وزیر راه و شهرسازی در جریان سفر به قطر در دوحه با نخست‌وزیر آن کشور درباره همکاری‌های دوجانبه در حوزه حمل و نقل دیدار و گفت‌وگو کرد.
به گزارش ایرنا از وزارت راه و شهرسازی، فرزانه صادق روز (سه‌شنبه، ۱۶ اردیبهشت) در دوحه با محمد بن عبدالرحمن آل ثانی، نخست وزیر و وزیر امور خارجه قطر دیدار و گفت‌وگو کرد.
این دیدار با هدف بررسی همکاری‌های مشترک دو کشور در زمینه‌های حمل و نقلی انجام شد. در این دیدار وزرای ایران و قطر به بررسی مسائل دارای اهمیت دو کشور و راه‌های حل آن پرداختند. بررسی همکاری‌های دوجانبه در حوزه‌های حمل‌ونقل هوایی، زیربناهای حمل‌ونقل و بنادر و دریانوردی از جمله محورهای این دیدار بود.

دونالد ترامپ با ادعایی جنجالی مدعی شده آمریکا می‌خواهد به مردم غزه کمک کند، اما حماس مانع این کار است؛ سخنانی که نه‌تنها با واقعیت‌های میدانی همخوانی...

یک مسئول صنفی از افزایش تولید بنزین در کشور خبر داد و گفت: تولید بنزین از ۱۰۷ میلیون لیتر به ۱۲۰ میلیون لیتر در روز رسیده است.به گزارش مهر، ناصر عاشوری دبیرکل انجمن...

 علی رستگار کارگردان مستند «گیله پیرمرد» با اشاره به اکران این فیلم در گروه سینمایی «هنروتجربه» گفت که مشغول ساخت پرتره منصور پورحیدری بازیکن و مربی فقید تیم فوتبال...

معاون محیط زیست و خدمات شهری شهرداری کرج گفت: به مناسبت گرامیداشت روز کار و کارگر، شهرداری کرج با برگزاری جشنی باشکوه از تلاش‌های بی‌وقفه کارگران...

بر اساس گزارش‌های برنامه جهانی غذا و سازمان‌های بشردوستانه، غزه پس از دو ماه محاصره کامل و قطع دسترسی به منابع حیاتی، در آستانه یک فاجعه انسانی بی‌سابقه قرار دارد. ذخایر غذایی به پایان رسیده و بیش از ۲ میلیون آواره، از جمله صدها هزار کودک، با مرگ ناشی از گرسنگی و بیماری مواجهند. اگر تا دو هفته آینده کمک‌های بین‌المللی وارد نشود، جهان شاهد مرگ جمعی غیرقابل تصور در قرن بیست‌ویکم خواهد بود.
  سلاح گرسنگی: ابزاری برای تحقق اهداف سیاسی
رژیم صهیونیستی پس از ناکامی در دستیابی به اهداف نظامی خود از طریق بمباران‌های گسترده (معادل ۴ بمب اتمی)، اکنون از محاصره اقتصادی به عنوان سلاحی برای تنبیه جمعی استفاده می‌کند. این استراتژی نه تنها نقض فاحش قوانین بین‌المللی است، بلکه نشان‌دهنده تحولی خطرناک در جنگ‌های مدرن است: تبدیل غیرنظامیان به گروگان‌های سیاسی.
 آمارهای تکان‌دهنده: هزینه انسانی یک نسل‌کشی
کشته‌شدگان: ۱۸ هزار کودک، ۱۳ هزار زن و ده‌ها هزار غیرنظامی ، تخریب ۱۱۵ مرکز درمانی و ترور ۱,۴۰۲ کادر پزشکی. نابودی زیرساخت‌های حیاتی: قطع برق، تخریب چاه‌های آب و سیستم فاضلاب. بازماندگان: ده‌ها هزار مجروح بدون دسترسی به دارو و امکانات اولیه . این اعداد نه تنها از آمار تلفات برخی جنگ‌های جهانی پیشی گرفته، بلکه موید سیاست پاکسازی نژادی است که حتی مقامات پیشین اسرائیل مانند موشه یعلون به آن اعتراف کرده‌اند.
  سکوت جهانی: آزمونی برای وجدان بشریت
در حالی که رسانه‌ها تصاویر کودکان گرسنه غزه را منتشر می‌کنند، جامعه بین‌المللی در سکوت مرگباری فرو رفته است: دولت‌های غربی با وتوهای مکرر در شورای امنیت، عملاً به ادامه جنایت‌ها مشروعیت می‌بخشند.کشورهای عربی و اسلامی با وجود برخورداری از منابع عظیم، حتی در ارسال شیرخشک برای نوزادان ناتوانند. سازمان‌های حقوق بشری در عمل نتوانسته‌اند فشار موثری برای بازگشایی گذرگاه‌ها ایجاد کنند. این بی‌عملی، پیامی خطرناک به مستبدان جهانی می‌فرستد: می‌توانید قواعد اخلاقی را نادیده بگیرید، بدون آن که هزینه‌ای بپردازید.
 تاریخ تکرار می‌شود: از رفح تا امروز
مقایسه رفتار رهبران منطقه در قبال غزه گویای عمق فاجعه است:
حسنی مبارک در سال ۲۰۰۸ با پذیرش آوارگان گرسنه، نشان داد که حتی حکومت‌های غیردموکراتیک نیز می‌توانند مرزهای انسانی را رعایت کنند. عبدالفتاح السیسی اما با تخریب تونل‌های انتقال غذا (تنهابخش حیاتی غزه) و تشدید محاصره، همدستی مستقیم با اسرائیل را انتخاب کرده است.
 پیامدهای بلندمدت: فروپاشی نظم اخلاقی جهانی
غزه تنها یک بحران منطقه‌ای نیست؛ این رویداد پارادایمی جدید در روابط بین‌الملل ایجاد می‌کند:تثبیت حقوق دوگانه در برخورد با جنایت‌های جنگی ، تقویت دیکتاتوری‌ها با شعار «امنیت گرایی» و عادی‌سازی استفاده از سلاح‌هایی مانند گرسنگی و محاصره.  اگر امروز جامعه جهانی در برابر نسل‌کشی غزه سکوت کند، فردا هیچ دیکتاتوری به قواعد حقوق بشری پایبند نخواهد ماند.
پرسش پایانی؛ آیا بشریت در قرن بیست‌ویکم شاهد بازگشت به بربریت است؟ پاسخ این سوال نه در غزه، که در واکنش ما به فریادهای کودکان گرسنه تعیین می‌شود.