دانشگاه علوم پزشکی مازندران راهکارهایی در ارتباط با فصل زراعت و شالیکاری ارئه داد؛
تعداد بازدید : 0
تب شالیزار مهمان ناخوانده فصل
نویسنده : محمد توکلی / قم
ارتقا سلامت در خانواده و افزایش امید به زندگی از طریق پیشگیری، آگاه سازی، حساس سازی و ارائه خدمات از جمله محورهای برنامه ارتقا سلامت در سطح استان مازندران میباشد. در همین راستا روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی مازندران اقدام به تهیه گزارشی آموزشی کرده است و از زوایای مختلف به این موضوع مهم پرداخته است تا برای ساکنان مازندران در ارتباط با سلامتشان روشنگری کند. پرداختن به سلامت در حوزههای مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسانها ضروری است.
تب شالیزار با نام علمی (لپتوسپیروزیس) یکی از بیماریهای مشترک بین انسان و دام است که در مناطق گرمسیری، مناطق با بارندگی زیاد و مناطقی که سطح آبهای زیر زمینی بالا میباشد بومی است این باکتری راههای متعددی برای ورود به بدن داشته و طیف وسیعی از علائم را بروز میدهد. علائم اولیه این بیماری مشابه آنفولانزا است، به همین دلیل تشخیص اولیه آن مشکل بوده و در بسیاری از موارد عدم تشخیص درست و به موقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن میشود. درحالیکه با تشخیص به هنگام میتوان عوارض ناشی از بیماری را کاهش داد. به نظر میرسد آگاهی دهی در باره این بیماری به ویژه از لحاظ نحوه بیماریزایی و راههای تشخیص آن، میتواند نقش موثری در ایجاد شناخت بهتر این بیماری داشته باشد. در همین راستا روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی مازندران با تهیه گزارشی تلاش کرده است تا در اتخاذ راهکارهای پیشگیری و ساکنان استان بهخصوص شالیکاران زحمتکش مازندران را راهنمایی و کمک کند.
علایم تب شالیزار
لپتوسپیروز یا تب شالیزار بیشتر در مناطق معتدل آب و هوایی مانند نواحی شمالی ایران شایع میشود راه انتقال بیماری به انسان از طریق تماس با آب یاخاک آلوده، خوردن غذا یا آب آلوده، تماس پوستی مخاطی خراشهای پوستی وتنفس آئووسل ها میباشد بیماری تب شالیزار فقط کشاورزان و شالیکاران را درگیر نمیکند بلکه برخی صیادان، معدنچیان و کارگران کشتارگاهها وصیادان را که بدون رعایت مسائل بهداشتی با حیوانات در تماس هستند، نیز در معرض خطر این بیماری قرار دارند. تب شالیزار به طور کلی از طریق تماس با آب، غذا و خاکی که با ادرار حیوانات وحشی و اهلی آلوده شده باشد، به افرادی که با این عناصر در تماس هستند، منتقل میشود و در حالت عادی و در صورت محافظت و مراقبت این بیماری منتقل نمیشود، اما اگر پوست زخمی و جراحت دیده یا اعضای مخاطی بدن مانند چشم، بینی و دهان در معرض و تماس با عناصر آلوده قرار گیرد، بیماری به فرد منتقل میشود. این بیماری طیف وسیعی از علائم را بروز میدهد. علائم اولیه آن مشابه آنفلوآنزا و یا کرونا است و به همین دلیل هم تشخیص اولیه آن حتی توسط پزشک در صورت انجام نشدن آزمایشات لازم مشکل است در حالی که در بسیاری از موارد، تشخیص ندادن درست و بموقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن میشود. علائم این بیماری گاهی با «مننژیت» هم اشتباه گرفته میشود به خاطر این که با تب، لرز و سردرد شدید همراه میشود. سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز، درد شکم، درگیری ریه، درد استخوان، احتقان ملتحمه (التهاب و قرمزی چشم)، بزرگ شدن غدد لنفاوی، بزرگ شدن طحال و کبد، سفتی ماهیچهها و بثورات جلدی از جمله علایمی است که اگر در این فصل سال به سراغ فردی آمد فوری باید به پزشک مراجعه کند و تحت درمان قرار گیرد.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران: تب شالیزار را جدی بگیرید
