تنها اندکی پس از اقدام اخیر ترکیه در راه اندازی بخش فارسی شبکه
«تی آر تی»، در اقدامی قابل‌تامل و ناگهانی، «حمید جبلی» رئیس سازمان صدا و سیمای کشورمان نیز در موضع گیری از راه اندازی بخش ترک زبان شبکه پرس تی وی خبر
داده است.
رویدادی که برخی از صاحب نظران آن را به مثابه یک شوک بزرگ از ناحیه ایران به ترکیه قلمداد می‌کنند. تنها اندکی قبل از آغاز به کار بخش فارسی شبکه تی آر تی، شماری از چهره‌های ترکیه‌ای و مقام‌های این کشور، در قالب برخی موضع گیری‌ها، فلسفه کاری این بخش را در نقطه مقابل منافع ایران تعریف کردند. در این چهارچوب، در تحلیل شوک معنادار ایران به ترکیه، توجه به دو نکته ضروری است. اول اینکه در روزهای گذشته و در پی سقوط نظام سیاسی سابق سوریه، بسیاری از سیاسیون و دولتمردان و تحلیل‌گران ترکیه‌ای در نوعی فضای سرخوشی سیر می‌کردند و این تصور را داشتند که زین پس این کشور دست برتر را در قالب معادلات منطقه‌ای خواهد داشت. از این رو، تأسیس بخش فارسی شبکه تی آر تی نیز به نوعی در راستای همین سرخوشی تفسیر می‌شود. این در حالی است که در میدان واقعیت ایران با تأسیس بخش ترک زبان شبکه پرس تی وی، تا حد زیادی این روایت بی‌پایه را زیر سؤال برد و به آنکارا این پیام را رساند که به ابزارهای لازم برای دفاع از خود و منافعش دسترسی دارد. در واقع، اگر طرف‌های مقابل ایران تصور می‌کنند که هر اقدامی علیه کشورمان انجام دهند، پاسخی از سوی ایران نخواهد آمد، عملاً در حال فریب دادن خود هستند و ایران در استیفای حقوق و منافع ملی خود کاملاً جدی است.
نکته دوم اینکه تأسیس بخش ترک زبان شبکه پرس تی وی در نوع خود این پیام را نیز مخابره می‌کند که در منظومه حکمرانی ایران، یک نگاه چند لایه و چند بُعدی به مفهوم قدرت وجود دارد. در حقیقت، نگاه غالب به مساله و مفهوم قدرت از نگاه حکمرانی ایرانی، صرفاً به حوزه قدرت سخت محدود نیست و نگاهی ویژه به قدرت نرم و هوشمند نیز معطوف است. این مساله نشان از آن دارد که در آینده نیز افق‌های روشنی پیش روی کشورمان در بحث افزایش قدرت ملی ایران وجود دارد. زیرا دامنه قدرت ایران متناسب با تحولات روز جهان رشد می‌کند و این یعنی تولید قدرت هیبریدی از منظر حکمرانی در کشورمان از اهمیت زیادی برخوردار است. از این رو، تأسیس بخش ترک زبان شبکه پرس تی وی را باید یک اقدام به موقع و کاملاً در راستای منافع ملی ایران ارزیابی کرد. اقدامی که شاید اهمیت و مفید بودن آن در طی ماه‌ها و سال‌های آتی ملموس‌تر از هر زمان دیگری حس شود.
به هر حال، همان‌قدر که ترکیه در حوزه مسائل مرتبط با ایران برای خود منافع قائل است، ایران نیز بسترهای مناسبی را برای کسب نفوذ در ترکیه و در میان جامعه ترک‌زبانان دارد و مسلماً میدان را به این راحتی‌ها برای جریان‌های رقیب و مخالف با خود خالی نخواهد کرد.

 

 روز دوشنبه بود که آقای ظریف برای شرکت در پنجاه‌وپنجمین مجمع جهانی اقتصاد (داووس ۲۰۲۵)، ایران را به مقصد سوئیس ترک کرد.  اما همین سفر زمینه‌ای شد برای مطرح شدن هجمه‌هایی علیه وی. اولین شائبه این بود که چرا وی آن هم در سمت معاونت راهبردی به این اجلاس رفته است؟ همزمانی این اجلاس با آغاز به کار رسمی ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا نیز مزید بر علت شد و بسیاری از منتقدین این مسئله را مطرح کردند که آقای ظریف عازم داووس شد تا ایستگاه اول در مسیر حل منازعات ایران و آمریکا را بنا کند و با تیم ترامپ مستقیماً وارد مذاکره شود.  
حضور در کسوت معاونت راهبردی رئیس جمهور
انتقادات به حضور آقای ظریف آن هم در سمت معاون راهبردی رئیس جمهور در حالی مطرح شد که منتقدین می گویند طبق قانون مجلس انتصاب وی در این جایگاه منع قانونی دارد. ظریف در همان جایگاه معاون راهبردی رئیس جمهور هم غیرقانونی منصوب شده اما او در همین جایگاه غیرقانونی سفر خارجی هم می‌رود! ضمن اینکه اگر قرار باشد تحولاتی در سطح دیپلماتیک رقم بخورد باید طبق روال آن و از طریق وزارت خارجه و در چارچوب‌های قوانین جمهوری اسلامی باشد؛ چراکه طی ادوار گذشته از طرف ایران وزیر امورخارجه به عنوان نماینده ایران در داووس شرکت می‌کرد و سال گذشته نیز شهید امیرعبداللهیان در نشست داووس شرکت کرد. برخی دیگر سفر ظریف به داووس را نادیده گرفتن جایگاه رسمی عباس عراقچی در سمت وزارت خارجه دانسته و دولت را به موازی کاری افراد دیگر با نهادهای قانونی دولتی متهم کردند. در پاسخ به این انتقادات باید گفت اگرچه در سال‌های گذشته معمولاً وزیر امور خارجه ایران به‌عنوان نماینده رسمی‌کشور در اجلاس داووس شرکت می‌کرد؛ این تنها روش نمایندگی ایران در این مجمع نبوده است. در برخی از سال‌ها، مقامات دیگری در این اجلاس حضور داشتند. آقایان خاتمی و روحانی در قامت رئیس‌جمهور در این اجلاس ایران را نمایندگی کرده‌اند و پرویز داوودی هم در قامت معاون اول همین نقش را ایفا کرده است در آخرین حضور ایران در داووس نیز در سال 2024 محمد سریع‌القلم، استاد روابط بین‌الملل وزیرخارجه کشورمان را همراهی کرد...