سخنگوی کاخ کرملین با بیان اینکه روسیه متحد ایران است، تأکید کرد: «حاضریم هرکاری برای تسهیل حل مسئله هسته‌ای ایران...

شاخص کل بورس با کاهش ۱۵ هزار واحدی، بار دیگر به کانال ۲.۷ میلیون واحدی برگشت به این ترتیب در سه روز گذشته شاخص کل...

بر خلاف شایعات مطرح شده سرمربی تیم فوتبال استقلال مشکلی برای خروج از کشور ندارد و در سفر به عربستان این تیم را همراهی ....

سرمربی تیم فوتبال رئال مادرید با ستایش از عملکرد شاگردان دیگو سیمئونه گفت: اندوخته خوبی دارم اما نمی‌تواند اطمینانی برای....

در  برنامه‌ همشاگردی سلام، دانش‌آموزان و معلمان از سراسر کشور از جمله استان‌های خراسان رضوی، شمالی و چابهار، حضور دارند...

سریال «من یک خبرنگارم» با گویندگی ۲۶ نفر از گویندگان گفتار فیلم در واحد دوبلاژ اداره کل تامین و رسانه بین الملل سیما...

 سرهنگ میثم گوهری آرانی بیان داشت: در پی وقوع چند فقره سرقت شیرآلات اماکن مذهبی شهر، بررسی موضوع به صورت ویژه...

 جهان غرب سال‌هاست که سعی دارد با استفاده از امکانات تبلیغاتی و رسانه‌ای، خود را به مثابه مدینه فاضله حکمرانیِ خوب در جهان معرفی می‌کند. در این راستا، قدرت‌های غربی عملاً به شیوه‌ای رفتار می‌کنند که گویی شاخص و متر و ملاک خوب و بد در امر حکمرانی، آن‌ها هستند و هر کشور و دولتی که به شاخص‌های آن‌ها نزدیک باشد، مدرن و درست و هر کشوری که غیر از این باشد، عقب‌مانده است و باید با تهدید و فشار رو به رو شود. با این حال، نکته قابل توجه در این رابطه این است که گاه و بیگاه شاهد افشای رسوایی‌های مختلف با محوریت این جنس از نگاه جهان غرب به بخش‌های مختلف دنیا هستیم. در این راستا، به تازگی پرده‌ای جدید از ماهیت منافقانه سیاست قدرت‌های غربی پیش چشم جهانیان قرار گرفته است. ماجرا از این قرار است که «دن جارویس»، وزیر امنیت انگلیس در موضع گیری اعلام کرده که از این پس هر کسی بخواهد در این کشور کاری انجام بدهد که منجر به افزایش نفوذ ایران شود، باید خود را به دولت انگلستان معرفی کند. در غیراین صورت با مجازات 5 سال زندان رو به رو خواهد شد! این موضع گیری بلافاصله با بازتاب‌های مختلفی همراه شده و البته که نقدهای جدی نیز علیه آن مطرح شده است. در این رابطه، توجه به دو نکته مهم به نظر می‌رسد. اولاً، باید از دولت انگلیس پرسید که این قانون عجیب آن، چه نسبتی با ادعاهای دور و دراز این کشور در زمینه تعهدش به آزادی بیان و مطبوعات و حقوق بشر و دیگر اصول متعالی دارد که انگلیسی‌ها سال‌ها خود را به عنوان نقطه متعالی تمامی آن‌ها به جهانیان معرفی کرده‌اند؟ به بیان ساده‌تر، اینکه افراد با نظر خود از مواضع ایران اعلام حمایت کنند، به معنای این است که آن‌ها افرادی خرابکار و قانون شکن هستند و باید با آن‌ها برخورد شود؟ این منطق حکمرانی به اصطلاح خوب انگلیسی‌ها است؟ بیراه نیست که شاهدیم تنها اندکی پس از مطرح شدن موضع گیری اخیر دولت انگلیس علیه ایران، بسیاری آن را به سخره گرفته‌اند و البته که آن را مایه رسوایی و آبروریزی برای نظام حکمرانی این کشور معرفی کرده‌اند. نکته دوم اینکه رژیم اشغالگر قدس در طی ماه‌های اخیر و به طور خاص در قالب جنگ غزه، موجب به شهادت رسیدن بیش از 50 هزار انسان بیگناه شده و خونین‌ترین جنگ قرن بیست و یکم جهان از منظر نرخ کشتار غیرنظامیان را رقم زده است. نخست وزیر این رژیم یعنی بنیامین نتانیاهو نیز با حکم بازداشت دیوان لاهه به دلیل ارتکاب به جنایت علیه بشریت و نسل کشی رو به رو شده است. حال در این نقطه باید از مقامات انگلیسی پرسید که دلیل نفوذ گسترده لابی‌های اسرائیلی و البته انفعال دولت انگلیس در برخورد با یک چنین رژیم جنایتکاری چیست؟ آیا اینکه دولت انگلیس به جای برخورد با جنایتکاران اسرائیلی، علیه ایران دست به بازی‌های تبلیغاتی می زند، نوعی تلاش لندن برای پاک‌کردن صورت مساله های نامطلوب این کشور نیست؟ موضوعی که آن نیز یک بی‌آبرویی بزرگ برای دولت انگلیس است.
 

