طی این سال‌ها و در پی محبوبیت «شهرزاد» شبکه نمایش خانگی رونق دوچندانی گرفت و بسیاری از کارگردانان عرصه را برای پول‌سازی فراهم دیدند و وارد شبکه نمایش خانگی شدند. هادی که در این سال‌ها از پول‌سازترین کارگردانان سینمای ایران بوده است هم از این رقابت عقب نماند و با سریال «عاشقانه» وارد شبکه نمایش خانگی شد. سریالی که همان‌طور که از نامش پیداست، چند ماجرای عاشقانه را دستمایه خود قرار می‌داد و با شرح زندگی و روابط مدرن زوج‌ها و جوانان، توجه‌ها را به‌خود جلب کرد.
می‌توان گفت در میان سریال‌های امروزی شبکه نمایش که قصه‌شان را در همین سال‌ها تعریف می‌کنند و به بستر تاریخ گریز نمی‌زنند مانند «شهرزاد» یا «قهوه تلخ» بیش از باقی سریال‌های پیشین دیده و محبوب شد. به‌هر حال امکانات باز و خط قرمزهای کم‌رنگ‌تر در شبکه نمایش خانگی، دست سازنده را برای پرداختن به داستان‌های عشقی و خصوصاً ممنوعه بیشتر باز می‌گذاشت و همین استفاده از عدم وجود خط قرمزهای صریح و به‌روز بودن و شباهتش به متن روز جامعه ایران بود که «عاشقانه» را این‌چنین همه‌گیر کرد.
بعد از موفقیت «عاشقانه» حالا با آغاز پخش «دل» منوچهر هادی آمده است تا باز هم آمار جدیدی را در فروش جابه‌جا کرده و به‌نام خود ثبت کند. همین حالا باوجود اینکه زمان زیادی از شروع پخش سریال نگذشته است، «دل» با ثبت رکورد ۶۰ میلیون دقیقه تماشا در مجموع سه قسمت اول، میزان تماشای سریال‌های «مانکن» و «هیولا» را در مدت مشابه انتشار پشت سر گذاشت.
 فرمول پول‌سازی هادی و آثارش
بی‌اغراق هوش اقتصادی منوچهر هادی در مواجهه با رسانه سینما، بالاست. خیلی از ایده‌هایی که امروز تضمین‌کننده فروش گیشه در سینمای کمدی هستند را هادی به‌شکل جدی برای نخستین بارها مورد استفاده قرار داده است. مثلاً درباره «من سالوادور نیستم» ایده فیلم‌برداری در خارج از ایران، آن برگ برنده است که بعدتر بارها مورد استفاده قرار گرفت. فیلم‌برداری در برزیل دو امکان مهم را به سینمای گیشه‌ای ایران نشان داد: اول اینکه تماشاگر با تماشای فیلمی در برزیل، انگار شبیه به یک توریست، به برزیل سفر می‌کرد. طبیعت و شهرهایی را می‌دید که امکان دیدن آن را از نزدیک ندارد و با جنبه‌های فرهنگی غریبه‌ای آشنا می‌شد که پیشتر برایش ممکن نبود.
همچنین حضور زنان بی‌حجاب در فیلم (چه در پس زمینه هر پلان و چه در استفاده از بازیگران غیرایرانی در نقش‌های فرعی داستان) جذابیتی مضاعف برای تماشاگر ایجاد می‌کرد. در زمان اکران «سالوادور» عکس زن برزیلی بی‌حجاب روی پوستر همان‌قدر که حاشیه‌آفرین شد، البته به فروش فیلم کمک کرد. فیلم‌های پرفروش زیادی مانند «تگزاس ۱ و ۲»، «خانم یایا» و... از همین فرمول خارج شدن از ایران برای فروش بیشتر استفاده کردند و موفق هم شدند.
