قاتل اهلی روایت فردی است که در مبارزه با فساد قدم پیش گذاشته و با یک باند مافیایی به نام «پیسارو» درگیر شده است. حاج‌آقا دکتر جلال سروش (پرویز پرستویی) کارآفرین موفق بخش خصوصی تصمیم به افشای خیانت‌های شرکت پیسارو که مافیای قدرت و ثروت است، می‌گیرد. سیاوش مطلق (امیر جدیدی) و احمد کیا (حمیدرضا آذرنگ) فرزندخوانده‌های سروش‌اند و سیاوش نه‌تنها مورداعتمادترین فرد نزد سروش بلکه دل‌بسته مهتاب (پگاه آهنگرانی) دختر او هم هست؛ اما مهتاب رابطه عاطفی با بهمن (پولاد کیمیایی) خواننده پاپ دارد. تعطیلی کنسرت‌ها، دامنه اختلاف‌های اقتصادی سروش و شرکت پیسارو تاوان بسیاری دارد.
مسئله‌ای به نام کیمیایی
شاید بارها شنیده‌ایم که تم فیلم‌های کیمیایی در حال تکرار است و این را برخی به‌مثابه نقطه قوت او و برخی نقطه‌ضعف بزرگی می‌دانند که کیمیایی را از نوآوری بازداشته است؛ بااین‌حال قاتل اهلی نیز یک فیلم سیاسی با همان موضوع‌ها و ارزش‌هایی است که بر دیگر فیلم‌های کیمیایی حاکم است. مسعود کیمیایی باز هم بر رفاقت تأکید کرده و صحبت از مافیا را به میان آورده است. گانگستر بازی‌ها میان مافیا را به تصویر کشیده و دیالوگ‌های مشهوری که در دیگر فیلم‌های او می‌بینیم نیز به همان سبک و سیاق بر زبان بازیگرانش جاری شده است.
سیاست و ارزش‌ها
شاید یکی از سیاسی‌ترین فیلم‌های کیمیایی را بتوان قاتل اهلی دانست و نظیر آن را در فیلم اعتراض جست‌وجو کرد. قاتل اهلی بی‌پرده وارد سیاست شده و فساد را هدف قرار داده است. شاید بتوان آنچه را در مسعود کیمیایی ارزش «مبارزه کردن» نامید، در این فیلم در مبارزه با فساد دید، مبارزه‌ای که قرار است با مردانگی و جان‌فشانی به پایان برسد و همچون بسیاری از فیلم‌های دیگر این کارگردان مشهور با کشته شدن قهرمان داستان به پایان برسد.
روابط پیچیده
داستان قاتل اهلی با روابط پیچیده میان انسان‌ها درهم‌آمیخته است. روابطی که سیر آن‌ها را گاه منافع فرد تعیین می‌کند و گاه رفاقت. از سوی دیگر کاراکترها به صداقت اهمیت ویژه‌ای می‌دهند. معضلات اخلاقی جامعه ازجمله بی‌اعتمادی، دروغ و... را می‌توان منشأ فسادها دانست و روابط پایین‌دستی را که آلوده به رذایل اخلاقی است در یک دور مفهومی با فیلم می‌توان در نظر گرفت. کیمیایی در مصاحبه‌های خود بارها تأکید کرده که از بین رفتن فضایلی همچون رفاقت و صداقت باعث شده  جامعه امروز دچار مشکل شود. به عبارتی ارزش‌هایی را که برای کیمیایی از همه‌چیز مهم‌تر است ، می‌توان در همین دو کلمه خلاصه کرد: رفاقت و صداقت.
دروغ ممنوع
عشق بهمن و مهتاب در فیلم وجهی دیگر از قاتل اهلی است، عشقی که نه‌تنها بیانگر رابطه دو انسان می‌شود بلکه مهم‌تر از آن وجهه اجتماعی رابطه خود را بیشتر نمایان می‌سازد. بهمن که خواننده‌ای اعتراضی است دل به دختر کسی بسته است که دارای عقاید سنتی نسبت به موسیقی است. مواجهه دکتر سروش و بهمن و همچنین خانواده بهمن با مهتاب شکاف بین دو طبقه فرهنگی را به‌طور کامل نشان می‌دهد. صحبت‌های سروش و بهمن به تنش می‌انجامد؛ اما بهمن حاضر به‌دروغ گفتن نمی‌شود؛ به صورتی که حتی مهتاب نیز نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد.
