حدود دوماه پیش از این، زمزمه تغییرنام وزارت فرهنگ و ارشاد شنیده شد، محمد مهدی اسماعیلی آن زمان به تحریم برنامه‌های فرهنگی و هنری در سال گذشته اشاره کرده بود و گفته بود " تاکنون تحریم ها اجازه نمی‌داد که فضای فرهنگ و هنر آن طور که باید شکل بگیرد و اکنون یکی از اقدامات لازم، تغییر نام این وزارت خانه است". اسماعیلی البته به نام جایگزینی اشاره نکرد و به بیان این جمله اکتفا کرده بود که " قطعا نام جدید متناسب با نگاه‌های جدید در حوزه مدیریت فرهنگی و با همراهی دوستان مجلس و براساس لایحه هفتم انتخاب خواهد شد".
طولی نکشید که این صحبت آقای وزیر با واکنش های متعددی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی رسمی و خبری مواجه شد. حتی برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز این تصمیم گیری را غیرضروری دانستند و صراحتا موضع خود را اعلام کردند. حالا اما بازهم از گوشه و کنار صحبت هایی پیرامون به جریان افتادن این پیشنهاد به گوش می رسد. به همین منظور به سراغ مرتضی آقا تهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی رفتیم تا آخرین وضعیت آن را جویا شویم.
او دراین باره گفت: این کار انجام نمی شود، من با وزیرصحبت کردم و منصرف شدند.
از آقاتهرانی پرسیدیم" دلیل چنین تصمیمی چه بوده است؟"، پاسخ داد: به هرحال آقای وزیر به نظرش رسیده بود که اگر اسم وزارتخانه تغییرکند بهتر است و خب بالاخره پیشنهاد داده می شود، منتهی متقاعد شدند که این پیشنهاد رد شود.
رئیس کمیسیون فرهنگی ادامه داد: البته شاید دلیل ایشان این بوده که، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تغییر نام می تواند کارکرد بهتری داشته باشد و اثرگذاریش مطلوب تر خواهد بود، البته خود آقای اسماعیلی بهتر می تواند راج به علت پیشنهادش صحبت کند.
از آقاتهرانی پرسیدیم" دلایل مخالفت شما و متقاعد کردن وزیرچه بود؟"، تصریح کرد: معتقدم با تغییر نام چیزی عوض نمی شود و باید درعمل تغییرات احساس شود.
وی همچنین خاطرنشان کرد: مشکلات و معضلات درجوامع مختلف از جمله کشور ما باید با اقدامات علمی و تخصصی رتق و فتق شود نه با کارهای بیهوده ای مثل تغییراسم. باید به مسائل عقلانی نگاه کرد نه هیجانی.
حالا اگرچه گاه و بیگاه این سوژه دربین رسانه ای ها مطرح است اما طبق آخرین صحبت های رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، نه قرار است جلوی پیشنهادات گرفته شود و نه چنین ایده هایی اجرا شود. به هرترتیب، شاید بهتر باشد درکنار طرح این گونه تصمیمات، به ابعاد مختلف چرایی های آن نیزاشاره شود تا بتوان از برخی اظهار نظرهایی که باعث مخدوش ساختن پیکره فرهنگی این وزارتخانه کلیدی می شود، جلوگیری کرد.