عامل پول‌ساز دیگر استفاده از شوخی‌ها و تکه‌کلام‌های جنسی زیاد در فیلم‌ها بود. از همان «سالوادور» تا «آینه بغل» فیلم‌های هادی پر از شوخی‌های خط قرمزی عموماً جنسی است که سالن سینما را از خنده حضار منفجر می‌کرد. این هم عامل بسیار تاثیرگذاری در فروش فیلم‌های هادی بود. هرچند این شوخی‌ها همیشه در سینمای کمدی ایران وجود داشتند، اما استفاده بسیار زیاد و اشباع شده هادی از این شوخی‌ها و نزدیکی بیش از اندازه آن‌ها به خط قرمزها دروازه جدیدی را به روی سینمای کمدی و گیشه‌ای باز کرد.
«رحمان ۱۴۰۰» قله اوج موفقیت استفاده از شوخی‌های مستهجن جنسی بود. به‌قدری که حتی صدای بسیاری از خانواده‌ها را که برای تماشای یک کمدی خانوادگی به سینما آمده بودند درآورد. البته همین که سالن سینما در سال ۹۷ با شوخی‌هایی منفجر شود که ده سال قبل جوک‌های خالی‌اش را در مسیج‌ها و پیامک‌هایش می‌شد یافت، یک ضعف فرهنگی بزرگ محسوب می‌شود و مایه اصلی تأسف است، اما هادی به‌خوبی توانست این ضعف و ایراد فرهنگی را بدل به بخش تولیدی اصلی کارخانه پول‌سازی خود کند.
تبلیغات حرفه‌ای مجازی و مانور زیاد تبلیغاتی روی آثار از مرحله تولیدشان با انتشار تصاویر بازیگران مطرح یا فیلم‌هایی از پشت صحنه و کمپین‌های مجازی که برای این آثار تعریف می‌شود هم عامل سومی است که اصلاً نباید آن را دست‌کم گرفت. به قول انگلیسی‌ها اگر هزار تومن سود از محصولتان درمی‌آورید باید نهصد تومنش را خرج تبلیغات کنید تا سوددهی واقعی هویدا شود.
این سه اصلی‌ترین بازوهای چرخه پول‌سازی هادی در سینمای ایران هستند. در کنار این‌ها سوءاستفاده از موقعیت‌های سیاسی و تبدیل مسائل جدی به شوخی‌هایی منفعل و دم دستی، نمایش روابط مدرن و افسارگسیخته (نمونه خوبش کاراکتر هومن سیدی در سریال «عاشقانه» است) و پردازش کاراکترهایی سوپر لاکچری با زندگی پر زرق و برق و استفاده از خانه‌ها و ماشین‌های لوکس و آن‌چنانی که مخاطب آرزوی داشتن آن‌ها را در سرش می‌پروراند، از جمله عوامل مهم دیگری بودند که کارخانه پول‌سازی سینمایی منوچهر هادی را پابرجاتر از پیش کردند.
  فروش همواره با حاشیه همراه است
به‌هرحال فروش زیاد و پول‌سازی علاوه بر حواشی مختلف، قدرت کاذبی به سازنده می‌دهد و منچهر هادی هم از هجوم این قدرت کاذب در امان نماند و یکباره بدجور خودش را گم کرد. بعد از حواشی پیش‌آمده برای «رحمان ۱۴۰۰» در جواب انتقادات کوبنده مردم، منتقدان و رسانه‌ها پست طلبکارانه و بی‌شرمانه‌ای منتشر کرد و به‌شکل زشتی پاسخ انتقادها را این‌گونه داد: «اگر در فیلم «رحمان ۱۴۰۰»، شوخی باشد که دوستان، اسم آن را «شوخی جنسی» گذاشتند، شوخی‌هایی است که ارشاد به آن مجوز داده و لازمه فیلم کمدی است. این شوخی‌ها قابل پخش و متعارف است. برخی طوری می‌گویند، شوخی جنسی که انگار، خدایی نکرده، ما فیلمی ساختیم که در شأن خانواده و مردم ایران نیست. وقتی یک فیلمی، این‌چنین از آن استقبال می‌شود، ۲۲ میلیارد می‌فروشد و بالای دو میلیون نفر، فیلم را دیدند، مگر می‌شود به شعور این دو میلیون نفر توهین کرد؟
دوستانی هم که از واژه‌های سخیف و مبتذل استفاده می‌کنند، ابتذال آن مغز کثیفشون است، مزخرف درواقع خودشان هستند، این فیلم تأیید شده است. هر نقدی که با ادبیات محترمانه باشد، ما استقبال می‌کنیم. ولی کسی که ادب و تربیت خانواده و اجتماعی ندارد، توجهی به او نمی‌کنیم.» این پاسخ زننده به‌خوبی جایگاه فرهنگی واقعی منوچهر هادی، بعد از شهرت را نمایان می‌کند.
