«تیک تیک بوم» ساخته «لین منوئل میرندا»، ترانه‌ای است که هیچ وقت سروده نمی‌شود. فیلم به خوبی حال و هوای موسیقی دارد و از زوایای زیادی سعی کرده مؤلف / هنرمند این حوزه را موشکافی کند و تنه‌های نسبتاً درستی به «داستان وست ساید» و تئاتر موزیکال می زند اما میان یک بیوگرافی و فیلم موزیکال سردرگم است. در ابتدا جاناتان لارسون روبه تماشاگران می‌ایستد و شروع به تعریف زندگی خود می‌کند. آنچه که می‌بینیم ساخته ذهن لارسون است یا مؤلف؟

• متوازن

مجموعه‌ای از ویدئو کلیپ‌ها که بر اساس داستانی تقریباً منسجم به هم وصل شده‌اند «تیک، تیک، بوم» را می‌سازد. این ویژگی به هیچ وجه بد نیست اما پرسش سینمایی این است که مدیوم سینما در کجای این ویدئو کلیپ‌ها قرار دارد؟ انتخاب صدای تیک تاک ساعت به عنوان چاشنی برای زایش یک اثر هنری از سوی مؤلف هوشمندانه است اما بیشتر به روند ویدئویی فیلم کمک کرده تا سینمایی؛ دلیل آن هم این است که فرمت ارائه داستان سر و شکل سینمایی به خود نگرفته است. مراحل خلق یک اثر هنری را مرور می‌کنیم: 1- ایده 2- انتخاب فرم (رسانه) 3- انتقال به مخاطب. «تیک، تیک، بوم» در مرحله دوم گیر می‌کند به همین دلیل توانایی انتقال همه آنچه می‌اندیشد را به مخاطب ندارد. البته پرسش فلسفی در این زمینه به ما اجازه نمی‌دهد که بیشتر وارد این بحث شویم. آیا یک اثر باید شامل همه آنچه مؤلف می‌پنداشته باشد تا هرمونوتیک میان مخاطب و هنرمند شکل بگیرد؟ از همین رو می‌پذیریم که میرندا فیلمی ساخته که می‌تواند متوازن باشد، اما این توازن یک اعمال سلیقه شخصی است و نه کلی؛ یعنی ما به طور مشخص و واحد در مورد فیلم و ساختار آن نمی‌توانیم آن را متوازن بنامیم اما از نظر موسیقیایی می‌توان آن را نمونه متوازنی در سینما نام برد.

• اتوبیوگرافی

هنری که در آن اتوبیوگرافی نباشد، از نظر من هنر نیست و در تمام آثار هنری از موسیقی باخ تا فیلم‌های کورساوا به نوعی اتوبیوگرافی مشاهده می‌شود. مسئله من با این قسمت از فیلم دقیقاً از ابتدای آن آغاز می‌شود. نریشنی می‌شنویم که می‌گوید همه چیز این فیلم واقعی است به غیر از قسمت‌هایی که جاناتان تعریف می‌کند. وقتی فیلم «اژدها وارد می‌شود» مانی حقیقی را در سینما دیدم، به چهرهٔ تماشاگرانی که از سینما بیرون می‌آمدند دقت کردم. بدون استثنا آنها رکب خورده بودند. «تیک، تیک، بوم» دقیقاً نقطه مقابل چنین فرمی قرار می‌گیرد. مستند نیاز به اتوبیوگرافی دارد و اتوبیوگرافی نیاز به فرم سینمایی. نریشن ابتدای فیلم بسیار ادبی است و می‌خواهد ادای احترامی به شعور مخاطب کرده باشد اما مؤلف شعور مخاطب را خیلی سطح پایین گرفته است که چنین فکتی می‌دهد. بازی اندرو گارفیلد به اندازه است. نه زیاد ادای موزیسینی به خود می‌گیرد و نه از فرم یک هنرمند فعال در حوزه موسیقی فاصله گرفته. از شخصیت گزارشی می‌دهد که شنیدن و دیدن آن برای مخاطب جذاب است. وقتی که روبه روی هیات ژولی نشسته و نظرات متفاوت و تا حدی کمدی هریک را می‌شنود باید خوب به چهره‌اش دقت کرد و متوجه شد تا چه اندازه شخصیت به روح و روان او نفوذ کرده است. در فیلم‌های موزیکال جلوه‌های ویژه میدانی و رایانه‌ای نقش مهمی ایفا می‌کنند. در این فیلم نیز می‌توان چنین ابژه‌ای را مشاهده نمود، اگر چه معتقدم فیلم ساز به طور جدی از این ویژگی بهره نبرده است اما خلاقیت‌هایی که در «تیک، تیک، بوم» می‌بینیم، حاصل شناخت و عقبه‌ای است که سینمای موزیکال به ارث گذاشته است. فیلم از اساس خلاقیتی به سینمای موزیکال اضافه نکرده. در سینمایی «داستان وست ساید» ساخته اسپیلبرگ می‌بینیم که در تصویر برداری و طراحی رقص و آوازها خلاقیتی وجود دارد که می‌توان آن را به عنوان یک حرکت سینمایی نام برد اما فیلم میرندا تمرکز را بر موسیقی و بخش ادبی گذاشته و حوزه مرکزی خلاقیت سینمایی فیلم دچار بحران می‌شود. از سویی دیگر فیلم با آن که در زمان مشخصی روایت می‌شود اما آن زمان برای مخاطب ملموس نیست. استفاده از رایانه‌های قدیمی مکینتاش ما را به گذشته نمی‌برد. مسئله‌ای که در ابتدا نیز به آن اشاره کردم، فاصله میان ویدئو کلیپ و سینما، زمان است. ما زمان سینمایی در فیلم نمی‌بینم آوازها و هماهنگی‌های متعددی که کاربرد ویدئویی دارند را شاهد هستیم اما عنصری پیشرو در گذشته و آینده به نام زمان را لمس نمی‌کنیم. «تیک، تیک، بوم» اثری قابل بحث و تفسیر است اما نمی‌توان از آن به عنوان یک نمونه نام برد.

