آنچه باعث شد غول جوان استریم سری در میان سرها باشد!
تعداد بازدید : 1
استراتژی محتوا و تمرکز بر پیشنهاد
فیلمهای بسیاری وجود دارند که اهالی سینما از تماشای آنها لذت میبرند و آنها را عناوینی لذتبخش و بهیادماندنی توصیف میکنند. با این حال تعداد زیادی از این بهترین و فراموشنشدنیترین فیلمهای سینما در سرویس استریم نتفلیکس یافت نمیشوند. در حالی که نتفلیکس در روزگاری نهچندان دور به عنوان یک مرجع تهیه و پخش نوارها و سیدیهای عناوین گوناگون شناخته میشد و در حقیقت پخشکننده نسخههای فیزیکی آثار سینمایی و تلویزیونی لقب میگرفت حالا به یک تولیدکننده محتوا در صنعت هنر هفتم تبدیل شده است. اما این تولیدکننده از یک استراتژی محتوا یاری میگیرد که بررسی آن برای علاقهمندان به حوزه محتوا ضروری به نظر میرسد.
از میان ۱۰۰ فیلم برتر سایت IMDB تنها ۱۳ فیلم در نتفلیکس منتشر شدهاند. در حالی که نتفلیکس تا امروز بیشتر از ۱۰۰ سریال و فیلم سینمایی اختصاصی تولید کرده، گوناگونی عناوین متفرقه این سرویس استریم در حال کاهش است. به عبارت دیگر، نتفلیکس میخواهد محصولات انحصاری تولیدشده توسط این سرویس استریم به عناوین غالب آن تبدیل شوند. این استراتژی محتوا اگرچه ریسکهای بزرگی دارد اما به نظر میرسد که به نتفلیکس کمک میکند تا در رسیدن به اهداف خود نزدیک شود.
در حالی که نتفلیکس و سایر سرویسهای استریم در حال پافشاری روی تماشای عناوین انحصاری آنها از سوی مخاطبان و کاربران خود هستند، به نظر میرسد که عناوین نوستالژی و قدیمی در حال فراموشی هستند. به عبارت دیگر، هواداران سینما احساس میکنند که در حال از دستدادن حافظه فرهنگی خود هستند. البته که لیست طولانی عناوین نوستالژیک همیشه در حال تغییر است و حالا سریال House of Cards [که ساخته انحصاری نتفلیکس بوده] به یک سریال بهیادماندنی تبدیل شده اما تفاوتهایی وجود دارد.
در گذشته، هواداران سینما این فرصت را داشتند تا با مراجعه به فروشگاههای نمایش خانگی نسخههای فیزیکی فیلمهای محبوب خود را خریداری کنند. اما امروزه سرویسهای استریم این قابلیت را ندارند. به عبارت دیگر، حالا سرویسهای استریم تصمیم میگیرند که هر کاربر چه عناوینی را تماشا کند. آنها تشخیص میدهند که علاقهمندان به سینما و تلویزیون کدام فیلمها و سریالها را تماشا کنند و کدام عناوین را تماشا نکنند. در حالی که فروشگاههای عرضه محصولات نمایش خانگی بیشتر عناوین را پوشش میدادند.
گروهی از مخاطبان حرفهای سینما تصور میکنند که حالا باید اشتراک همزمان چندین سرویس استریم را خریداری کنند تا به عناوین موردنیازشان دسترسی داشته باشند. اما دو نکته بسیار مهم در این میان وجود دارد که باید به آنها توجه کرد.
نکته اول آن که یک تحقیق روانشناسی ثابت میکند که انتخابهای ما نهتنها به آن چه ترجیح میدهیم بستگی دارد بلکه به گزینههایی که در حال حاضر بیشتر از آنها آگاه هستیم هم وابسته است. به عبارت دیگر، آنچه از چشم به دور میماند قطعاً از ذهن هم دور میشود. کاربران نتفلیکس سریال Orange Is the New Black این سرویس استریم را دوست دارند. در حالی که نتفلیکس در سال ۲۰۱۷ فقط ۶ میلیارد دلار برای تولید محتوای انحصاری خودش هزینه کرده، نمیتواند پیشنهاد تماشای عناوین متمایزی را به مخاطبان خود ارائه دهد.
این که نتفلیکس تصور میکند که کاربران این سرویس استریم پس از تماشای فصل آخر سریال House of Cards ممکن است به سراغ تماشای فیلم Breakfast at Tiffany بروند [و این فیلم را به آنها پیشنهاد میکند] به خوبی نشان میدهد که نتفلیکس روی یک استراتژی محتوا متمرکز شده که شاید ریسک بزرگی داشته باشد؛ نتفلیکس مصمم است تا علاقه کاربران خود نسبت به عنوانی که میزبانی نمیکند را کاهش دهد. به عبارت دیگر، نتفلیکس میخواهد فیلمها و سریالهایی که این سرویس استریم [به هر دلیلی] ندارد را فراموش کنید.
نکته دوم آن که ترجیح ما برای تماشای یک فیلم یا سریال به شکل جذابی به تمایلات دیگران [برای تماشای همان عناوین] وابسته است. نتایج یک تحقیق نشان میدهد که وقتی از میان دو نفر یکی از آنها [به هر دلیلی] تصمیم میگیرد تا سالن سینما را ترک کند، نفر دوم هم اراده کافی برای ترک سالن را پیدا میکند. اگرچه این پدیده عمدتاً در سالنهای بزرگ سینما در شهرهای پرجمعیت رخ میدهد اما این احتمال اگر فیلم نمرات بالایی دریافت نکرده باشد هم ممکن است.
این دو نکته پیامدهای بسیار مهمی دارند. این روزها نتفلیکس برخلاف مغازههای اجاره عناوین سینمایی و تلویزیونی صرفاً یک ارائهدهنده منفعل نیست. آنها دوست دارند که سلیقه مخاطب را به لطف تشخیص آنچه برای او مناسبتر است، تغییر دهند. بنابراین تا زمانی که نتفلیکس رهبر بازار سرویسهای استریم باشد، میتواند روی تماشاشدن عناوین انحصاریاش توسط کاربران خود پافشاری کند؛ و اگر این عناوین مورد استقبال قرار بگیرند احتمالاً خیلی زود به یک جریان بزرگ تبدیل میشوند.