زنان بهعنوان عامل پرورش و رشد نیروی کار در جریان بهرهوری و تولید ناخالص ملی سهم دارند که با سرمایهگذاری در اطلاعات، دانشها، نگرشها و مهارتهای زنان این ارزش افزوده خواهد شد؛ بنابراین تلاش حاکمان و نظارت و توجه ملی به این امر بازخورد مستقیم بر پیشرفت کشور دارد؛ زیرا هرگاه منابع انسانی در محیطی سالم و با انگیزه و احساسات و عاطفه و خیرخواهی و... پرورش یابند و با عزتنفس و مناعت زندگی را بگذرانند نیروی قویتری در چرخش امور اقتصادی و اجتماعی خواهند داشت. زنان با فراهمکردن محیطی بانشاط و صمیمی برای تأمین نیازهای مادی و معنوی و توجه به بهداشت روحی، جسمی و روانی اعضای خانواده اثر مستقیم بر اقتصاد جامعه میگذارند؛ اما در جامعه ما بهرغم این واقعیت از آنجا که دستاورد و زحمات بانوانمان بهویژه بانوان خانهدار بهصورت کالا یا محصولی ملموس قابل چیدن در ویترین مغازه و ارائه آن بهصورت تجاری نیست، به چشم نمیآید و ارزشمند نیست؛ به همین دلیل بانوان جامعه ما تنها با اشتغال رسمی در ادارات و سازمانهای دولتی یا غیردولتی و ترک منزل و گرفتن حقوق در ازای انجام وظایفشان احساس خوب و ارزشمندی را کسب میکنند و با این حساب رکن اصلی خانواده یعنی مادر برای کسب درآمد و منزلت اجتماعی مجبور به کار در خارج از منزل میشود و تبعاتی چون بزرگشدن فرزندان در مهدکودکها، منازل پدربزرگ و مادربزرگها، سپریکردن زمانهای طولانی بدون حضور بزرگترها در منزل، اوقاتتلخی، اضطراب و انجام کارهای سخت در کنار وظایف مادری را بر خود و اعضای خانوادهشان تحمیل میکنند. در یک کلام میتوان گفت بهای اشتغال بانوان در خارج از منزل ازبینرفتن کانون گرم خانواده و آرامش و آسایش اعضای آن در بیشتر موارد است. از طرفی دیگر نیز حضور ناآگاهانه و تحمیلی بانوان در خانه بدون شناخت خویش و قداست و عظمت مسئولیتشان در خانه برای تربیت نسل آینده نه به درد خودشان میخورد و نه به درد اعضای خانواده که باید با انجام تدابیری از طرف دولت و مسئولان این قشر عظیم با شناخت و آگاهی درست از وظیفه خطیرشان در امر تربیت به روشی اندیشمندانه در منزل، بازدهی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز داشته باشند و به حال خویش رها نشوند؛ به این بهانه که در حال تربیت و بزرگکردن فرزندان در منزل هستند؛ بلکه این باور ایجاد شود که برای تربیت درست نسل فردا به مادرانی جامع و کامل نیاز است که بتوانند بهدرستی نقش الگویی خود را برای فرزندانشان ایفا کنند. بدون شک این امر محقق نخواهد شد مگر با یک برنامهریزی صحیح و جامع.