فرهنگ HSE در ایران غریبه است
تعداد بازدید : 12
شوخیبودن بیمههای نفت و انرژی
هم پروژههای صنعت نفت پرریسک است و هم صنعت بیمه بهدلیل برخی مشکلات نتوانسته از عهده همه ریسکهای مشهود و نامشهود پروژههای کلان اقتصادی برآید
هرچند مجادله چند هفته پیش مدیران نفتی و بیمهای بر سر میزان کارآمدی صنعت بیمه ایران در پروژههای کلان اقتصادی شروع نشده، تمام شد - مجادلهای که با شوخی گزندگونه وزیر نفت مبنی بر «شوخی بودن صنعت بیمه در ایران» آغاز شد- ، اما بهانهای شد تا پای کارشناسان ایمنی و حفاظت فنی محیطهای شغلی نیز به این پرونده نسبتاً قدیمی گشوده شود. به گزارش اقتصاد 24، روایت اعضای این گروه به واسطه داشتن حضور مستمر در محیطهای استقرار پروژههای مختلف نفتی و نیز درگیری مستقیمشان با ایمنی و حوادث کاری میتواند معیاری بیطرفانه باشد برای سنجش نسبی اظهارات هرکدام از طرفین نفتی و بیمهای که باعث ایجاد مجادله شده باشد. کارشناس ایمنی پروژههای نفتی و مدرس حفاظت فنی در سطوح دانشگاه، درباره این جدال لفظی تازه به راه افتاده میگوید: به عنوان ضلع سوم داستان اگر بگوییم دو طرف محق هستند،سخنی بیراه نزدهایم؛ مسئله این است که هر یک از جناحین مدیران نفتی و بیمهای، مسائل را از منظر خود تأویل و تفسیر میکنند؛ به دلیل شرایط خاص اقتصادی هم پروژههای صنعت نفت پرریسک است و هم صنعت بیمه به دلیل برخی مشکلات نتوانسته از عهده همه ریسکهای مشهود و نامشهود پروژههای کلان اقتصادی برآید. شهرام غریب، ادامه میدهد: البته اگر قرار باشد تنها در زمین اقتصاد دنبال نتیجه بگردیم، این مجادله تا ابد بدون دستیابی به نتیجه مشخص ادامه دارد؛ بیمهایها میتوانند از نحوه رعایت استانداردهای ایمنی در محل پروژهها ایراد بگیرند و درمقابل نفتیها هم بگویند که بیمهایها توانایی ارزیابی و پوشش عادیترین ریسکهای پروژههای نفتی را ندارند. این مدرس حفاظت فنی با بیان این واقعیت که از نظر تئوری هیچ محدودیتی برای بهروزکردن استانداردهای ایمنی وجود ندارد، افزود: واقعیت این است که برای عملیاتی کردن ماجرا، مسائل فرهنگی بیش از مسائل اقتصادی مانعتراشی میکند؛ چه در سطح مدیریتی و چه در سطح نیروی اجرایی،سختترین کار متقاعدکردن انسانها به رعایت پروتکلهای ایمنی است و نمونه ساده همین اتفاقات شش ماهه، شیوع کرونا در ایران است. این همه میگویند فاصلهگذاری اجتماعی و...، اما هنوز برخی مردم با استفاده کردن از ماسک غریبهاند؛ حالا اگر همین وضعیت را به متقاعد کردن کارکنان یک پروژه پرریسک برای استفاده اجباری از کلاه، دستکش و کمربند ایمنی در محیطهای کاری تعمیم بدهیم، ابعاد کار تا حدودی روشن خواهد شد. غریب یادآور میشود: وضعیت موجود را نباید نافی بیعیب بودن صنعت بیمه ایران تلقی کرد؛ هرچه هست بیمهایها به سهم خود در وضعیت به وجود آمده نقش دارند. درست است مدیران بیمهای مدعی پرداخت خسارت هستند، اما اگر بیمهایها از جایگاه تخصصی خود روی ارزیابی ریسک کار میکردند، دستکم بخشی از انتقاد تند مدیران نفتی، محلی از اعراب نداشت.
انداختن توپ از زمین نفتیها به بیمهها و برعکس، دردی دوا نمیکند
وی صحبتهای خود را چنین جمعبندی میکند: انداختن توپ از زمین نفتیها به بیمهایها و برعکس دردی را دوا نمیکند. صحبت از عملکرد هر یک از دو گروه درگیر در حوادث گذشته تا آنجاخوب است که تغییری را سبب شود، اما همین که بحث از این حوزه خارج شود، این قبیل مباحث نتیجه منفی به دنبال خواهد داشت. واقعیت امر یک چیز است و آن اینکه در ایمنی و حفاظت فنی پیشگیری از حوادث تنها دلیل است، این داستان مثل کوه یخی است که فقط یک قسمت از آن بیرون آب قرار دارد؛ این موضوع آنقدر باید و نباید و جزئیات دارد که نمیتوان از یک منظر و به صورت کلی راجع به آن نظر داد. مشکل اصلی غریبه بودن عموم مردم با فرهنگ HSE (ایمنی، بهداشت و محیطزیست) است؛ برخی آن را هزینهبر و برخی آن را جلف و برخی آن را دست و پاگیر میدانند غافل از اینکه اگر غفلتاً حادثهای اتفاق بیفتد هیچ کس جلودار عواقب آن نیست حتی شرکتهای بیمهای که مدعیاند در ارزیابی و پوشش ریسکها هیچ کم و کسری ندارند.