ایبنا: مهدی محقق، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی گفت: من از پنجاه سال پیش کتاب درسی نوشته‌ام، یک دوره کتاب عربی هم با همکاری مرحوم دکتر سید جعفر شهیدی برای دبیرستان‌ها نوشته‌ام. یک دوره هم کتاب فارسی با همکاری مرحوم سعید نفیسی برای دبیرستان‌ها نوشته‌ام و بعدا، هم برای دانشگاه هم سی قصیده از ناصرخسرو را برای تدریس در دانشگاه‌ها شرح کردم که اکنون به چاپ بیستم رسیده است. وی افزود: اگر شما همان شرح سی قصیده را نگاه کنید، متوجه می‌شوید که قرآن دارد، حدیث دارد، فلسفه، کلام و تاریخ دارد.

صبا: سحر زکریا درباره کم‌کاری‌اش در تلویزیون گفت: فیلمنامه هایی که پیشنهاد می‌شوند، خوب نیستند. اگر فیلمنامه ای هم کمی به دل بنشیند، عوامل کار خوب نیستند. به همین خاطر ترجیح دادم یک مدتی در تلویزیون و سینما کم‌کار باشم. وی ادامه داد: این موضوع ریشه در بازیگران، کارگردانان و عوامل نوظهوری دارد که من بازیگر بعد از ۲۰ سال کار، آن‌ها را نمی‌شناسم. وقتی این افراد بدون داشتن کارنامه کاری، آنتن شبکه‌های مختلف سیما را در دست می‌گیرند، همین می‌شود که دیگر مردم رغبتی برای دیدن سریال‌ها ندارند.

ایلنا: تک آهنگ «جز من» ساخته «هادی رحمانی» سرپرست، آهنگساز و پیانیست گروه موسیقی «گام» به‌عنوان اولین اثر رسمی از این گروه، در دسترس مخاطبان قرارگرفته که این قطعه روی سروده‌ای از «محمدرضا شفیعی کدکنی» به اجرا درآمده و در دسترس عموم قرارگرفته است. در این اثر، رضا میرزایی (عود)، جابر صالحی (تار-دیوان)، سید عرفان حسینی (کمانچه)، علیرضا مهدی‌زاده (ساکسفون)، آناهیتا ایزدی پارسا (ویولنسل)، میلاد قریشی (پرکاشن)، علیرضا دریایی (ویولن آلتو)، مصباح قمصری (گیتار باس)، با رحمانی همکاری داشته و آواز «پویان راد» را همراهی کرده‌اند.

  جشنواره فیلم برلین (۱۸-۹ فوریه)
مراسم اعطای جوایز شصت و هفتمین جشنواره فیلم برلین، بزرگ‌ترین جشنواره سینمایی جهان نیز شامگاه ۱۸ فوریه (۳۰ بهمن) برگزار شد و هیئت‌داوران این رویداد سینمایی به ریاست «پل ورهوفن» جایزه خرس طلای بهترین فیلم این رویداد سینمایی را به فیلم «در روح و بدن» به کارگردانی «ایلدیگو انیادی» از مجارستان اعطاء کردند. خرس نقره‌ای جایزه بزرگ هیئت‌داوران جشنواره برلین، مهم‌ترین جایزه پس از خرس طلا به فیلم «فلیسیته» به کارگردانی «آلن گومز» رسید و «آکی کوریزماکی» کارگردان سرشناس فنلاندی نیز خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی جشنواره را برای فیلم «سوی دیگر امید» به خانه برد. اولین جایزه مستند جشنواره برلین نیز به «شکارچی روح» به کارگردانی «رعد آندونی» رسید.