نسل فردا / گروه فرهنگ و هنر

شبکه نمایش در هفته پیش رو بخشی از آثار پرویز پرستویی، هنرمند سینما و تلویزیون را مرور می‌کند. این شبکه در هفته پیش رو به مرور آثار فیلم‌های پرویز پرستویی از هنرمندان با سابقه کشورمان می‌پردازد.

فیلم و تله فیلم‌های ایرانی شبکه نمایش که از شنبه، 24 اردیبهشت ماه تا 30 اردیبهشت در ساعت 13 پخش خواهند شد عبارتند از: «قبر مشترک»، «جایی برای اشتباه نیست»، «نامه‌ای به خواهرم»، «یکی بود یکی هست»، «غلامرضا»، «پاشنه بلند 2» و «خوش خیال».

همچنین فیلم‌های منتخب خانوادگی که بخش ثابت ساعت 19 شبکه نمایش هستند در هفته پیش رو به ترتیب شامل: «ادی عقاب آسمان‌ها»، «تندیس موفقیت، ریاضیات پشت سرشه»، «بانوی نقاش»، «بادیگارد محبوب من»، «متفاوت مثل من»، «تمپل گرندین» و «وقتی شنبه می‌آید» هستند.

پرویز پرستویی سال 1334 در روستای چالو از روستاهای استان همدان بدنیا آمد. خانواده او در سه سالگی به تهران مهاجرت کردند و در نوجوانی مشغول یادگیری تئاتر شد. پرستویی فعالیت هنری خود را در 1348 با اجرای نمایش در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و مراکز رفاه آغاز کرد. در سال 1362 اولین فیلم سینمایی خود را به نام «دیار عاشقان» بازی کرد و در همان اولین حضور موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مکمل جشنواره فیلم فجر شد. فیلم‌های «شکار» در کنار مرحوم خسرو شکیبایی، «آدم برفی»، «لیلی با من است» و ... از خاطره انگیزترین آثار اوست. وی برای بازی در نقش حیدر ذبیحی در فیلم «بادیگارد» در سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر برای چهارمین بار برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

فیلم‌های منتخب این هنرمند که هفته آینده ساعت 21 از شبکه نمایش پخش خواهند شد به ترتیب روز پخش از شنبه، ۲۴ اردیبهشت تا جمعه، ۳۰ اردیبهشت ماه شامل: «عشق شیشه‌ای»، «مومیایی 3»، «شکار»، «آدم برفی»، «بادیگارد»، «مرد عوضی» و «آژانس شیشه‌ای» هستند.

فیلم‌های ساعت 23 شبکه نمایش نیز شامل این فیلم‌هاست: «از فراز قله»، «هر چه پیش آید»، «توقف ناپذیر»، «میان زمین و آسمان»، «خانه شوم»، «روز بازگشت» و «به سوی ستارگان».

منتخب فیلم‌های کلاسیک این هفته شبکه نمایش در ساعت 1 بامداد به ترتیب روز پخش شامل: «توطئه خانوادگی»، «آنچه می‌آید»، «مردی که به زانو در آمد»، «دنیای آپو»، «ریفی فی»، «سه پدرخوانده» و «همشهری کین» هستند.

مهر: جشنواره فیلم کن یک فیلم دیگر را به منتخب رسمی خود اضافه کرد و مستند «ماریپولیس ۲»، ساخته کارگردان جان باخته در جنگ اوکراین را به نمایش خواهد گذاشت.