  از «دل» باید چه انتظاری داشت؟
«دل» هم آن طور که در اپیزودهای اولیه‌اش نشان داده از همان الگوهای همیشگی استفاده می‌کند. از روابط پیچیده عشق و خیانت و عاشقانه‌های ضربدری که الگویش را عیناً از روی سریال‌های ترکی برداشته است.
درحالی که عموم هنرمندان به ضعف و کیفیت پایین داستان‌گویی و روایت‌پردازی این سریال‌ها انتقاد می‌کنند و حتی در میان هنرمندان جدی‌تر تنها به سخره گرفته می‌شود، منوچهر هادی همان طور که گفته شد از سینما تنها و تنها به دنبال وجه تجاری آن است و این هنر را به‌چشم ماشین چاپ اسکناس می‌بیند، با کپی کردن از روی دست سریال‌های ترکی «دل» را ساخته است.
همان طور که پیش‌تر نسخه منفعل‌ترش را برای صدا و سیما تحت عنوان «دلدادگان» تولید یا شمه‌هایی از آن را در «عاشقانه» رو کرده بود.
حضور حامد بهداد برای نخستین بار در شبکه نمایش خانگی هم مطمئناً به فروش و همه‌گیر شدن بیشتر «دل» کمک خواهد کرد، اما جدای از پول‌سازی و در جایگاه اثری هنری یا حتی سرگرم‌کننده، «دل» هم مانند آثار پیشین منوچهر هادی چیز جدیدی برای ارائه ندارد و به‌نظر نمی‌رسد که بتوان به آن امیدی داشت.

 

خبر آنلاین: شورای صدور پروانه ساخت در جلسه اخیر خود با تولید شش فیلمنامه موافقت کرد. فیلمنامه‌های «لعنتی» به تهیه‌کنندگی سید محسن وزیری،  «جان جانان» به تهیه‌کنندگی حبیب اللهیاری «آهنگ دو نفره» به تهیه‌کنندگی جواد نوروز بیگی،  «پدری» به تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه، کارگردانی حسین دارابی و نویسندگی رضا زهتابچیان، «بی وقتی» به تهیه‌کنندگی محمد حسین قاسمی، کارگردانی و نویسندگی نرگس آبیار و «ترانه‌های پدری» به تهیه‌کنندگی جلیل شعبانی، کارگردانی و نویسندگی محمدمهدی رسولی موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کردند.
 

مهر: مستند «ملاقات با گورباچف» به زودی از شبکه چهار سیما پخش می‌شود. «ملاقات با گورباچف» عنوان جدیدترین فیلم مستند «ورنر هرتزوگ» سینماگر برجسته آلمانی است که در بخش نمایش‌های ویژه دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» روی پرده رفته است. مستند «ملاقات با گورباچف» که محصول سال ۲۰۱۸ کشورهای انگلستان، آمریکا و آلمان است، پیش‌تر در جشنواره‌های وین، لایپزیگ، تورنتو، تلوراید و... به نمایش درآمده است. مستند «ملاقات با گورباچف» چهارشنبه ۱۱ دی ماه ساعت ۲۲ از شبکه دانایی و خردورزی پخش می‌شود.