  جوایز اسکار، دومین اسکار سینمای ایران (۲۶ فوریه)
برندگان هشتادونهمین دوره جوایز سینمایی اسکار بامداد ۲۶ فوریه (۹ اسفند) در حالی اعلام شد که جایزه بهترین فیلم خلاف پیش‌بینی‌ها به فیلم «مهتاب» رسید و فیلم «فروشنده» نیز برنده اسکار خارجی شد تا سینمای ایران به دومین جایزه اسکار خارجی خود دست یابد. فیلم موزیکال «لالا لند» که با نامزدی در ۱۴ شاخه پیشتازاین‌رویداد سینمایی بود درنهایت رقابت را به فیلم «مهتاب» ساخته «بری جنکینز» واگذار کرد؛ اما مراسم اعطای جوایز این رویداد سینمایی با اتفاقات عجیبی همراه بود. در ابتدا «وارن بیتی» و «فی داناوی» برنده جایزه بهترین فیلم را به‌اشتباه «لالالند» اعلام کردند؛ اما پس از آمدن عوامل فیلم «لالا لند» به روی صحنه و صحبت کردن مشخص شد، فیلم «مهتاب» برنده اسکار بهترین فیلم بوده تا یکی از خجالت‌آورترین لحظه‌ها در تاریخ جوایز سینمایی اسکار رقم خورد و عوامل فیلم «لالا لند» بسیار از این موضوع آزرده شدند. در سایر بخش‌ها «دیمین شزل» (لالا لند) برنده اسکار کارگردانی شد، جایزه بهترین بازیگر مرد به «کیسی افلک» (منچستر کنار دریا) رسید و «اما استون» (لالا لند) نیز بهترین بازیگر اسکار ۲۰۱۷ نام گرفت.
   پیام فرهادی برای ترامپ
اصغر فرهادی در اعتراض به سیاست‌های مهاجرتی دونالد ترامپ از حضور در اسکار ۲۰۱۷ انصراف داده بود و ازاین‌رو دو ایرانی سرشناس ساکن آمریکا (دکتر فیروز نادری و انوشه انصاری) را به نمایندگی خود روانه این مراسم کرده بود. انوشه انصاری پس از دریافت جایزه اسکار بیانیه‌ای از سوی فرهادی خواند که در آن آمده بود: تقسیم‌بندی جهان به ما و دشمنان ما توسط سیاستمداران افراطی باعث ترس می‌شود؛ ترسی که توجیهی است دروغین برای خشونت‌ها و جنگ‌ها؛ جنگ‌هایی که مانع بزرگی بوده‌اند برای رسیدن به دموکراسی و رعایت حقوق بشر در کشورهایی که موردتهاجم واقع‌شده‌اند. سینماگران می‌توانند با چرخش دوربین‌هایشان به مشترکات انسانی، کلیشه‌هایی که از ملیت‌ها و ادیان مختلف ساخته‌شده را بشکنند و زمینه همدلی و به دنبال آن همبستگی مردمان جهان را فراهم کنند. همدلی چیزی است که ما امروز بیشتر از هر زمان به آن نیازمندیم.
   جشنواره فیلم کن (۲۸-۱۸ می)
هفتادمین دوره جشنواره فیلم کن، معتبرترین جشنواره سینمایی جهان نیز شامگاه ۲۸ می (۷ خرداد) با اعطای جایزه نخل طلای بهترین فیلم به فیلم سوئدی «میدان» ساخته «رابین اوستلوند» پایان یافت. هیئت‌داوران بخش رقابتی این رویداد سینمایی به ریاست «پدرو آلمادوار» از فیلم فرانسوی و تحسین‌شده «۱۲۰ تپش در دقیقه» به کارگردانی «رابین کامپیلو» با اعطای جایزه ویژه هیئت‌داوران تقدیر کردند و «سوفیا کاپولا» برای ساخت فیلم «فریب‌خورده» جایزه مهم بهترین کارگردانی را از هفتادمین جشنواره کن به خانه برد. فیلم «بی‌عشق» ساخته «آندری زویاگینسف» از روسیه که یکی از شانس‌های اصلی نخل طلای بهترین فیلم بود نیز درنهایت به جایزه هیئت‌داوران بسنده کرد.
