ایسنا : بنا بر اعلام وزارت خارجه قطر مذاکرات مربوط به برقراری آتش‌بس در غزه در سطح فنی ادامه دارد.
ماجد الانصاری، سخنگوی وزارت خارجه قطر اعلام کرد، هیات‌های فنی مخصوص مذاکرات مربوط به توافق آتش‌بس در غزه به طور مداوم در دوحه یا قاهره نشست برگزار می‌کنند.بر اساس گزارش شبکه خبری الجزیره، سخنگوی وزارت خارجه قطر همچنین تصریح کرد، تلاش‌های میانجی‌گرایانه برای توقف جنگ در غزه و نیز نشست‌های فنی همچنان ادامه دارد.

 مشاور و دستیار رهبر معظم انقلاب گفت: تصدی‌گری دردی را درمان نخواهد کرد و دولت نیز در این بخش به دنبال حمایت‌گری است تا شرایط برای توسعه زیرساخت‌ها و پژوهشگران جوان فراهم شود...

️ ۸۷۴ میلیون مترمکعب گاز به شبکه سراسری تحویل داده شد.مقدار مصرف گاز در بخش خانگی، تجاری و صنایع جزء ۶۱۶ میلیون مترمکعب بوده است. ۷۰ درصد از گاز شیرین تولیدی دیروز به بخش خانگی، تجاری و صنایع...

 با وجود صحبت از برگزاری جام باشگاه‌های فوتسال کافا (کشورهای آسیای مرکزی) در اصفهان، قائم مقام مهمترین باشگاه فوتسال اصفهان از برگزاری این رقابت‌ها ابراز بی‌اطلاعی کرد. مهدی تاج رئیس فدراسیون...

 به احترام مردم اصفهان، این بار تحولی را برای شهروندان منطقه ۱۰ به همراه آورد و بهره‌برداری از پروژه‌های عمرانی منطقه ۱۰ اصفهان با حضور مدیران شهری، اصحاب رسانه و شهروندان در قالب پنجاه‌ویکمین ویژه‌برنامه به ...

کتاب بی‌دفاع، رمانی ایرانی به‌ قلم هاله بخت‌ یار است و داستان زندگی شخصی به‌ نام «بهراد» را روایت می‌کند که پدر و مادرش، قربانی یک آزمایش ژنتیکی شده‌اند. عواقب این آزمایش، دامن‌گیر بهراد و خواهرش، رویا شده و زندگی آن‌ها را در خطر نابودی قرار داده. بهراد برای نجات جان خودش و رویا، یکی از نخبه‌های رشته‌ ژنتیک را می‌دزدد تا راهکاری برای حل این معضل بیابد، اما متوجه می‌شود که پدر این فرد، یکی از عوامل آزمایش تغییر ژنتیکی بوده است.

 وجود تناقض و رویه های منافقانه در سیاست خارجی آمریکا، به هیچ عنوان مساله تازه ای نیست. اکنون نه فقط تحلیل‌گران و صاحب نظران، بلکه افکار عمومی در اقصی نقاط دنیا نیز با مشاهده رویکردها و رفتارهای دولت آمریکا در محیط بین‌المللی، بر اینکه واشینگتن در حوزه سیاست خارجی خود منافقانه و با تکیه بر استانداردهای دوگانه عمل می کند، صحه می گذارند. موضوعی که به ویژه در یک سال اخیر با توجه به اوج گیری جنگ غزه و همدستی دولت آمریکا به عنوان بزرگترین مدعی حقوق بشر و دموکراسی و آزادی با کارزار نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین، ابعاد تازه‌ای را به خود گرفته است. با این همه، به تازگی و همزمان با برگزاری مراسم تحلیف نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا، شاهد افشای پرده‌ای جدید از سیاست‌های منافقانه دولت آمریکا بوده ایم. ماجرا از این قرار است که دولت آمریکا اقدام به تعیین یک جایزه 25 میلیون دلاری برای کسب اطلاعاتی که منجر به دستگیری رئیس جمهور قانونی ونزوئلا شود، کرده است. فردی که چند ماه قبل در جریان یک انتخابات عمومی در ونزوئلا به پیروزی رسید. در نقطه مقابل و همزمان با همین تحول، دولت آمریکا جایزه 10 میلیون دلاری را که برای کسب اطلاعات لازم جهت بازداشت ابومحمد الجولانی سرکرده گروه تروریستی تحریر الشام تعیین کرده بود، لغو کرده است. الجولانی سال ها در مقام فرمانده گروه های تروریستی و تکفیری جبهه النصره و تحریر الشام، جنایت های زیاد و مهلکی را علیه مردم غیرنظامی انجام داده است. با این حال، اکنون که او و دیگر تکفیری‌های متحدش توانسته اند با حمایت‌های خارجی، نظام سیاسی اسبق سوریه به ریاست جمهوری بشار اسد را ساقط کنند و در مسیر و ریل مطلوب آمریکا و متحدان منطقه ای آن قرار گیرند، واشینگتن تصمیم گرفته تا سابقه تروریستی آن‌ها را به کل از ذهن افکار عمومی جهان حذف کند و به حضور آن‌ها در صحنه قدرت سیاسی سوریه مشروعیت بخشی کند. در همین نقطه، برخی صاحب نظران این سوال را مطرح می کنند که اگر واقعا دولت آمریکا حامی دموکراسی و حقوق بشر و آزادی است، چرا باید برای دستگیری یک رئیس جمهور که به طور قانونی در انتخابات ریاست جمهوری کشورش پیروز شده، جایزه 25 میلیون دلار ی تعیین کند و در عین حال، برای یک تروریست که سال‌ها دستش به خون افراد بیگناه آلوده بوده، مصونیت ایجاد کرده و حتی ظاهرسازی های خود با محوریت تعیین جایزه 10 میلیون دلار جهت دستگیری وی را لغو کند؟ اساسا به دلیل تناقض هایی از همین نوع است که برخی از تئوریسین‌های حوزه سیاست بین الملل تاکید می‌کنند که نولیبرالیسم غربی و به طور خاص ادعاهای دور و دراز حکمرانی آمریکایی، به معنای واقعی کلمه به ایستگاه بن‌بست رسیده است. موضوعی که به نظر می رسد در نوع خود باید به مثابه یکی از جلوه های عینی سقوط و زوال موقعیت هژمونیک ادعایی بین المللی واشینگتن ارزیابی شود.