مبارزه دلخراش
مبارزه سروش با مافیا و پرونده‌سازی‌هایی که برای او ایجاد می‌شود، پایانی تلخ را برای او رقم می‌زند، پایانی که در سایر فیلم‌های کیمیایی نیز شاهد آن هستیم. کیمیایی با تکرار تم‌هایی که در فیلم‌های گذشته خود نیز داشته ازجمله مرگ در پایان کار یا کشتن در حمام که یادآور قیصر است دوباره مخاطب را به فیلم‌های قدیمی خود ارجاع می‌دهد. بااین‌همه اگر کسی به دنبال فیلمی سیاسی است و از سبک کاری کیمیایی نیز لذت می‌برد، مطمئناً می‌تواند از قاتل اهلی نیز لذت ببرد؛ اما در این فیلم نباید دنبال چیز جدیدی گشت؛ چراکه تکرار موضوع‌های گذشته خود را با وضوح نشان می‌دهند.



 

«آن» یا « It»، فیلم ترسناک ماورایی به کارگردانی اندی موشییتی (Andy Muschietti) و بر اساس رمانی از استفن کینگ
(Stephen King) محصول ۲۰۱۷ آمریکاست. در اکتبر ۱۹۸۸، بیل دنبرو به برادر هفت‌ساله‌اش جورجی (Georgie) یک قایق کاغذی می‌دهد. جورجی آن را به خیابان می‌برد و قایقش در راه‌آب خیابان غرق می‌شود. داخل راه‌آب، مردی را بالباس دلقک پیدا می‌کند و مرد خود را با نام پنی‌وایز، دلقک رقصنده (Pennywise) معرفی می‌کند. وقتی جورجی داخل راه‌آب به قایقش می‌رسد، مرد دست او را می‌کَند و به چاه فاضلاب می‌برد.هشت ماه بعد، در جون ۱۹۸۹، بورلی مارش
(Beverly Marsh)، دختربچه‌ای که پدرش او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد با بن هنسکام (Ben Hanscom) آشنا می‌شود که به‌تازگی به آن شهر نقل‌مکان کرده است. بیل که هنوز از ناپدید شدن جورجی پریشان است و همچنین درنتیجه‌ بی‌توجهی پدر و مادر سوگوارش، درمی‌یابد که جسد برادرش ممکن است در زمین بایر باتلاقی‌ای به نام بارنز (Barrens) باشد. او که باور دارد ممکن است برادرش هنوز زنده باشد، دوستانش را به کار می‌گیرد تا این موضوع را بررسی کنند. بن متوجه می‌شود قرن‌هاست که مصیبت‌های غیرمنتظره بر سر این شهر می‌آید و کودکان ناپدید می‌شوند. سپس در زیرزمین کتابخانه با جسد  سوخته‌ بی‌سر پسری مواجه می‌شود و به دارودسته‌ هنری (Henry)، قلدرهای شهر برمی‌خورد. ازآنجا به بارنز و پیش گروه بیلی فرار می‌کند. آنان کفش دختربچه گمشده‌ای را پیدا می‌کنند و پنی‌وایز دوستِ هنری را می‌کشد.فردای آن روز، هرکدام به شیوه‌های کابوس‌واری با پنی‌وایز مواجه می‌شوند. چند هفته بعد، بچه‌ها که حالا گروه‌شان را با نام «باشگاه بازندگان» می‌خوانند، متوجه می‌شوند همگی از یک موجود واحد می‌ترسند. آنان به این نتیجه می‌رسند که «آن» هر بیست‌وهفت سال یک‌بار برمی‌خیزد تا از بچه‌های شهر تغذیه کند، برای عبور و مرور از راه فاضلاب استفاده می‌کند و خود را به شکل هر چه از آن بترسند، درمی‌آورد و سپس دوباره به خواب می‌رود. پنی‌وایز ظاهر می‌شود و بازندگان با او مبارزه و او را وادار به عقب‌نشینی می‌کنند. یک روز در آگوست پنی‌وایز، بورلی را می‌رباید و بیل اعضای باشگاه بازندگان را جمع می‌کند تا