تنها اندکی پس از عملیات طوفان اقصی و واردآمدن ضربات کاری به صهیونیست‌ها در قالب این عملیات، شاهد روانه‌شدن شمار قابل‌توجهی از مقام‌های دولت‌های غربی به‌ویژه رؤسای جمهوری آمریکا و فرانسه و همچنین نخست‌وزیر انگلیس و صدراعظم آلمان به اراضی اشغالی بودیم. سفرهایی که به‌زعم بسیاری از ناظران و تحلیلگران، هدف اصلی آن‌ها دادن نوعی دلگرمی به صهیونیست‌ها در مواجهه با شرایط بحرانی پیش‌آمده برای آن‌ها بود. بااین‌حال، باگذشت زمان و باتوجه‌به تشدید فضای جنگ و درگیری میان جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و رژیم اشغالگر قدس و افزایش حملات هوایی و توپخانه‌ای صهیونیست‌ها به نوار غزه و درعین‌حال، حملات زمینی محدود آن‌ها به این منطقه، شاهد این هستیم که به طور خاص دولت‌های اروپایی حساسیت زیادی را نسبت به تحولات جنگ غزه نشان می‌دهند. در این راستا مثلاً فرانسوی‌ها اقدام به اعزام یک ناو و زیردریایی اتمی به دریای مدیترانه کرده و یا نیروهای انگلیسی نیز بر اساس گزارش‌های مختلف در قبرس و دیگر مناطق نزدیک به نوار غزه موضع گرفته‌اند. در این راستا، یک سؤال مهم مطرح می‌شود و آن این است که چرا جنگ غزه به یک رویداد حساس و بسیار مهم برای اروپایی‌ها تبدیل شده است؟ رویدادی که حتی برخی تحلیلگران بر این باورند عملاً جنگ اوکراین را به اولویت دوم برای قدرت‌های اروپایی تبدیل کرده است. به نظر می‌رسد که دلیل اصلی این مسئله این است که اروپایی‌ها شدیداً نسبت به ازدست‌رفتن مدیترانه و مخدوش‌شدن نظارت و کنترل خود بر آن حساس هستند. توجه داشته باشیم که دریای مدیترانه میان سه قاره قرار گرفته (اروپا، آسیا و آفریقا) و می‌توان به‌جرئت گفت آفریقا و غرب آسیا، سهمی در دریای مدیترانه ندارند و این دریا دربست در اختیار اروپا است. در این چهارچوب، پیروزی ملت فلسطین بر اسرائیل و به‌خطرافتادن موقعیت این رژیم و درعین‌حال، موقعیت راهبردی و خوبی که لبنان، فلسطین و سوریه در جوار دریای مدیترانه دارند، سبب خواهد شد تا این طیف از بازیگران به دنبال سهم خود از دریای مدیترانه باشند. درست به همین دلیل هم است که می‌بینیم اروپایی‌ها شدیداً از اسرائیل دفاع و حمایت می‌کنند و جنگِ آن علیه مردم و مقاومت فلسطین را در واقع جنگ خود می‌دانند. به بیان ساده‌تر، دریای مدیترانه خط‌قرمز جهان غرب است و اسرائیل سال‌هاست که حافظ این خط‌قرمز برای اروپایی‌ها است. در این چهارچوب، این مسئله به‌قدری برای قدرت‌های اروپایی مهم است که بعید نیست تحرکات سیاسی و میدانی آن‌ها را به سمت و در چهارچوب ارزیابی کنیم که حتی حاضرند به نحو مستقیمی وارد اقدام نظامی علیه مقاومت فلسطین و از چشم‌اندازی کلی‌تر، محور مقاومت در منطقه شوند. البته که این دسته از بازیگران این دیدگاه را نیز دارند که وقوع تغییرات معنادار در منطقه غرب آسیا و در قالب معادله جنگ غزه می‌تواند جبهه رقبای منطقه‌ای و بین‌المللی نظام بین‌الملل غرب‌گرا را قدرتمندتر کند و این موضوع خود می‌تواند، سرمنشأ تحولات کلان‌تر در عرصه بین‌المللی باشد. موضوعی که به‌هیچ‌عنوان در راستای منافع دولت‌های غربی و به طور خاص اروپایی‌ها نیست.

