعود سلیمانی، نبود، بلکه  در ضمن این توافق، دولت آمریکا به ژاپن، چراغ سبز توافق‌های اقتصادی با ایران را نشان داده است. از این رو، حسن روحانی طی هفته‌های آینده برای انجام این توافق‌ها، به ژاپن سفر خواهد کرد. ایران که از مشکلات شدیدی در اقتصاد خود، در نتیجه تحریم‌های آمریکا رنج می‌برد، نیاز مبرمی به توافق‌هایی دارد که باب بازار ژاپن را به روی آن بگشاید و این مهم، به لطف توافق تبادل زندانی‌ها، با ایالات متحده، محقق شد؛ آنچه می‌تواند دولت‌های دیگر را نیز تشویق به معاملات اقتصادی با ایران کند. در ضمنِ توافق‌های صورت گرفته، آمریکا با پرداخت عواید سابق واردات نفت ایران از سوی ژاپن، موافقت کرده است که میزان آن به ۲۰ میلیارد دلار می‌رسد. قطعاً هر دو کشور ایران و آمریکا برای مبادله باقی زندانی‌ها نیز تمایل دارند تا این اقدام، شروعی برای انجام مذاکرات بین آن‌ها باشد و این تمایل را می‌توانیم در ضمن پیام‌های تشکری ببینیم که از سوی مسئولان دو کشور، ردوبدل شد. اما موفقیت تلاش‌های دو کشور برای ورود به راه گفت‌وگو، که راهی پرمانع است، در گرو میزان جدیت دولت آمریکا، برای به نتیجه رسیدن این تلاش‌ها و کاستن آن از شدت تحریم‌ها علیه ایران است. این در حالی است که ترامپ در هر صورت نمی‌تواند فشارهای اسرائیل را نادیده گیرد و اموال سعودی را از دست بدهد. از این رو، به یک‌باره در مورد ایران ریسک نمی‌کند؛ بلکه به تدریج امتیازاتی را به آن می‌دهد که منجر به کاهش تحریم‌ها و آزاد شدن بازارهایی برای نفت این کشور شود؛ به نحوی که ایران بتواند از اموال بلوکه شده خود در بانک‌ها استفاده کند. علاوه بر این، موفقیت تلاش‌ها، به میزان نرمش ایران و جدیت آن در ارائه امتیازهایی در برخی پرونده‌ها در منطقه، تحرکات واسطه‌ها و تلاش‌های آن‌ها برای به نتیجه رسیدن مذاکرات، نیز بستگی دارد. همان‌طورکه میزبانی ژاپن از حسن روحانی در بیستم دسامبر جاری و موفقیت رئیس‌جمهور ایران در بازپس‌گیری ۲۰ میلیارد دلار از اموال بلوکه شده این کشور در بانک‌های ژاپن، می‌تواند این اعتماد را به سران ایرانی برگرداند که مذاکره با طرف آمریکایی، فواید زیادی داشته و روحانی را تشویق می‌کند تا دیگر مسئولان نظام را برای نشان دادن نرمش بیشتر راضی کند. رسیدن واشنگتن و تهران به مذاکرات مستقیم، مسیری طولانی را پیش روی خود دارد، اما گام‌ها به حرکت درآمده است، این گام‌ها به کجا خواهد رسید؟