گروه نجات تشکیل دهند. در طی زدوخوردی میان مایک (Mike) و هنری، آنان مخفیگاه «آن» را در یک برج خنک‌کن زیرزمینی پیدا می‌کنند که کوهی از وسایل سیرک و اسباب‌بازی گندیده در آن است. آنان بورلی را پیدا می‌کنند که پس‌ازآنکه پنی‌وایز شکل واقعی خود را به او نشان داده، به حالت خلسه فرورفته است. بن، بورلی را می‌بوسد و هشیاری‌اش را بازمی‌گرداند. «آن» به گروه بچه‌ها حمله می‌کند و بااینکه پنی‌وایز سعی می‌کند از ترس آنان علیه خودشان استفاده کند، جراحات کشنده‌ای به او وارد می‌کنند. بیل به او می‌گوید که آنان می‌دانند که «آن» برای زنده ماندن به ترس نیاز دارد و حالا آنان با ترساندن او از خودشان، دارند او را از گرسنگی می‌کُشند و او که می‌فهمد در برابرشان قدرتی ندارد، فرار می‌کند. بیل، بارانی زرد جورجی را پیدا می‌کند و مرگ برادرش را می‌پذیرد.یک ماه بعد بورلی به گروه بازندگان می‌گوید که در هنگام خلسه، آنان را دیده است که در بزرگ‌سالی با «آن» می‌جنگند و بچه‌ها با خون سوگند می‌خورند که ۲۷ سال دیگر به اینجا بازگردند و این موجود را برای همیشه از بین ببرند. بورلی به بیل می‌گوید که به پورتلند می‌رود تا با عمه‌اش زندگی کند و بیل قبل از رفتن، از احساساتش نسبت به او می‌گوید. آستین کرونیکل (austinchronicle)  معتقد است که این فیلم اقتباسی از داستان استفن کینگ همانند داستان زنده است، نفس می‌کشد و شما را حتی در بی‌خوابی شدید به دنبال خود می‌کشاند. بااینکه داستان فیلم در دهه ۵۰ اتفاق می‌افتد، فیلم کمی جلوتر آمده و در دهه ۸۰ اتفاق می‌افتد. فیلم‌نامه نویسان و کارگردان بسیار خوب عمل کرده‌اند. فیلم‌نامه داستان کتاب را خوب در برگرفته و کارگردان با استفاده از تکنولوژی توانسته خاصه‌های دهه نمایش داده‌شده را به‌درستی به نمایش کشد. داستان‌های کینگز پر از بچه‌ها/جوانان و ماجراجویی‌های آنان بدون نظارت بزرگ‌سالان است و این داستان هم از این موضوع جدا نیست و به‌خوبی می‌توان وحشت را در ماجراجویی‌هایی این‌چنین نمایان کرد.

مهر: آلبوم موسیقی «پنجره پنهان» با هنرمندی انزو فاواتا، سالواتوره مایوره و مارچلو پگین توسط نشر «هرمس» در دسترس علاقه مندان موسیقی قرار گرفت.
آلبوم یادشده از طریق سامانه‌های معتبر فروش اینترنتی آثار موسیقایی نیز قابل دسترسی است.
فضای موسیقایی به کار رفته در این اثر، با فاصله گرفتن از ابزارهای واسط و الکترونیک و اجرا در قالبی کاملاً آکوستیک، تجربه‌ای منحصربه فرد محسوب می‌شود.
 

ایسنا: علیرضا مجابی (م.آذرفر) در حالی از احتمال وقوع آخرین اجرا از سه‌گانه موسیقی و نقاشی «رنگاهنگ» در تهران خبر می‌دهد که می‌گوید به همین زودی‌ها چالشی دیگر با رنگ و بوی بداهه، میان هنر نقاشی و هنر نمایش را در راه خواهد داشت. علیرضا مجابی، هنرمندی است که یک‌بار رنگ‌هایش را با نت‌های پیانوی هانیبال یوسف ـ روی بوم نشاند و بار دیگر با زخمه‌های کیوان ساکت بر تار این کار را انجام داد.

