دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در نخستین سفر رسمی خارجی خود در دولت جدیدش، عازم عربستان سعودی شده است. سفری که با بازتاب‌های گسترده‌ای همراه شده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی در مورد آن مطرح شده و همچنان نیز می‌شود.
ترامپ قبل از انجام سفر مذکور اعلام کرده که این سفر، تاریخی خواهد بود. وی قرار است پس از عربستان سعودی از کشورهای قطر و امارات متحده عربی نیز بازدید کند. گمانه‌زنی‌های مختلفی در مورد محورهای اصلی سفر رئیس جمهور آمریکا به منطقه و پیامدهای احتمالی آن مطرح می‌شود. با این همه، آنچه واضح است این موضوع می‌باشد که در جریان این سفر، شاهد دو پالس متقابل بین ترامپ و رهبران کشورهای عربی حاشیه فارس خواهیم بود. موضوعی که تحلیل و توجه به آن، از اهمیت زیادی برخوردار است. در این چهارچوب، پالس نخست را ترامپ به کشورهای عربی خلیج فارس می‌دهد. او در این رابطه سعی می‌کند به آن‌ها این پیام را بدهد که در برابر رویکردهای تجاوزکارانه رژیم اشغالگر قدس و نخست وزیر این رژیم بنیامین نتانیاهو، از کشورهای عربی حمایت می‌کند. اینکه می‌بینیم قبل از سفر ترامپ به منطقه، او اختلافات خود با نتانیاهو را آشکار می‌کند و از رهگذر دستیابی به توافق آتش‌بس با حوثی‌های یمنی تاکید می‌کند که اگر آن‌ها به فلسطین اشغالی حمله کنند، وی مشکلی با این موضوع ندارد، عملاً در حال تحت فشار قرار دادن نتانیاهو است. در حقیقت، او در عرصه سیاست داخلی فلسطین اشغالی این پیام را جریان اپوزیسیون و البته کلیت صهیونیست‌ها می‌رساند که از حیث فکری و عملی با نتانیاهو مشکل دارد و در عین حال، در حوزه منطقه‌ای نیز نتانیاهو بدون حمایت دولت ترامپ اساساً قادر به پیشبرد دستورکار خاصی نیست. از این رو، ترامپ عملاً این پالس را به اعراب منطقه می‌رساند که در مواجهه با اسرائیل، قرار نیست یک چک سفید امضا را به نتانیاهو بدهد. موضوعی که مخصوصاً در وضعیت کنونی که شاهد اوج گیری رویکردهای تجاوزکارانه اسرائیل در مورد نوار غزه و سطح منطقه هستیم، ابعاد جدی‌تری را به خود می‌گیرد. ته‌نشین شدن این پیام در ذهن رهبران عرب منطقه به زعم ترامپ می‌تواند آن‌ها را قانع کند تا سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی را در آمریکا انجام دهند. مساله ای که دولت ترامپ به شدت به آن نیاز دارد. پالس دیگر از ناحیه کشورهای عربی منطقه به ترامپ ارسال می‌شود و محور اصلی آن نیز معطوف به پرونده هسته‌ای ایران است. رهبران عرب منطقه برخلاف مذاکرات برجام اکنون خواهان توافق میان ایران و آمریکا با محوریت پرونده هسته‌ای تهران هستند. آن‌ها می‌دانند که هرگونه درگیری در مورد پرونده هسته‌ای ایران در سطح منطقه، تا حد زیادی منافع آن‌ها را نیز نشانه خواهد گرفت و این مساله چیزی نیست که آن‌ها آمادگی مواجهه با آن را داشته باشند. در واقع، کشورهای عربی منطقه، در سایه هرگونه درگیری میان ایران و آمریکا، و یا ایران با اسرائیل و آمریکا، به شدت خود را آسیب‌پذیر می‌بینند و نمی‌خواهند که امنیت ملی آن‌ها و یا منافع اقتصادیشان، با چالش‌های جدی رو به رو شود.
 از این رو، با علم به اینکه توان هسته‌ای ایران از طریق بمباران از بین نمی‌رود و به یک دانش بومی تبدیل شده، ترجیح می‌دهند که ایران و آمریکا به یک توافق برسند. موضوعی که می‌تواند حدی از ثبات و امنیت را برای منطقه غرب آسیا به ارمغان آورد.