در روزهای گذشته شاهد برخی موضع‌گیری‌های مقام های دولت بودیم که از ایده «انتقال پایتخت» صحبت شد. در این زمینه سخنگو و معاون دولت چهاردهم  از مکران به عنوان گزینه جدی انتقال پایتخت نام بردند. باید گفت مسائلی مانند جمعیت زیاد، آلودگی هوا، ترافیک سنگین و آسیب‌پذیری در برابر زلزله درتهران باعث می شود که هر چندسال یک‌بار موضوع انتقال پایتخت مطرح می‌شود و در این مدت نام شهرهایی از جمله قزوین و سمنان هم به‌عنوان جایگزین تهران مطرح شده، اما هربار پس‌از مدتی ایجاد جنجال و جو رسانه ای در کشور، این بحث به فراموش سپرده می‌شود. اکنون نیز معاون اجرایی رئیس‌جمهور اعلام کرد که  انتقال پایتخت به مکران در حد ایده است و اینکه چه زمانی منتقل شود اصلا مشخص نیست.
فرصت های مکران
حال سوال اینجاست موقعیت جغرافیایی مکران چه تاثیری بر موقعیت استراتژیک آن گذاشته است و چرا دولتمردان این بار مکران را به عنوان پایتخت بعدی ایران در نظر دارند؟  مولفه اول وسعت مکران است. این شهر از نظر وسعت گوی رقابت را از تهران می‌گیرد. این شهر از یک سو توسط کوهستان محصور و از سوی دیگر به بیابان می‌رسد، موقعیت جغرافیایی مطلوب‌تری دارد. مورد بعد توجه به توسعه شهری این منطقه است. تبدیل مکران به پایتخت می‌تواند باعث جذب سرمایه‌گذاری‌های بیشتر، توسعه زیرساخت‌ها، و افزایش سطح زندگی در این منطقه کمتر توسعه‌یافته شود. این اقدام همچنین می‌تواند نابرابری‌های منطقه‌ای را کاهش دهد. عامل بعدی این منطقه دسترسی به آب‌های آزاداست . مکران  به دلیل قرارگیری در مجاورت اقیانوس هند و دسترسی به آب‌های آزاد از اهمیت راهبردی بالایی برخوردار است. این موقعیت باعث می‌شود که این منطقه به یک کانون ترانزیتی و تجاری بین‌المللی تبدیل شود. متغیر چهارم  قرارگیری در مسیر دالان حمل و نقل جنوب به شمال است. این شهر در مسیرهای ترانزیتی مهمی قرار دارد که امکان دسترسی به بازارهای آسیای مرکزی، هند، چین و حتی اروپا را فراهم می‌آورد. عامل پنجم وجود شهرهای مهم با پتانسیل بالا در آن است. شهرستان‌های چابهار، جاسک، میناب، کنارک و سیریک که در استان‌های سیستان و بلوچستان و هرمزگان قرار دارند، دارای ظرفیت‌های ویژه‌ای برای توسعه اقتصادی، صنعتی و تجاری هستند.  مسئله بعدی مزایای اهمیت وجود  انرژی در آن است. مکران به عنوان یک منطقه با ظرفیت‌های بالا در حوزه نفت، گاز و انرژی، می‌تواند نقشی کلیدی در تأمین منابع انرژی و ایجاد هاب‌های تجاری و صنعتی ایفا کند که برای  قدرت‌های جهانی همچون چین، روسیه و آمریکا اهمیت ویژه‌ای دارد. متغیر هفتم اهمیت جذب سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی و طرح‌های بین‌المللی در منطقه است.  پروژه‌هایی مانند «یک کمربند، یک جاده» چین و جاده ابریشم دریایی قرن ۲۱ به طور ویژه به این منطقه توجه دارند. ایران با استفاده از موقعیت استراتژیک مکران می‌تواند به یک هاب اقتصادی و ترانزیتی در سطح جهانی تبدیل شود. ..