 به‌تازگی و در بحبوحه تشدید جنگ و درگیری‌ها میان جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و رژیم اشغالگر قدس، اشغالگرانِ صهیونیست دست به یک جنایت فجیع در قالب حمله به "بیمارستان المعمدانی" غزه زده و موجب شهادت بیش از 500 فلسطینی شده‌اند. مسئله‌ای که البته در تاریخ رژیم جعلی صهیونیستی به‌کرات قابل‌مشاهده است و این نخستین‌بار نیست که این رژیم به جنایت علیه بشریت و نقض فاحش حقوق فلسطینی‌ها اقدام می‌کند. بااین‌حال، رخداد این جنایت در دوره زمانی پس از عملیات موفقیت‌آمیز مقاومت فلسطین موسوم به "طوفان اقصی" و البته تشدید درگیری‌ها میان حماس و اسرائیل، حامل پیام‌های ویژه‌ای است. بااین‌همه، به طور خاص این‌طور به نظر می‌رسد که اقدام صهیونیست‌ها در بمباران بیمارستان المعمدانی غزه، یک پیام روشن از ناتوانی رژیم اشغالگر قدس را مخابره می‌کند. دلیل این موضوع نیز کاملاً روشن است: بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل به همراه شمار قابل‌توجهی از رهبران نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی، همه‌وهمه با فشارهای جدی به‌ویژه از سوی افکار عمومی ساکن در اراضی اشغالی با محوریت بی‌کفایتی خود در مواجهه باقدرت گیری جریان مقاومت فلسطین و عدم پیش‌بینی عملیات طوفان اقصی روبه‌رو هستند. ازاین‌رو، این طیف‌ها راهی نداشته و ندارند تا نشان دهند که به‌زعم خود پاسخی قاطع را به مقاومت فلسطین نشان دهند تا شاید بتوانند از این طریق، تا حدی اعتبار آسیب‌دیده و مخدوش خود را ترمیم کنند. درست به همین دلیل شاهد بوده‌ایم که در مدت اخیر صهیونیست‌ها به نحوی گسترده اقدام به بمباران و موشک‌باران نوار غزه کرده‌اند و البته مقام‌های ارشد اسرائیلی نیز مدام از حمله زمینیِ قریب‌الوقوع رژیم صهیونیستی به نوار غزه خبر می‌دهند. اقدامی که حامل هزینه‌ها و چالش‌های کاملاً جدی برای رژیم اشغالگر قدس است. دلیل این موضوع نیز این است که رزمندگان مقاومت مدت‌هاست انتظار دشمن اشغالگر را در نوار غزه می‌کشند و بدون تردیدی برای این سناریو سال‌هاست که آماده شده‌اند. حال در وضعیتی که اسرائیل در موقعیتی به‌شدت ضعیف چه از حیث داخلی، چه در مواجهه با مقاومت فلسطین، و چه در سطح منطقه‌ای از سوی محور مقاومت و افکار عمومی منطقه قرار دارد، اساساً انجام یک حمله زمینی به نوار غزه از سوی صهیونیست‌ها، ریسک بزرگی برای این رژیم است که می‌تواند صورت‌حساب‌های به‌مراتب سنگین‌تری را پیشروی صهیونیست‌ها در قیاس با عملیات طوفان اقصی قرار دهد. حال در این فضا، این‌طور به نظر می‌رسد که رژیم اشغالگر قدس با اقدامات جنایت‌کارانه خود در حمله به بیمارستان المعمدانی غزه، سعی داشته به ملت و مقاومت فلسطین پیام وحشت را ارسال کند تا شاید زمینه برای آتش‌بس در آینده و پذیرش برخی شروط صهیونیست‌ها از سوی جریان مقاومت فراهم شود. درعین‌حال، صهیونیست‌ها با این جنایت به‌نوعی سعی داشته‌اند تا به افکار عمومی داخلی خود نیز پیام قدرت بفرستند. معادله‌ای که در کلیت خود یک پیام را مخابره می‌کند: حمله صهیونیست‌ها به بیمارستان المعمدانی غزه و به‌شهادت‌رساندن بیش از 500 فلسطینی در قالب این حمله، نمودی عینی از وحشت و ضعف صهیونیست‌ها در مواجهه با مقاومت فلسطین و در نقطه مقابلِ شاخ‌وشانه کشیدن‌های ظاهری آن‌ها قرار دارد و نشان می‌دهد که تا چه اندازه وضعیت اشغالگران صهیونیست وخیم و نامساعد است.