  جشنواره فیلم ونیز (۳۰ اوت تا ۹ سپتامبر)
هفتادوچهارمین دوره جشنواره ونیز به‌عنوان قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان با اعطای شیر طلای بهترین فیلم به «شکل آب» ساخته رمانتیک و فانتزی «گیلرمو دل تورو» به کار خود پایان داد. همچنین جایزه شیر نقره‌ای (جایزه بزرگ هیئت‌داوران) این رویداد سینمایی به «فاکس ترات» به کارگردانی «ساموئل مائوز» اعطاء شد و «زاویه لاگراند» از فرانسه نیز برای فیلم «تا نگهبان» بهترین کارگردان این رویداد سینمایی نام گرفت.
  دو جایزه از ونیز برای سینمای ایران
در بخش افق‌های جشنواره که امسال رخشان بنی‌اعتماد سینماگر ایرانی یکی از اعضای هیئت‌داوران آن بود، فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» توانست دو جایزه بهترین بازیگر مرد (نوید محمدزاده) و بهترین کارگردانی (وحید جلیلوند) این بخش از جشنواره را کسب کند و جایزه بهترین فیلم به «نیکو، ۱۹۹۸» به کارگردانی «سوزان نیکارلی» (ایتالیا و بلژیک) رسید. همچنین فیلم «آیه‌های فراموشی» به کارگردانی علیرضا خاتمی که محصول مشترک فرانسه، آلمان، هلند و شیلی است ، جایزه بهترین فیلمنامه بخش افق‌ها را دریافت کرد.

ایرنا: سیمون سیمونیان درباره علت بازبینی نشدن فیلم سینمایی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» توسط هیئت انتخاب سی و ششمین جشنواره فیلم فجرگفت: این فیلم سال گذشته توسط هیئت انتخاب، بازبینی و پذیرفته‌نشده است؛ بنابراین طبق قانونی که در فراخوان جشنواره نیز آمده، فیلمی که در دوره‌های گذشته جشنواره توسط هیئت انتخاب بازبینی‌شده، در دوره‌های دیگر جشنواره مجوز شرکت ندارد. وی افزود: البته تشخیص و تصمیم نهایی در موارد خاص، از اختیارات دبیر جشنواره است. سیمونیان خاطرنشان کرد: در اسناد جشنواره دوره سی و پنجم هیچ‌گونه اعلام رسمی و مکتوبی مبنی بر علت عدم پذیرفته شدن فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» و دیگر فیلم‌ها توسط هیئت انتخاب جشنواره سال گذشته وجود ندارد. به گزارش ایرنا، روابط عمومی فیلم سینمایی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» روز گذشته (دوشنبه) در نامه‌ای به دبیر جشنواره فجر اعلام کرد: درحالی‌که طی پنج سال گذشته و بعد از پایان فیلمبرداری در آبان سال 91 بارها برای دریافت پروانه نمایش و اکران عمومی اقدام کرده و هر سال با توجه به ناکامی در اکران این فیلم برای استفاده از یک فرصت قانونی جهت بررسی در هیئت انتخاب جشنواره فجر و نمایش در این جشنواره اقدام کرده و در سال‌های 93،92، 94 و 95 با پر کردن فرم جشنواره درخواست بررسی این فیلم در هیئت انتخاب وقت را داشته که یا به این هیئت ارائه نشده یا در سال 95 به درخواست هیئت انتخاب فیلم برای اعضا نمایش داده شد؛ اما بنا به اعلام رسمی اعضای هیئت انتخاب جشنواره سی و پنجم به علت نداشتن پروانه نمایش این فیلم موردبررسی (رد یا تأیید) قرار نگرفت.