مهر: شاهرخ‌خان، ستاره بالیوود با یک شوی شبانه به تلویزیون هندوستان برمی‌گردد.
«تد با هند حرف می‌زند»، برنامه شبانه متفاوتی است که به قصد بازکردن اذهان مردم و تشویق آنان برای توجه به اندیشه‌های جدید روی آنتن می‌رود. شاهرخ‌خان دراین‌باره گفت: این برنامه دعوتی از مردم برای فکرکردن بیشتر و توجه به قدرت ایده‌های جدید است و می‌تواند یک جریان عالی تازه ایجاد کند.

مهدی غبرایی با اشاره به دلایل کم بودن زندگی‌نامه خودنوشت در ایران می‌گوید، تمرین دموکراسی لازم است تا خودزندگی‌نامه‌نویسی در کشور ما رایج شود. این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره زندگی‌نامه خودنوشت (اتوبیوگرافی) اظهار کرد: به‌طبع خاطره‌نویسی، زندگی‌نامه‌نویسی و به‌صورت دقیق‌تر خودزندگی‌نامه‌نویسی اسناد قابل اعتباری هستند که افراد صاحب‌نام در حوزه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، ادبی، فرهنگی و... درباره خود می‌نویسند. این نوشته‌ها می‌تواند منشأ اثر در این حوزه‌ها باشد. او درباره وضعیت سرگذشت‌نامه‌نویسی در کشور ما نسبت به کشورهای دیگر گفت: وضع ما در این‌باره مربوط به اوضاع اجتماعی‌ای است که داریم. در غرب هیچ منع و گرفتاری درباره بیان مسائل خصوصی و روابط شخصی افراد وجود ندارد که این موضوع در طول حدود ۳۰۰، ۴۰۰ سال به‌مرورزمان و همراه با آزادی‌های مختلف ازجمله آزادی بیان به وجود آمده است. بعد از دو جنگ جهانی اول و دوم بسیاری از معیارهای اخلاقی در این کشورها دستخوش تغییر شده و به‌مرور آزادی بیان برای صحبت کردن درباره زندگی خصوصی و اخلاقیات گسترش‌یافته است؛ به همین دلیل افراد به‌راحتی می‌توانند درباره مسائل و روابط خصوصی و افکار خود بنویسند. غبرایی با بیان اینکه ظاهراً مشکل بزرگ ما اخلاق است، گفت: خود اخلاق قابل صحبت و بحث است؛ اما صحبتم فقط مربوط به بحث سانسور چه در زمان قبل و چه الان نمی‌شود؛ به‌طورمثال، در کشور هند به‌راحتی می‌توانند درباره مسائل شخصی و رابطه خصوصی خود صحبت کنند؛ حتی در فرهنگ برخی از کشورهای عربی با وجود اینکه از نظر مذهبی، اسلامی هستند، آزادی وسیع‌تری وجود دارد و منعی برای نوشتن مسائل شخصی و خصوصی ندارند. او خاطرنشان کرد: ما در فرهنگ‌مان برای گفتن بسیاری از مسائل محدودیت داریم؛ درنتیجه زندگی‌نامه‌نویسی و به‌خصوص خودزندگی‌نامه‌نویسی نتوانسته رایج شود. درباره زندگی که هیچ، بلکه درباره مرگ شخص هم نمی‌شود بسیاری از مسائل را نوشت.