مدیر آکادمی سیزدهمین جشن منتقدان، از رقابت نزدیک و سختِ آثار در این رویداد سینمایی خبر داد و تاکید کرد با اعلام نتایج، بسیاری غافلگیر خواهند شد. نشست رسانه‌ای سیزدهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران با حضور جعفر گودرزی (دبیر) و علی علایی (مدیر آکادمی) در خانه سینما برگزار شد. گودرزی درباره تأثیر جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی گفت: این رویداد باعث می‌شود فیلم‌سازها با کیفیت بهتری کارشان را پیش ببرند و سینما رونق پیدا کند. همچنین برآیند آرای انجمن می‌تواند شاخصه‌های یک سال سینمای ایران را فارغ از گیشه و فروش تعیین کند.

روایت ساناز سماواتی از پایان غافلگیرکننده «وارش»
میزان: ساناز سماواتی گفت: خوشحالم که درسریال «وارش» بازی کردم، سریال تاکنون با نظرات بسیارخوبی روبه‌رو شده است. وی با اشاره به همکاری خود با «سعید سلطانی» اضافه کرد: هم‌اکنون مشغول بازی درسریال «ماهور» به کارگردانی «سعید سلطانی» هستم و به احتمال فراوان تا بهار سال آینده همچنان درگیراین پروژه باشم، این سریال اثری تاریخی است که امیدوارم مورد اقبال عموم واقع شود. بازیگرسریال «ماهور» درباره کیفیت ساخت این سریال تصریح کرد: سعید سلطانی کارگردان کاربلدی است، به طور کلی وی کارگردان باسوادی است و از همان سریال «پس از باران» نشان داد که آثارش مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد، پس از آن سریال ستایش را داشت که این سریال هم بسیار پرمخاطب بود، سلطانی کاملاً با جامعه آشناست و به همین دلیل آثاری می‌سازد که از دل جامعه بر آمده و مورد اقبال هم قرار می‌گیرد.

دیگر از شیر بینال ونیز نمی‌ترسیم!
ایسنا: مدیر دفتر هنرهای تجسمی بعد از حضور ایران در بینال ونیز ۲۰۱۹ باور دارد که شیر ونیز آنچنان هم دور از دسترس نیست و اگر بتوانیم برنامه‌ریزی داشته باشیم، در دوره‌های بعدی به آن می‌توانیم برسیم. حضور ایران در بینال ونیز در سال ۲۰۱۹ نسبت به دوره‌های گذشته با رویکرد متفاوتی همراه بود. آثاری که از سوی سه هنرمند به نمایش گذاشته شده بودند، تلاش کردند تا تصویری از گذشته، حال و آینده ایران را به نمایش بگذارند. حضوری که توانست توجه هیئت ژوریِ این رویداد بین‌المللی و برخی از رسانه‌های خارجی را به خود جلب کند. حالا هادی مظفری، مدیر کل دفتر هنرهای تجسمی با کسب این تجربه رسیدن به شیر طلای ونیز را دور از دسترس نمی‌داند و می‌گوید: زمانی تصور می‌کردیم هرگز نمی‌توانیم به شیر ونیز نزدیک شویم، اما در این دوره واقعاً نزدیک شدیم و جزو ۱۰ کشور بودیم که هیئت ژوری پیشنهاد می‌داد. در واقع ایران یکی از گزینه‌های دریافت شیر طلایی بود. بر همین اساس هم فکر می‌کنم اگر با همین قوت برای دوره آینده تلاش کنیم، به دست آوردن شیر طلایی موضوع دور از دسترس نخواهد بود.