کارگردان نمایش «زمستان ۶۶» با اشاره اینکه در این نمایش تلاش کرده به یادآوری روزهای موشک‌باران تهران بپردازد، از دلایل دیگر به روی صحنه بردن این متن نمایشی سخن گفت. علی جعفری کارگردان نمایش «زمستان ۶۶» که به‌تازگی اجرای خود را در سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران آغاز کرده، دراین‌باره گفت: نمایشنامه «زمستان ۶۶» نوشته محمد یعقوبی است که ما برای روی صحنه بردن آن تمرین‌های طولانی‌مدت زیادی داشتیم؛ بنابراین از همان آغاز اجرای نمایش با آمادگی کامل به صحنه رفتیم و به‌اصطلاح از همان ابتدا اثر به شکلی پخته اجرا می‌شود. وی درباره انتخاب این نمایشنامه بیان کرد: محمد یعقوبی ۲ بار در سال‌های ۷۷ و ۹۰ این نمایش را به صحنه برده است پس طبیعتا برای اجرای مجدد این اثر باید زاویه نگاه جدیدی وجود داشته باشد. برای روی صحنه بردن این اثر نمایشی ۲ رویکرد و زاویه نگاه را مدنظر قرار دادم که یکی از آن‌ها پرداختن به مفهوم خانواده و دیگری یادآوری سال‌هایی بود که می‌توان از آن به‌عنوان هویت جامعه ایران نام برد. جعفری ادامه داد: متأسفانه این روزها خانواده‌ها باوجودی که از نظر فیزیکی در کنار هم هستند؛ اما ازلحاظ روحی با هم فاصله‌دارند؛ مگر اینکه اتفاقی رخ دهد یا عزیزی از دست برود تا آن‌ها دور هم جمع شوند. در این نمایشنامه نیز خانواده‌ای به تصویر کشیده می‌شود که دچار اختلافاتی هستند؛ اما موشک‌باران تهران و ترس و استرسی که این اتفاق به همراه دارد، آن‌ها را دور هم جمع می‌کند و باعث می‌شود که مشکلاتشان را فراموش کنند.
   فضای سرد
این کارگردان تئاتر متذکر شد: این فضای سرد در طراحی صحنه و لباس نمایش و حتی پوستر کار نیز رعایت شده است و حتی تلاش من این بوده که مفهوم واژه شکستن به شکل عینی هم در ترسی که از شکستن شیشه‌ها در زمان بمباران در این خانواده وجود دارد، نمود پیدا کند. نکته‌ای که روی آن تأکید داشتم، این بود که آدم‌ها با یک حرف می‌توانند دل یکدیگر را بشکنند؛ درحالی‌که ممکن است دیگر زمانی برای جبران و عذرخواهی وجود نداشته باشد. وی درباره نکته دیگری که در روی صحنه بردن این متن موردتوجه قرار داده است، گفت: در این چندساله به‌شدت و با سرعت از گذشته و هویتمان فاصله می‌گیریم؛ درحالی‌که اگر گذشته نباشد، حالی وجود ندارد و اگر حال نباشد، آینده‌ای در انتظارمان نیست. از نسل امروز بسیاری هستند که نمی‌دانند در زمستان سال ۶۶ چه اتفاقی رخ‌داده است؛ درحالی‌که بیان اتفاقات تاریخی، گذشته و هویت ما را یادآوری می‌کند؛ هویتی که به‌سرعت در حال فراموش‌شدن است. نمایشنامه‌هایی مثل «زمستان ۶۶» یا «پچپچه‌های پشت خط نبرد» آثاری هستند که تاریخ‌مصرف ندارند و اصولا موضوع جنگ نیز تاریخ‌مصرف ندارد و در هر زمانی می‌توان به آن پرداخت. یادآوری هویت و تاریخ گذشته و اتفاقاتی که در دوران جنگ افتاده، نیز از دیگر عواملی بود که تصمیم گرفتم این نمایشنامه را به صحنه ببرم.
   وفادار به متن
وی در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: نمایشنامه «زمستان ۶۶» جزو معدود نمایشنامه‌های ایرانی است که آن‌قدر درست نوشته‌شده که نه چیزی زیاد دارد و نه کم و می‌توان از زوایای مختلف تاریخی، جامعه‌شناختی، روانشناسی و فرهنگی به متن نگاه کرد. این اثر نمایشی بدون اینکه شعار بدهد شرایط خاص یک دوران را در قالب رفتارهای یک خانواده به مخاطبان ارائه می‌کند تا آن‌ها بتوانند به‌درستی با شخصیت‌های اثر همذات پنداری کنند و من نیز تلاش کردم در کارگردانی نمایش با وفاداری به متن نگاه و زاویه دید خودم را به تصویر بکشم.