در دورانی به سر می‌بریم که دوستی‌ها با انتخاب یک گزینه در شبکه‌های اجتماعی شروع و یا به انتها می‌رسند و مفهوم دوستی جزو مهم‌ترین امور اجتماعی است که می‌توان به تحولات آن در عصر حاضر پرداخت زیرا در دوران قبل این مفهوم تا این حد دچار تغییر نشده بود.
داستان فیلم بنشی‌های اینیشرین به نحوی است که هیچ دوره تاریخی همچون حال حاضر به فیلم ارزش و اهمیت نمی‌بخشید شاید اگر این فیلم پیش از عصر شبکه‌های اجتماعی ساخته می‌شد برای مخاطب ارزش و اثرگذاری الان را نداشت.
داستان درباره دو دوست در یک دهکده ایرلندی است که یکی از این دوستان مسن‌تر، باهوش‌تر و نوازنده با نام کولم است و دیگری جوان و نه چندان با ذکاوت و بدور از هنر اما مهربان با نام پادریک. کولم روزی به این نتیجه می‌رسد که دیگر وقتی برای هدر دادن ندارد و می‌خواهد که در تاریخ نامی برای خود بدست بیاورد و وقتش را به خلق هنر صرف کند و برای این هدف باید از دوست صمیمی خود پادریک که با حرف‌ها و کارهایش وقتش را هدر می‌دهد دوری کند. کولم در جایی از فیلم هم می‌گوید مهربانی اهمیتی ندارد و در تاریخ کسی نامش به خاطر مهربانی ثبت نشده و فقط بزرگان هنر نامی به یادگار گذاشته‌اند
شاید تا این جای کار برای ما در این دوران داستان تمام شود زیرا دو نفر رابطه خود را به اتمام می‌رسانند و برای دوران ما نامش آنفالو کردن یا حتی بلاک است اما داستان در اوایل قرن ۲۰م و در یک روستای ایرلندی است نه قرن ۲۱م و در اوج ارتباط در مجازی و افراد انتخاب‌های زیادی برای دوستی صمیمی ندارند و دوستی آن‌ها هم محدود به زندگی مجازی نیست و طی عمرشان افراد مدام محل زندگی شان به خاطر سرعت تحولات اقتصادی و سیاسی تغییر نمی‌کند و رابطه نسلی و با عمق است.
پادریک تلاش می‌کند تا این دوستی را برگرداند اما مدام شکست می‌خورد. اما از اینجا به بعد داستان شروع می‌شود زیرا این پایان رابطه منجر به نابودی زندگی هر دو و چند نفر دیگر در دهکده‌شان خواهد شد. اینجا جایی است که ارزش دوستی و اهمیت آن برای عصر حاضر معلوم می‌شود. کولم می‌گوید اگر این ماجرا و تقلا از طرف پادریک ادامه یابد به ازای هر اقدام یک انگشت دستی که با آن ساز می‌زند را قطع می‌کند و این اتفاق هم می‌افتد. انگار کولم می‌داند هنرش همانند بزرگان در تاریخ نمی‌ماند و با بریدن انگشت خود می‌خواهد نامش را در دهکده‌شان ثبت کرد زیرا در سکانسی که پادریک برای فروش محصولاتش به آن سوی دهکده رفته زن مسن خریدار از او خبر می‌خواهد و او خبری ندارد اما پلیس بدنام و منفور خبرهای بد و زننده زیادی دارد و انگار اینجا مخاطب می‌فهمد خبر و ارزش آن بسته به چه چیزی است. این داستان به آنجا می‌رسد که خر پادریک با خوردن انگشت بریده دوستش می‌میرد و اینجاست که کولم متوجه می‌شود فقط به خودش ضربه نزده است و در ادامه پادریک در انتقام این اتفاق خانه کولم را به آتش می‌کشد. پیش از این اقدام هم خواهر پادریک در میانه این ماجرا مهربانی خود را خصوصا با توهین پلیس منفور از دست می‌دهد و او هم رهایش می‌کند و به شهر می‌رود و پسر پلیس منفور که هوش و حواسی ندارد و دوست تازه پادریک ماجراست هم در رودخانه می‌میرد که همین منجر به نجات پادریک از دست پدر بد ذات پلیسش می‌شود.
سوال اینجاست که آیا کولم که مهربانی را بی‌ارزش می‌داند افراد نامهربان و پست را می‌تواند تحمل کند؟ خیر زیرا پلیس منفور را به خاطر پادریک و خرش می‌زند و آیا پادریک حاضر است فردی از خود پایین‌تر از حیث هوش را تحمل کند و دوستی خود با آن را حفظ کند؟ رفتارش با پسر پلیس منفور این را تایید می‌کند اما پادریک نیز در میان این ماجرا مهربانی خود را از دست داده و هم دروغ می‌گوید، هم توهین می‌کند و هم خشونت به کار می‌برد.

 محمد‌مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلسه انتخاب نهایی داوران پایتخت کتاب، درجمع خبرنگاران اعلام کرد: جشنواره انتخاب پایتخت کتاب با حضور ۱۵۰ شهر آغاز شد و با ارزیابی دقیق هیئت داوران به نتیجه رسید.
وی افزود: انتخاب این رویداد به این جهت بود که امکان بسیج منابع و امکانات برای نیل به هدف اصلی‌مان که همان افزایش سرانه‌ مطالعه را محقق می‌کند.
اسماعیلی گفت: پیگیر موضوع توسعه‌ی کتابخانه های سیار نیز هستیم و در همین زمینه اختصاص هزار وسیله نقلیه را دردستور کار داریم.
وزیر فرهنگ همچنین اعلام کرد: سال گذشته بحث خودکفایی کاغذ تحریر مطرح شد که امسال جشن خودکفایی را خواهیم گرفت.وی به موضوع کاغذ کتب درسی نیز اشاره کرد و گفت: امسال تولید از ۵ هزارتن کاغذ به تولید ۸۰ هزارتن رسیده‌ و ۱۵۵ میلیون جلد کتاب آموزش و پرورش با کاغذ ایرانی تولید شده‌است.
اسماعیلی گفت: نگاه اصلی در مجموعه دولت نگاه فرهنگی است و درحال حاضر تحقق  زیرساخت‌های لازم جهت گسترس کتاب‌خانه‌ها را پیگیری می‌کنیم. از طرفی راه‌اندازی فروشگاه‌های بزرگ باید در دستور کار قرار گرفته و حمایت های لازم صورت بگیرد.
گفتنی است، در پایان این جلسه طبق نظر هیئت داوران شهر سمنان به عنوان پایتخت کتاب کشور انتخاب شد.

«باد ما را خواهد برد» به نویسندگی و کارگردانی عباس کیارستمی روز جمعه ۱۲ آبان ماه ساعت ۱۵ در صحنه آبی به نمایش در می‌آید. پس از نمایش فیلم، جلسه مرور و گفتمان اثر با حضور مازیار چشمه‌علایی ، بهزاد دورانی بازیگر نقش اول ، نسرین عسگری دستیار دوم کارگردان و منشی صحنه برگزار می‌شود.