گفتوگو، توسط بازخوردی که هنرمند ازمخاطب دریافت میکند شکل میگیرد
تعداد بازدید : 2
کم شدن اعتقاد به «گفتوگو» در ایرانیها
نویسنده : مهدی فروزش/ استاد دانشگاه و فعال فرهنگیواجتماعی
درباره گفتوگو در کشورمان نقص زیادی داریم. میزان تنشهایی که در جامعه میبینیم اعم از نزاعهای خانوادگی،قبیلهای،مذهبی و سیاسی نشان میدهد که در بحث گفتوگو ضعیف هستیم. گفتوگو یک ابزار فرهنگی است که در خدمت فرهنگ و تمدن قراردارد. فرهنگ مقوله ذهنی است یعنی مجموعهای از باورهای ذهنی. تمدن یک مسئله عینی است زیرا ما نمادها و رفتارها را عیناً میبینیم. مفهوم گفتوگو مشخص است. گفتوگو بین حداقل دو نفر صورت میگیرد. انسان موجودی مدنی است و زندگی اجتماعی دارد و ضرورت داشته که گفتوگو داشته باشد. کمبود منابع باعث شده که انسانها رودرروی هم قرار گیرند و مسائل خود را حل کنند حال یا با گفتوگو یا با نزاع و درگیری. انسانی که ییلاقی و قشلاقی زندگی میکرده گفتوگو در او دیر صورت گرفته است زیرا با مهاجرت نیازهایش را تأمین میکرده است. در یکجانشینی مالکیت و حقوق مطرح میشود و یکی از اساسیترین مسائل حقوق گفتوگو ست. بحث دیگر اشتراکات انسانی است؛ مثلاً نوع لباس و سلیقه باعث شد که انسان به گفتوگو بپردازد. بحث دیگر احساسات است. انسانها براساس احساسات گفتوگو میکنند، عاشق میشوند، شعر میگویند و درنهایت توسعه شکل میگیرد. گفتوگو از بدو تولد انسان و زمان آدم و حوا بوده است. قلم و خط یکی از ابزارهای گفت وگوست که به توسعه جامعه انسانی کمک میکند. یکی از ویژگیهایی که گفتوگو دارد، پویایی است. گفتوگو ایستا نیست؛ توسعه مییابد تا به هدف برسد. در ایران بحث پدرسالارانه را داریم، معضلی که بوده و هست. رئیس طایفه یا پدر هر چه میگفتند، دیگران اطاعت میکردند. خصلت زورگویی همچنان در ایرانیان وجود دارد، با همسایه به خاطر سروصدایی که داشته است...