   زمستان 66
نمایش «زمستان ۶۶» نوشته محمد یعقوبی و کارگردانی علی جعفری از اول دی ساعت 30: 19 در سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران روی صحنه رفته است. «زمستان ۶۶» روایتگر رویدادهایی است که در یک خانواده در اولین روز موشک‌باران تهران در اسفندماه سال ۱۳۶۶ رخ می‌دهد. موشک‌باران تهران مسائل و مشکلات جدیدی برای افراد خانواده به وجود می‌آورد که اختلافات پیشین آن‌ها را به حاشیه می‌راند.

  «کلوپ همسران» در انتظار پروانه ساخت است
صبا: مهدی صباغ زاده کارگردان سینما که فیلم «خانه کاغذی» او در حال اکران است، در ارتباط با آخرین فعالیت‌هایش گفت: در حال حاضر فیلمنامه فیلم سینمایی «کلوپ همسران» به پایان رسیده و برای دریافت پروانه ساخت فرستاده‌شده است. پس از دریافت پروانه ساخت بلافاصله برای تولید آن اقدام خواهیم کرد. صباغ زاده فیلم‌هایی مانند «خانه کاغذی»، «راه بهشت»، «خاک و آتش»، «راننده تاکسی»، «پیشنهاد ۵۰ میلیونی»، «صبحانه‌ای برای دو نفر»، «بانوی کوچک»، «مارال»، «عشق کافی نیست» و «بدلکاران» را در کارنامه دارد.
  تصویربرداری «شبکه» ادامه دارد
ایلنا: تصویربرداری سریال «شبکه» به کارگردانی احمد معظمی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری همچنان ادامه دارد. ساناز سعیدی و ایرج نوذری هم به جمع بازیگران مجموعه تلویزیونی شبکه اضافه شدند. گروه تولید سریال «شبکه» هم‌اکنون در منطقه یوسف‌آباد مشغول تصویربرداری هستند و قریب به ۳۰ درصد از تصویربرداری سپری‌شده است. تاکنون دانیال حکیمی، محمود پاک‌نیت، نگین معتضدی، علیرام نورایی و کمند امیرسلیمانی جلوی دوربین رفته‌اند و چند بازیگر نیز به‌تازگی اضافه شدند که نام آن‌ها متعاقبا اعلام خواهد شد.
  بهره‌برداری از «تماشاخانه سرو» ویژه نمایش‌های دینی و ارزشی
ایکنا: «تماشاخانه سرو» که از سوی بنیاد فرهنگی روایت فتح به اجرای نمایش‌های دینی و ارزشی اختصاص خواهد داشت، ششم ‌دی به بهره‌برداری خواهد رسید. «تماشاخانه سرو» به شکل بلک باکس، گنجایش ۱۴۰ تماشاگر را دارد و با طراحی جدید و تغییراتی که در فضای محیطی آن انجام‌شده است به مجموعه سالن‌های فعال تئاتر کشور خواهد پیوست. این تماشاخانه بعد از مراسم بازگشایی میزبان نمایش «فیش‌آباد» به کارگردانی سیروس همتی و نمایش «۲۳» به کارگردانی مسلم رضایی خواهد بود.
  نمایشگاه کارت‌پستال‌های سال نو میلادی در موزه مقدم
نمایشگاه کارت‌پستال‌های سال نو به همراه رونمایی از دو اثر ارزشمند از محسن مقدم با موضوع حضرت مریم (ع) و حضرت عیسی در موزه مقدم گشایش یافت. یکی از این دو اثر، نقاشی رنگ و روغن روی چوب با نقش حضرت مریم (س) و کودکی حضرت عیسی (ع) به همراه حواریون نمایش می‌دهد و اثر دیگر، حکاکی شام آخر روی یک صدف طبیعی است. این نمایشگاه شامل منتخبی از مجموعه کارت‌پستال‌های محسن مقدم و همسرش سلماست .

