در کهکشان بی نظیر اقتصاد بین الملل چهار ببر آسیایی اصطلاحی است که به اقتصاد چهار کشور هنگ کنگ، تایوان، سنگاپور و کره جنوبی داده می‌شود. علت نام گذاریی رشد بالای اقتصادی در درآمد و تولیدسرانه در فرایند توسعه است. چهار ببر آسیایی با تاکید بر صنعتی شدن صادرات محور، از دهه 1960 به طور پیوسته نرخ رشد اقتصادی بالایی را داشته و حفظ کرده‌اند و به ردیف ثروتمندترین کشورهای جهان پیوسته است. اقتصاد هنگ کنگ با رشد صنعت نساجی در دهه 1950 صنعتی شدن را تجربه کرد. در دهه 1960، تولیدات شامل لوازم الکترونیک، پوشاک و پلاستیک را در مسیر صادرات گسترش داد. سنگاپور پس از استقلال، برنامه سیاست‌های اقتصادی ملی را برای تقویت بخش تولید کشور تدوین و اتخاذ کرد. شهرک‌های صنعتی تأسیس شد و این کشور مشوق‌های مالیاتی ارائه کرد که سرمایه‌گذاری خارجی را جذب کند. در همین حال، کره جنوبی و تایوان در اواسط دهه 1960 با دخالت قابل توجه دولت، از جمله برنامه‌ها و سیاست‌ها، شروع به صنعتی شدن کردند. هر دو کشور توسعه صادرات محور را دنبال کردند، مانند سنگاپور و هنگ کنگ. چهار ببر آسیایی با الگوبرداری از مدل پیشرفت ژاپن و از طریق سرمایه گذاری در آموزش و زیرساختها از همان استراتژی پیروی کردند

دلیل اصلی رشد اقتصاد چهار ببر آسیایی، سیاست‌های صادراتی آنها بود. چهار کشور رویکردهای متفاوتی را دنبال کردند. سنگاپور و هنگ کنگ رژیم‌های تجاری نئولیبرالی را اجرا کردند که تجارت آزاد را ترویج می‌کرد. در حالی که تایوان و کره جنوبی رژیم‌های ترکیبی را اتخاذ کردند که مناسب تجارت صادراتی آنها بود. به دلیل محدود بودن بازارهای داخلی در سنگاپور و هنگ کنگ، قیمت‌های داخلی و خارجی به هم مرتبط بودند. کره جنوبی و تایوان مشوق‌های صادراتی را برای بازار کالاهای مورد معامله اعمال کردند. دولت‌های کره جنوبی، تایوان و سنگاپور همگی به دنبال ارتقای بخش‌های صادراتی خاص بودند که به عنوان یک سیاست صادرات محور توصیف شد. همه ابتکارات به چهار کشور کمک کرد تا به میانگین نرخ رشد 7.5 درصد در سال برای سه دهه برسند و در نتیجه جایگاه کشورهای توسعه یافته را به دست آورند.

ویژگی‌های فرایند رشد و توسعه ببرهای آسیایی که الگوی کشورهای بعدی شدند، اول، تاکید بر افزایش عوامل تولید و نه بهره وری- دوم، افزایش نرخ مشارکت (زنان) در تولید- سوم، افزایش سرمایه انسانی- چهارم، دولت‌های باثبات وپنجم، گسترش صنایع صادرات محور همراه با رقابت در سطح بین المللی برای بقا است. بد نیست ایران نیزاز این 4 ببرآنچه را که باید، بیاموزد.

نقل و انتقالات لیگ بیست و دوم، نسبت به سال‌های گذشته جذاب‌تر بود. بالا رفتن دستمزد بازیکنان لیگ برتری، باعث شد لژیونرها مهاجرتی معکوس داشته باشند و به ایران برگردند. خارجی‌های شناخته شده‌تر و بهتری هم راهی لیگ برتر شوند. پرسپولیس، استقلال و سپاهان، پر سر و صداترین تیم‌ها در نقل و انتقالات بودند اما فولاد و تراکتور هم، توانستند انتظارات طرفداران‌شان را برآورده کنند. حالا با این مقدمه باید دید کدام تیم توانسته در نقل و انتقالات، تیمی کهکشانی‌تر بسازد؟ و آیا مثل دفعات قبل هنوز و همچنان پول همه چیز هست؟!

• پرسپولیس؛ اولین تیم کهکشانی

اولین تیم لیگ برتری که این فصل با لقب «کهکشانی‌ها» شناخته شد، پرسپولیس بود. سرخپوشان پس از ناکامی در قهرمانی فصل پیش ....