«مانتاس کودراجویوس» فیلمساز اهل کشور لیتوانی بود که اوایل ماه آوریل سال جاری و در حین ساخت مستند «ماریوپولیس ۲» در اوکراین کشته شد.

این فیلم دنباله‌ای بر مستند «ماریوپولیس» در سال ۲۰۱۶ است که زندگی روزمره شهروندان شهر ماریوپول اوکراین را با افزایش تهدید جنگ با روسیه دنبال می‌کرد. «کودراجویوس» امسال به ماریوپل بازگشت تا تهاجم روسیه به این کشور را مستند کند اما دردوم آوریل در ۴۵ سالگی در آنجا کشته شد. شهر ماریوپل تقریباً توسط ارتش روسیه به طور کامل ویران شده است. هفتادوپنجمین جشنواره فیلم کن از ۱۷ تا ۲۸ می (۲۷ اردیبهشت تا ۷ خردادماه) به صورت حضوری بر پا خواهد شد.

ایسنا: اولین تریلر از قسمت جدید فیلم سینمایی «آواتار» با بیش از ۱۴۸ میلیون بازدید در ۲۴ ساعت نخست انتشار همراه شد.

بر اساس اعلام دیزنی و قرن بیستم، نخستین تریلر از فیلم جدید علمی-تخیلی «آواتار: راه آب» ساخته «جیمز کامرون» در روز اول انتشار ۱۴۸.۶ میلیون بازدید در فضای مجازی شامل وبسایت یوتیوب و شبکه‌های اجتماعی بوده و ۲۳ میلیون بازدید تنها از سوی کاربران چینی صورت گرفته است. تماشای تریلر «آواتار ۲» در یوتیوب و رسانه‌های اجتماعی شامل میلیون‌ها نفری نمی‌شود که این تیزر را قبل از نمایش فیلم جدید «دکتر استرنج» تماشا می‌کردند، فیلمی که با فروش آغازین ۱۸۷ میلیون دلاری در آمریکا و ۴۵۰ میلیون دلار در گیشه بین‌المللی اکران خود را آغاز کرده است. در فیلم «آواتار ۲» که قرار است از تاریخ ۱۶ دسامبر اکران شود، «زوئی سالدانا»، «سم ورثینگتون» و «سیگورنی ویور» در کنار «کیت وینسلت» و «میشل یئون» نقش‌های اصلی را ایفا می‌کنند.

انتشارات امیرکبیر با کتاب‌های متنوع تاریخی و سیاسی در سی و سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران حضوردارد. کتاب‌های «سه رئیس‌جمهورروحانی»، «نمایندگان امر، نمایندگان کلام»، «وهابی‌ها»، «آمریکا چگونه آمریکا شد» و «شیخ فضل‌الله نوری و مشروطیت»، «سرزمین موعود، باراک اوباما» و... دروی‌ترین تاریخ و سیاست انتشارات امیرکبیر قرار گرفته است. کتاب «سه رئیس‌جمهور روحانی»، بخشی از تاریخ اندیشه سیاسی ایران در سه دهه نخست پس از انقلاب اسلامی است. این اثر با پرداختن به اندیشه سیاسی سه رئیس‌جمهور روحانی، از سال‌های 1360 تا 1384، فضای کلی آن سه دوره را نیز بازتاب داده است. موضوع اصلی کتاب حاضر تحلیل رابطه دین و سیاست در اندیشه و عقاید سیاسی سه رئیس جمهور روحانی در سه دهه نخست جمهوری اسلامی در ایران است و می‌کوشد با بررسی منابع و آثار موجود، اندیشه و آرای سیاسی آنان را در این مسئله تدوین و آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کند. مؤلف در «نمایندگان امر، نمایندگان کلام» که از جمله آثار پژوهشی و غیرداستانی آراز بارسقیان به شمار می‌آید؛ در مقدمه سراغ معرفی کانون نویسندگان ایران می‌رود و آن را یکی از نقاط تلاقی اجتماعی از روشنفکران ایرانی با گرایش‌های متفاوت، محل بسیاری از مناقشات روشنفکری و در مواردی محل مسائل سیاسی و بدتر از آن امنیتی می‌داند و توضیح می‌دهد «بررسی این کتاب از روزهای شکل‌گیری دوره اول کانون در سال ۱۳۴۵ آغاز می‌شود و تا آخرین روزهای اسفند ۱۳۵۷ ادامه می‌یابد. در این کتاب سعی شده بیشتر نوشته‌ها، روایت‌ها و گزارش‌های مستقیم و غیرمستقیم با کانون نویسندگان بررسی شود.

سی‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «با کتاب سلامتیم» از 21 اردیبهشت تا 31 اردیبهشت به صورت فیزیکی و مجازی در حال برگزاری است.