  کمبود زندگی‌نامه نویسی
این مترجم با بیان اینکه زندگی‌نامه برجسته خیلی کم ‌عرضه می‌شود به کتاب «حدیث نفس» حسن کامشاد و «خاطرات اسداله‌ علم» اشاره کرد و گفت: حسن کامشاد در زندگی‌نامه خود صراحت بسیاری به خرج داده که تحسین‌برانگیز است؛ اما گویا بعد از مرگش منتشر شده است. علم نیز توصیه کرده‌ بود که در زمان حیاتش خاطراتش را منتشر نکنند. به‌طبع در هر دو این‌ها ناگفته‌های بسیاری وجود دارد که به دلیل رعایت شئون جامعه بیان‌نشده است. در برخی کشورها این محدودیت‌ها وجود ندارد؛ درنتیجه زندگی‌نامه‌نویسی راحت‌تر می‌تواند رشد کند. او در ادامه افزود: در کشور ما اگر کسی شهامت داشته باشد و از روابط خصوصی خودش صحبت کند، ابتدا از طرف جامعه پذیرفته نمی‌شود و زمانی که نوشته برای گرفتن مجوز برود، این قسمت‌ها حذف می‌شود؛ گاهی ظرایفی حذف می‌شود که ممکن است از برخی جهات راهگشا باشد. مهدی غبرایی درباره فواید زندگی‌نامه خودنوشت گفت: زمانی که جامعه‌شناس یک دوره را بررسی می‌کند و می‌خواهد اطلاعاتی درباره آن زمان به دست بیاورد، غیر از اسناد و مدارک که درباره اوضاع اجتماعی و سیاسی وجود دارد، می‌تواند به نظر بزرگان زمانه درباره مسائل مراجعه کند. حال فرض کنید فردی درباره برخی مسائل نظر واقعی‌اش را بگوید و بنویسد که مسلماً برایش ‌گرفتاری به وجود می‌آید یا اینکه نمی‌تواند درباره قومیت
‌ یا حرفه‌ای بنویسد.
 تمرین دموکراسی
او در ادامه اضافه کرد: فکر می‌کنم تمرین دموکراسی لازم است به‌مرورزمان، گذشت، بزرگواری و سعه‌صدر برای همه فراهم شود و افراد یکدیگر را تحمل کنند. به فرض اگر فردی از کسی خوشش نمی‌آید بتواند راحت بنویسد؛ البته نباید توهین کند و شئون اخلاقی را زیر پا بگذارد؛ بلکه دلایلش را بنویسد. به‌نظرم تا اینجا برسیم ۵۰ سالی کار داریم. این مترجم درباره ارزش ادبی زندگی‌نامه نیز اظهار کرد: در کشورهای غربی چهره‌های سیاسی و اقتصادی و... که دست به قلم ندارند یا یک نفر را استخدام می‌کنند تا زندگی‌نامه‌شان را بنویسد که اصطلاحاً به او نویسنده پشت‌ پرده یا بدلی می‌گویند، او می‌نویسد و به نام آنان منتشر می‌شود بدون اینکه اسمی از نویسنده پشت‌پرده برده شود یا اینکه فرد زندگی خود را می‌نویسد و به کسی می‌دهد تا آن را ویراستاری کند؛ به‌طورمثال، آنتونی کویین زندگی خود را نوشته و دانیل پسنر شکل ادبی آن را درست کرده است. او در ادامه خاطرنشان کرد: حتماً درست‌ نوشتن در زندگی‌نامه‌نویسی هم مؤثر است. اگر کلام بخواهد مؤثر واقع شود، باید درست هم ادا شود. درست نوشتن را هم آدم حرفه‌ای بلد است؛ به‌طور مثال دانشمند فیزیک به زبان به لحاظ نوشتاری مسلط نیست؛ البته برخی از استثناها هم وجود دارد.
 

«برای نجات کودکان»، عنوان نمایشگاهی است که از سوی جمعی از هنرمندان و مجموعه‌داران در جهت ساخت قرنطینه (مرکز بازپروری) برای کودکان دارای بیماری نقص ایمنی اولیه  روز جمعه،دهم آذرماه در گالری پردیس سینمایی ملت برپا ‌شد.
لازم به ذکر است، عواید حاصل از آن برای ساخت این مرکز پزشکی کودکان در منطقه گلستانک کرج هزینه خواهد شد.