«شب شعرِ» زنان در شبکه چهار
فارس: مجله تلویزیونی «شب شعر» به موضوع شاعران زن و زنان شاعر اختصاص یافته است. در برنامه «شب شعر» حسنا محمدزاده شاعر و پونه نیکویی شاعر و پژوهشگر حضور دارند و رشید کاکاوند با آن‌ها درباره موضوع برنامه گفت‌وگو می‌کند. همچنین در این برنامه میهمانان برنامه در آستانه ولادت حضرت زینب (س) به شعرخوانی می‌پردازند. پخش گزارشی از محفل ادبی فیض کاشانی که در کتابخانه پارک شهر برگزار شده است، «بزم سخن» با اجرای دکتر عبدالمهدی مستکین و «نقد هفته» با اجرای علیرضا بهرامی (شاعر و روزنامه‌نگار)، از دیگر بخش‌های مجله «شب شعر» است. مجله ادبی «شب شعر» به تهیه کنندگی کوروش انصاری، هر دوشنبه شب در حوزه ادبیات، ساعت ۲۳ روی آنتن شبکه چهار می‌رود.

آی‌فیلم سریال خودش را پخش می‌کند
ایرنا: شبکه آی‌فیلم که سال‌هاست اقدام به بازپخش سریال‌های قدیمی و سریال‌هایی که اخیراً از تلویزیون پخش شده‌اند، می‌کند، قرار است سریال جدیدی را که محصول خود شبکه است به روی آنتن ببرد. سریال تلویزیونی «ملکاوان» به کارگردانی احمد معظمی و تهیه‌کنندگی محمد مصری‌پور قرار است از شبکه آی‌فیلم به روی آنتن برود. تصویربرداری این سریال که در سکوت خبری کلید خورد، در شهرهای تهران و چالوس انجام شده است و به‌زودی روی آنتن شبکه آی‌فیلم می‌رود.

«دایره طلایی» بعد از ۵ سال به تلویزیون برمی‌گردد
مهر: برنامه تخصصی «دایره طلایی» در حوزه ورزش کشتی که سال‌ها توسط رضا جاودانی، هادی عامل و صدرالدین کاظمی در شبکه سه سیما به روی آنتن می‌رفت، بعد از توقف چند ساله، با مجری جدید به آنتن برمی‌گردد. حامد غفاری ـ تهیه‌کننده برنامه‌های ورزشی تلویزیون که پیش از این برنامه «مثبت والیبال»، «شب‌های فوتبالی»، «فصل داغ فوتبال»، «فوتبال آسیایی» و «نوروز فوتبالی» را در کانال ورزش سیما به روی آنتن برده است ـ در گفت‌وگویی با ایسنا با اعلام خبر بازگشت برنامه «دایره طلایی» درباره جزئیات تولید و پخش آن از شبکه سه سیما توضیحاتی را مطرح کرد. غفاری ادامه داد: این برنامه ترکیبی از اوایل دی‌ماه پخش خود را از شبکه سه سیما از سر می‌گیرد. برنامه‌ای که پیش از این توسط رضا جاودانی به روی آنتن می‌رفت و جزو برنامه‌های قدیمی تلویزیون محسوب می‌شد. این برنامه حدود پنج سال تعطیل شده بود و به تصمیم مدیران تلویزیون دوباره احیا می‌شود و از این پس به صورت هفتگی به روی آنتن خواهد رفت.

یافته‌های یک بررسی نشان می‌دهد سازمان‌های هنری کوچک در مقایسه با سازمان‌های بزرگ‌تر، درصد بالاتری از درآمد خود را به عنوان حق‌الزحمه به هنرمندان پرداخت می‌کنند.
در سال ۲۰۱۲، سازمان هنرمندان شاغل و اقتصاد بزرگ‌تر (W.A.G.E.) گزارشی در مورد وضعیت اجرت هنری منتشر کرد. بیش از ۵۸ درصد از افرادی که برای تهیه این گزارش از آن‌ها پرسش شد، گفتند برای نمایش آثارشان در مؤسسات آمریکایی هیچ پولی دریافت نکردند و برای جبران این زیان مالی، بین ۵۰۰ تا صفر دلار به آن‌ها داده شد. حال که نزدیک به یک دهه از آن زمان می‌گذرد، بررسی جدید این سازمان نشان می‌هد پیشرفت‌هایی در این زمینه حاصل شده است.