در روزهای گذشته بحث بر سر پرونده هسته‌ای کشورمان، خبر داغ رسانه‌های جهان داغ بود. مواضع ترامپ و تیمش علیه برنامه هسته‌ای ایران، بیانیه تند اتحادیه اروپا، اظهارات جهت دار مدیر کل آژانس بین المللی و نهایتاً جهت گیری‌های روسیه در این زمینه، هر یک به شکلی قطعه‌ای از پازل فشار هسته‌ای بر کشورمان بودند. نکته قالب توجه این است که اهداف این مواضع هرچه هست را باید در چارچوب سیاست فشار حداکثری برای مذاکره تحلیل کرد.
ترامپ؛ ایجاد فشار اقتصادی برای کشاندن ایران پای میز مذاکره
دونالد ترامپ از زمان بازگشت به کاخ‌سفید سیگنال‌های متفاوتی درباره ایران ارسال کرده است. رئیس‌جمهوری آمریکا ماه گذشته کمپین «فشار حداکثری» خود بر ایران را بازگرداند که شامل تلاش‌هایی برای به صفر رساندن صادرات نفت این کشور به منظور جلوگیری از دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای است. روز گذشته هم جی‌دی ونس معاون رئیس‌جمهور آمریکا هم با لحنی تند اعلام کرد که واشنگتن اشاعه تسلیحات هسته‌ای از جمله در ایران را تحمل نخواهد کرد و این مسئله یکی از اولویت‌های کلیدی سیاست دولت آمریکا خواهد بود. به نظر می‌رسد ابزار ترامپ همان فشارهای اقتصادی برای کشاندن ایران پای میز مذاکره است اما نکته قابل توجه این است که با توجه به نتایج نه چندان باشکوه سیاست فشار حداکثری در دوره نخست ریاست جمهوری، تصور اینکه چرا ترامپ مایل است دوباره این سیاست را امتحان کند، دشوار است. با این حال، تیم ترامپ معتقد است که شرایط کنونی خاورمیانه برای پیگیری کارزار فشار حداکثری بسیار مناسب‌تر از سال ۲۰۱۸ است. به ادعای این تیم، ایران از منظر اقتصادی به دلیل تورم و رکود بالا و از منظر منطقه‌ای به دلیل ضربه‌هایی که به محور مقاومت وارد شده و خروج بشار اسد از قدرت در سوریه، تضعیف شده است و اکنون شرایط شکننده‌ای دارد.
اتحادیه اروپا؛ مردد میان دو گزینه دیپلماسی و مکانیسم ماشه
روز گذشته اتحادیه اروپا هم همگاه با آمریکا بدون اشاره به اقدامات مخرب ترامپ یا بدعهدی دیگر اعضای امضا کننده برجام، نسبت به پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران ابراز نگرانی کرده است. نماینده اتحادیه اروپا در وین در بیانیه‌ای اعلام کرد که ایران تنها کشور غیرهسته‌ای است که به طور سیستماتیک اورانیوم بسیار غنی شده را تولید و انباشته می‌کند و پیشرفت‌های هسته‌ای این کشور در پنج سال گذشته بسیار نگران کننده است.
همچنین اتحادیه اروپا به طور کامل از تلاش‌های آژانس بین المللی برای ادامه اجرای مأموریت بلندمدت راستی آزمایی و نظارت مستمر در ایران حمایت می‌کند. واقعیت این است که اتحادیه اروپا بر این باور است جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای یک اولویت امنیتی است...