به گفته معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، علت این که از دوره زمانی اردیبهشت تا شهریور به عنوان آغاز و پایان نگرانی شیوع تب شالیزار یاد میشود، آن است که مشابهت بیماری تب شالیزار با آنفلوانزا، سرماخوردگی و کرونا باعث شده تا این بیماری توسط بیماران و خانوادههایشان جدی گرفته نشود
تب شالیزار مهمان ناخوانده مازندرانیها
دکتر علیپورمعاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران از تب شالیزار به عنوان شایعترین بیماری استان در فصل بهار وتابستان یاد کرد و گفت: تب شالیزار بیماری بومی است. دکتر عباس علیپور افزود: شالیکاران برای در امان ماندن از تب شالیزار باید نکات بهداشتی را باجدیت رعایت کنند و در زمان ورود به اراضی کشاورزی چکمه و دستکش استفاده کنند. وی آبهای راکد سطحی در شالیزار را اصلیترین عامل ایجاد بیماری تب شالیزار دانست و تصریح کرد: کشت برنج به صورت طبیعی نیاز به آب دارد بنابرین شرایط لازم برای رشد باکتری «لپتوسپیرا» در شالیزار فراهم میشود. معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران اضافه کرد: شیوع این بیماری در حیوانات با علائم خفیف همراه است و حیوان آلوده از طریق ادرار کردن در آب باکتری لپتوسپیرا را دفع و به انسان منتقل میکند؛ البته انتقال مستقیم بیماری از حیوان به انسان امکانپذیر نیست. وی با بیان این که تب شالیزار در هوای خنک و سرد شایع نیست، گفت: تماس با آبهای سطحی موجب فراگیری این بیماری میشود و تنها کشاورزان در معرض خطر نیستند و ماهیگیران و در برخی موارد شناگرانی که در آبندان و استخرهای مصنوعی و طبیعی پا به آب میزنند هم نیز باید مراقب باشند.
دکتر علیپور به برخی شباهتهای تب شالیزار با آنفلوآنزا و کرونا اشاره کرد و افزود: این بیماری دارای سه مرحله است و ابتدا فرد دچار تب و سردرد میشود و سپس بدندرد میگیرد، اما قرمز شدن چشمها مهمترین علامت بیماری است و در برخی از مواقع درد شکمی و تهوع و استفراغ نیز وجود دارد.
وی با بیان اینکه تب و بدندرد جزو علایم مشترک با کرونا است، اضافه کرد: باکتری عامل بیماری تب شالیزار در آب زندگی میکند و آب راکد و مزارع بهترین فضا برای رشد آن است لذا کشاورزان هنگام کار در شالیزار با پای برهنه و پوست دست زخمی نباشند، زیرا باکتری به بدن آنان انتقال پیدا میکند.
مدیر گروه بیماریهای عفونی دانشگاه علوم پزشکی مازندران: ضرورت استفاده از دستکش و چکمه بیش از هر زمان است
در همین راستا، دکتر فرهنگ بابا محمودی شایعترین راه ابتلای به بیماری تب شالیزار در کشاورزان را انتقال غیرمستقیم این بیماری از طریق خراش پوستی در حین انجام کار عنوان کرد و گفت: با ایجاد خراش در پوست این بیماری از طریق سیستم گردش خون وارد بدن میشود و به تمام اعضای بدن سرایت میکند.
مدیر گروه بیماریهای عفونی دانشگاه علوم پزشکی مازندران از کشاورزان خواست تا با رعایت نکات بهداشتی و استفاده از دستکش برای پیشگیری و جلوگیری از ابتلا به این بیماری خطرناک و گاهی مهلک همکاری بکنند.
بیماری تب شالیزار که به تب برنج، تب شالیکاران و با نام علمی لیتو سیپروز معروف است با تب و لرز و سر درد شروع میشود و در مراحل شدیدتر علائم دیگری مثل یرقان و نارسایی کلیه به آن افزوده میشود.باکتری عامل این بیماری از طریق ادرار حیوانات آلوده مثل گاو و گوسفند و بعضی جوندگان مثل موش وارد آبها و محیط اطراف قابل انتقال است. بیماری لیتوسیپروزدر استانهای شمالی کشور گیلان، مازندران و گلستان بیش از بقیه استانها شیوع پیدا کرده است.
اگر فردی با پای برهنه، بهویژه زخمی وارد این آبها شود یا دست خود را در آبهای آلوده بشوید و یا در آن شنا کند عامل بیماری وارد بدن وی شده و پس از حدود یک هفته علائم بیمای ظاهر میشود. دست زدن به طناب آلوده حیوان و یا فضولات آن و هم چنین تماس با علفهای آلوده میتواند موجب انتقال این بیماری شود.