سازمان مزبور با تکیه بر اطلاعات موسسه تحقیقاتی دانشگاه کورنل که تعاملات بین هنرمندان و مؤسسات را تحلیل می‌کند، گزارش جدیدی منتشر کرد و یافته‌های آن نشان داد از سال ۲۰۱۴، هنرمندان تقریباً ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار از محل ۶ هزار و ۹۷۰ مورد معامله با ۷۷ سازمان هنری دریافت کرده‌اند. به این ترتیب، این هنرمندان به طور متوسط ۸۰۰ دلار برای شرکت در یک نمایشگاه، اجرا یا موارد دیگر به دست آورده‌اند.
مجله هنری آرت‌نیوز در گزارشی در این خصوص نوشت: سازمان هنرمندان شاغل و اقتصاد بزرگ‌تر در سال ۲۰۱۴، برنامه‌ای برای مراکز هنری اجرا کرد که از طریق آن، سازمان‌های مزبور به رعایت حداقل استانداردهای پرداخت به هنرمندان متعهد می‌شدند.
وجوهات مالی برای هر موسسه به نسبت درصد ثابتی از مجموع هزینه‌های عملیاتی سالانه‌شان محاسبه شد. تعریف حداقل استانداردها برای مؤسسات، هزینه‌های نیروی انسانی را چنانچه گمان می‌رفت، کاهش نداد. در واقع، یافته‌های بررسی جدید نشان داد که ۶۹ درصد از مجموع حق الزحمه پرداخت شده، فراتر از رقم حداقلی بود.
اما این مسئله همواره مشمول مؤسسات بزرگ‌تر نمی‌شود. سازمان یاد شده در بررسی خود به این نتیجه رسید که تناسبی بین بزرگی و کوچکی موسسه با درصد بودجه هزینه شده آن برای هنرمندان وجود دارد. از این رو، مدارکی در دست است مبنی بر اینکه مؤسسات کوچک و متوسط، مبالغ بیشتری برای این برنامه هزینه می‌کنند.
موسساتی با درآمد بیش از ۵ میلیون دلار مجموع هزینه‌های عملیاتی سالیانه تنها یک درصد از بودجه خود را به عنوان حق‌الزحمه به هنرمندان می‌دهند، در حالی که سازمان‌هایی با درآمد کمتر از ۵۰۰ هزار دلار مجموع هزینه‌های عملیاتی سالیانه، ۷ درصد از بودجه‌شان را برای این افراد هزینه می‌کنند.

 

ویژه‌برنامه انتخاباتی «هر کی شما بگین» که با اجرای مهران رجبی چند شبی است از تلویزیون پخش می‌شود، در این روزها به شدت بحث‌برانگیز شده است؛ چراکه علاوه بر طرح پرسش‌های جدی درباره دلیل انتخاب یک بازیگر طنز برای برنامه‌ای تخصصی آن‌هم در شبکه اول (شبکه ملی)، نحوه سانسور چهره نمایندگان برای پرهیز از تبلیغات، انتقادهای متعددی را به همراه داشته است.
در حالی که ایدئولوژی جزو لاینفک هر رسانه محسوب می‌شود و رسانه‌ها مختارند تا بنا به سیاست‌ها و رویکرد تعیین‌شده خود، موضوعات را پیش روی مخاطبانشان قرار دهند، اما فارغ از این نگاه، نحوه پردازش موضوعات در قالب برنامه‌سازی و میزان اثرگذاری بر مخاطب، نکته دیگری است که سلیقه و آگاهی متولیان رسانه و البته برنامه‌سازان را طلب می‌کند؛ رویکردی که اغلب در تلویزیون ما به شیوه‌ای غیرحرفه‌ای و با بدسلیقگی تمام اجرایی می‌شود. نمونه‌ای از این بدسلیقگی‌ها را پیشتر در نحوه سانسورسازهای موسیقی در برنامه‌ها یا پخش زنده مسابقات ورزشی شاهد بوده‌ایم و گویی این بار نوبت به نامزدهای انتخابات مجلس رسیده است که به طرز غیرحرفه‌ای و به قول یکی از رسانه‌ها به شیوه «آباژور» ی، چهره‌شان سانسور شود تا این افراد هم به نوعی نقش سازهایی را بازی کنند که شاید صدایشان بعدها شنیده شود.
