به گزارش اداره کل روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت میراث فرهنگی، در حاشیه برگزاری جشنواره ملی تولیدات و صادرات انار ساوه که با حضور وزیر میراث فرهنگی برگزار شد، به انار ساوه گواهینامه ثبت رویداد جشنواره تولید و صادرات با شماره ۲۰۱۲۷۵۰ اعطا شد.
سید عزت لله ضرغامی در این آئین گفت: گواهینامه ثبت رویداد جشنواره ملی انار ساوه در راستای تحقق موضوع ساماندهی و حرفه‌ای‌سازی گردشگری رویداد و راهبرد ساماندهی مقصدها و مسیرهای جدید گردشگری در سند تحول دولت مردمی، صادر شده است.
وی افزود: درست است که نام انار برند این شهرستان است، اما ساوه تاریخچه فرهنگی، تمدنی، ارزش‌ها و توانمندی‌های خاصی دارد که آن را در میان شهرهای کشور برجسته کرده است. یک محصول خاص یک شهر را به نماد تبدیل می‌کند، انار جایگاه مهمی دارد و از معصومین (ع) در خصوص جایگاه این میوه بهشتی، روایات مختلفی بیان شده است و دانه های آن ارزشمند است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با تاکید بر اینکه شهرستان ساوه این نعمت الهی را به خوبی پاسداری کرده است، اعلام کرد: رتبه اول تولید انار در کشور متعلق به ساوه است و 10 هزار هکتار از باغات این شهرستان به تولید انار اختصاص دارد و حتی به گفته استاندار مرکزی، ساوه در تولید انار در جهان نیز رتبه نخست را در اختیار دارد.
او همچنین گفت: برای معرفی محصول انار باید به مسئله بسته‌بندی توجه ویژه داشت. در حوزه بسته بندی با چالش روبرو هستیم و باید از افراد توانمند در این عرصه استفاده کرد، باید بسته بندی مناسبی برای انار داشته باشیم تا این محصول خاص به خوبی معرفی شود.
به گفته باغداران این شهر، ساوه در مجموع دارای ۱۱ هزار هکتار باغات انار است که از این میزان ۱۰ هزار هکتار بارور و هزار هکتار نیز غیربارور است. پیش‌بینی می‌شود امسال تا پایان فصل برداشت بالغ بر ۱۷۰ هزار تن انار از سطح باغات برداشت شود.
گفتنی است: دومین جشنواره ملی تولید و صادرات انار ساوه از ۱۵ تا ۱۹ آبان ماه در مسجد جامع تاریخی هزارساله ساوه با حضور مسئولان کشوری، استانی، محلی و برخی سفرا و میهمانان خارجی از کشورهای مختلف برگزار می‌شود.

 ارتش رژیم صهیونیستی در روزهای اخیر، حمله زمینی گسترده‌ای را علیه نوار غزه آغاز کرده و از چندین جبهه به این منطقه یورش برده است. در این راستا، حمایت و پشتیبانی سنگین هوایی و توپخانه‌ای از حمله زمینی صهیونیست‌ها به نوار غزه نیز از سوی ارتش این رژیم انجام می‌گیرد. حملاتی که عاری از توجه به اصول انسان‌دوستانه و حقوق بین‌الملل هستند و تاکنون موجب شهادت بیش از ۱۰ هزار فلسطینی که بیش از ۶ هزار تَن از آن‌ها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند، شده است. در این بحبوحه، دولت‌های غربی و به طور خاص دولت آمریکا، به نحو گسترده‌ای اقدام به تقویت قوای تسلیحاتی - نظامی و همچنین ارائه کمک‌های اطلاعاتی به رژیم صهیونیستی می‌کنند. ازاین‌رو، برخی نسبت به طرح این سؤال اقدام می‌کنند که باتوجه‌به مسلح‌کردن رژیم صهیونیستی به موشک و سلاح‌های پیشرفته توسط آمریکا و غرب، آیا کشورهای هم‌جوار و قدرتمند اسلامی مانند ایران، عربستان، ترکیه و... نمی‌توانند غزه را به موشک‌های پیشرفته و یا سلاح‌های دیگر تسلیح کنند؟ جهت پاسخ به این پرسش توجه به دو نکته مهم و ضروری است. اولاً، سطح تضادها و بحران‌های راهبردی برای رژیم اشغالگر قدس به حدی افزایش‌یافته که بسیاری از تحلیلگران مسائل راهبردی بر این باورند که فروپاشی رژیم صهیونیستی دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد. اکنون رژیم صهیونیستی موجودیتی است که نه در عمق اراضی اشغالی، نه دررابطه‌با ملت فلسطین، نه در سطح منطقه و نه در عرصه کلان بین‌المللی، وضعیت خوبی ندارد و البته که در چهارچوب معادلات کلان سیاست داخلی خود نیز مدت‌هاست که با بن‌بست روبه‌رو شده است. در این فضا، اساساً تداوم حیات یک چنین رژیمی، با اما و اگرهای فراوانی همراه است و این‌طور به نظر می‌رسد که صهیونیست‌ها روزبه‌روز با چالش‌های جدی‌تری در به دوش کشیدن تبعات و پیامدهای منفی اوج‌گیری تضادها در قلب رژیم خود روبه‌رو شده و می‌شوند. موضوعی که گزاره فروپاشی رژیم صهیونیستی را به یک گزاره کاملاً محتمل و واقعی تبدیل می‌کند. نکته دوم اینکه وقتی نبرد و درگیری‌های میدانی آغاز می‌شود، آنچه که مهم است، غلبه منطق بر احساسات است. چه‌بسا اقداماتی را انجام دهیم که طرف‌های مقابل از آن‌ها در عرصه بین‌المللی به‌واسطه دستگاه‌های عریض‌وطویل تبلیغاتی خود سوءاستفاده کنند و صحنه را به نحوی تغییر دهند که به ضرر مقاومت فلسطین و جهان اسلام باشد. به بیان ساده‌تر باید روند تحولات را به نحوی هدایت کرد که در نهایت "حق" از سوی سوءاستفاده‌کنندگان به‌صورت "باطل" به نمایش گذاشته نشود. ازاین‌رو، ارسال تسلیحات از سوی ایران به مقاومت فلسطین، به‌عنوان یک وظیفه دینی و اخلاقی، سال‌هاست که در دستور کار جمهوری اسلامی ایران (در قالب حمایت از مظلوم و ستمدیده) بوده و هست بااین‌حال، چالش اصلی این است که برخی دولت‌های منطقه اساساً مسئله فلسطین را به یک موضوع سیاسی برای خود تبدیل کرده‌اند. مثلاً عربستان سعودی، حماس و مقاومت فلسطین را اهرم‌های ایران در معادله فلسطین می‌بیند و دراین‌رابطه، تقویت این جریان‌ها را به ضرر خودارزیابی می‌کند. رجب طیب اردوغان در ترکیه نیز نشان داده که از منظری عمل‌گرایانه به معادله فلسطین می‌نگرد و زمانی اظهارنظرهای پوپولیستی و به‌ظاهر مثبت را در دفاع از ملت فلسطین بیان می‌کند و زمانی نیز با مقام‌های ارشد صهیونیست دیدار می‌کند و روابط کشورش با این رژیم را به‌ویژه در حوزه تجاری توسعه می‌بخشد. در این فضا، در پشت‌صحنه لفاظی‌های برخی دولت‌های منطقه در حمایت از ملت فلسطین، نه اراده جدی در حمایت از این ملت بلکه فشارهای افکار عمومی و تلاش آن‌ها (برخی دولتمردان در منطقه) جهت کسب دستاورد برای خود در بحبوحه جنگ غزه قرار دارد. چه‌بسا که برخی از این بازیگران حتی به نابودی مقاومت فلسطین نیز راضی باشند و آن را یک چالش بزرگ برای خود در نظر گیرند.