در جدیدترین نمایشگاه عکس‌های امید محکمی که از دهم آذر در نگارخانه ۱۴ برپا ‌شد، آشفتگی فرهنگی و اجتماعی حاصل از بی‌تدبیری به چالش کشیده شده است. این آثار با دوربین قطع متوسط عکاسی و با تکنیک «فتومونتاژ» خلق‌شده‌اند و عکاس برای رسیدن به مفهوم دلخواه از انعکاس تصاویر برخی شخصیت‌های تاریخی نظیر مستوفی‌الممالک، کریم‌خان زند و امیرکبیر در تیغی زنگ‌زده به‌عنوان نمادی برّان و مردانه بهره جسته است.
 

 نمایشگاه نقاشی‌های قاسم محمدی با نام «مزرعه رنگین‌کمان» روز جمعه با نمایش نقاشی‌هایی از مناظر شهری افتتاح ‌شد. نمایشگاه «مزرعه رنگین‌کمان» تا ۲۴ آذرماه در گالری ایوان به آدرس الهیه، خیابان مهدیه، خیابان جبهه، کوچه لسانی، بن‌بست حمید، شماره یک برقرار است. علاقه‌مندان می‌توانند هرروز به‌جز شنبه‌ها از ساعت ١۶ تا ۲۰ از این آثار دیدن کنند. گالری ایوان همانند نمایشگاه‌های گذشته، درصد متعلق به خود از محل فروش این آثار را به یکی از خیریه‌های معتبر اهدا خواهد کرد.

ایسنا :کتاب «واسازی از تاریخ هنر تا ترک سیگار» پنج جستار از پنج نظریه‌پرداز مطرح جهان است که با ترجمه‌ شهریار وقفی پور به‌تازگی توسط نشر «ایجاز» وارد بازار کتاب شده است. به گفته ناشر، این کتاب اولین مجموعه از کتاب‌های نظری این نشر است و از این سری قرار است کتاب‌های دیگری با عنوان کلی «زیبایی‌شناسی» در آینده منتشر شود.
در معرفی کتاب «واسازی از تاریخ هنر تا ترک سیگار» آمده است: چنان‌که از عنوان کتاب پیداست آنچه این مقالات را به هم پیوند می‌دهد مفهوم واسازی است. اندیشیدن درباره‌ آن و از طریق آن.
 و اما مقالات کتاب: «واسازی در برابر پسامدرنیسم» از «کریستوفر نوریس» مقاله‌ نخست کتاب است. در این جستار مؤلف با رویکردی واسازانه به بررسی نقادانه مفهوم «پسامدرنیسم» و تعریف‌پذیری آن می‌پردازد و به معانی متعدد آن در ساحت‌های متفاوت اشاره می‌کند. وی بر این نظر است که این جنبه‌ پسامدرنیسم فلسفی است که باید بیش از دیگر جنبه‌ها نقد شود، جنبه‌ای که از اخلاق و سیاست و حوزه‌هایی چون معرفت‌شناسی و فلسفه زبان را در برمی‌گیرد و در ادامه از همین منظر به نقد لیوتار می‌پردازد و این مسلک را به لحاظ فلسفی مغشوش عنوان می‌کند.
«واسازی و زندگی روزمره» یا «چگونه کمکم کرد تا سیگار را ترک کنم» از «دیوید بوث راید» مقاله دوم کتاب است. در این بخش نویسنده با این پرسش آغاز می‌کند:  واسازی کجا به زندگی روزمره مربوط می‌شود و چگونه با آن پیوند می‌یابد؟ و آن را به حوزه‌ گسترده‌تر ارتباط نظریه و عمل پیوند می‌زند و در ادامه به طرح پرسش‌هایی ازاین‌دست می‌پردازد: رابطه‌ واسازی با امر روزمره چه پیامدهایی به بار آورد؟ آیا چنین نظریه‌ای را می‌توان برای مداخله‌ای انضمامی به کار گرفت تا تغییری در نمونه‌ای خاص از زندگی روزمره دهد؟ و در این میان بحث را به سیگار و موضوع روزمره‌ ترک سیگار پیوند می‌زند و به شکلی جذاب آن را بسط می‌دهد.
لازم به ذکر است، «واسازی از تاریخ هنر تا ترک سیگار» در ۱۶۶ صفحه، شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و به قیمت هجده هزار تومان از سوی نشر «ایجاز» منتشر شده  است.