به همین منظور خبرگزاری ایسنا با حسن بهشتی‌پور ـ از مدیران پیشین شبکه العالم و کارشناس مسائل سیاسی و رسانه ـ گفت‌وگو کرده است. خواندن این مصاحبه را در ادامه از دست ندهید.
بهشتی‌پور پخش چنین برنامه‌ای در تلویزیون را غیرحرفه‌ای و به دور از شأن برنامه و میهمانان آن عنوان می‌کند و توضیح می‌دهد: من به عنوان یک فرد رسانه‌ای، از مدیری که چنین برنامه‌ای زیر نظر او تولید می‌شود، توقعی دارم. آن مدیر باید برنامه‌ساز را به این اصل توجه دهد که رعایت مقررات انتخابات، یک موضوع مهم است و حتماً باید انجام شود، ولی راهش این نیست که ما با این وضعیت غیرحرفه‌ای یک نماینده مجلس را اینگونه به مردم نشان دهیم.
او تصریح می‌کند: این اتفاق به خود تهیه‌کننده و مجری برنامه برمی‌گردد. البته مجری برنامه که سابقه چنین اجراهایی ندارد و هنرپیشه طنز هستند؛ بنابراین از ایشان توقعی نیست، اما از تهیه‌کننده برنامه و سردبیر توقع هست که اگر واقعاً می‌خواهند درباره مجلس صحبت کنند، ضرورتی ندارد با کاندیدای مجلس صحبت کنند. می‌توانند حداقل با نمایندگان قبلی که کاندیدا نیستند گفت‌وگو کنند یا راه‌حل دیگری پیدا کنند. ما کارشناسان خوبی داریم که نماینده نبوده‌اند ولی به خوبی به موضوعات مجلس احاطه دارند. مانند پژوهشگرانی که در واحد پژوهش مجلس کار می‌کنند.
وی با ابراز تعجب از نماینده مجلس که تن به چنین کاری داده است، گفت: باید به ایشان این توجه را داد که این نوع کار کردن و حضور غیرحرفه‌ای در رسانه آن‌هم به هر قیمتی توجیهی ندارد. می‌توان گفت این اقدام یک توهین غیرمستقیم به نماینده مجلس است. وقتی خلاف قوانین انتخاباتی است که چهره کاندیدا را نشان داد، ضرورتی ندارد از کاندیدا به این شکل استفاده کرد و باید راه‌های جایگزینی برای آن انتخاب کرد؛ وگرنه این روش‌های غیرحرفه‌ای موجب وهن مجلس و همچنین خود صداوسیما می‌شود. این کارشناس رسانه درباره تیم برنامه‌ساز این برنامه انتخاباتی اظهار کرد: متاسفانه کار تولید برنامه را دست کسانی داده‌اند که احتمالاً غیرحرفه‌ای بوده‌اند. اگر کسی کارشناس این کار باشد، این توقع از تهیه‌کننده و سردبیر برنامه است که به شکل کاملاً حرفه‌ای برنامه را تولید کنند. همه این موارد نشان می‌دهد تولیدکنندگان برنامه آشنایی و تسلط لازم را بر تولید چنین برنامه مهمی نداشتند. مدیرسابق شبکه العالم در بخش پایانی گفت‌وگو یادآور شد: به عنوان یک همکار سابق صداوسیما درخواستم این است که مسئولان نسبت به ساخت چنین برنامه‌هایی و به کارگیری چنین افرادی تجدید نظر کنند و اجازه ندهند اعتبار صداوسیما خدشه‌دار شود. انتظار دارم مسئولان حداقل از افراد کاربلد بهره بگیرند و این اعتباری را که قطره قطره به دست می‌آید را یک دفعه از دست ندهند.