مجموعه کتاب‌های شعر «صدای چی بود؟» شامل سروده‌های زهرا موسوی، به‌تازگی توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شده‌اند. این کتاب‌ها در قالب مجموعه «کتاب‌های فندق» که توسط این ناشر و برای کودکان منتشر می‌شوند، به چاپ رسیده‌اند. مجموعه موردنظر ۵ کتاب دارد که قرار است بچه‌ها از طریق آن‌ها؛ یعنی شعرها و تصاویر چاپ‌شده در این کتاب‌ها، با طبیعت، شغل‌ها، خانه، خیابان و حیوانات آشنا شوند. تصویرگری کتاب‌های مجموعه نیز توسط حدیثه قربان انجام‌شده‌اند.

 دو جلد نخست از مجموعه «کتاب‌های روشن» به خط بریل و برای کودکان با نیازهای ویژه از سوی انتشارات مدرسه منتشر شد. کتاب‌های روشن از طرف انتشارات مدرسه وابسته به سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی منتشرشده تا دریچه‌ای به دنیای کودکان با نیازهای ویژه باز کند. قرار است در این مجموعه، کتاب‌های خوب کودک و نوجوان انتخاب و به خط بریل منتشر شوند. «پیشی شکمو» از شکوه قاسم نیا و «دوست داری چی باشی؟» از لاله جعفری، نخستین کتاب‌ها از مجموعه کتاب‌های روشن برای بچه‌های نابینا هستند.
 

رمان «پرواز با پاراموتور را دوست دارم» نوشته علی آرمین به‌تازگی توسط انتشارات کتاب جمکران به چاپ سوم رسیده است. چاپ اول این کتاب پاییز امسال وارد بازار شد و حالا با شروع فصل زمستان، سومین نوبت چاپ آن وارد بازار نشر شده است. تصویرگری این کتاب به عهده محمدرضا زرقان بوده و آرمین نویسنده این کتاب چندی پیش در جشنواره بین‌المللی اشراق به‌عنوان نویسنده برتر معرفی شد. در رمان «پرواز با پاراموتور را دوست دارم» نوجوانی حضور دارد که باید دست به انتخابگری بزند و موقعیت‌های مختلف را با توجه به آن آرزوی اصلی سبک و سنگین کند و بعد مهم‌ترینش را انتخاب کند.

درحالی‌که امروز به‌واسطه دنیای ارتباطات، مخاطب در دهکده‌ای جهانی به شفافیت یک شیشه، زندگی می‌کند، نمی‌توان با نگاه‌های سلیقه‌ای ذائقه مخاطب را تغییر داد. تبلیغات از رسانه‌های دولتی و غیردولتی یکی از راه‌های جذب مخاطب برای آثار سینمایی است. پخش آنونس‌ از فیلم‌های به روز و در حال اکران سینماها باعث می‌شود تا مخاطب ترغیب به دیدن آثار سینمایی شده و به سالن‌های سینمایی کشیده شود. به خصوص اینکه وقتی چهره بازیگران محبوب و موردعلاقه مخاطب در این آثار دیده شود تماشاگران بیشتری برای دیدن به سینما می‌روند. آنچه باعث شد تا این مطلب بیان شود تلویزیون ملی ایران است که حرکتی معکوس را پیش‌گرفته؛ درحالی‌که در تمام دنیا برای جذب مخاطب مانور روی چهره‌های سرشناس است، در تلویزیون ایران روزبه‌روز بر تعداد چهره‌هایی که تلویزیون انگشت ممنوع الفعالیتی روی آن‌ها می‌گذارد، بیش‌ازپیش می‌شود؛ درحالی‌که به ادعای برخی از مدیران، مخاطب ازدست‌رفته تلویزیون با پخش سریال‌های مختلفی که این روزها از سیما در حال پخش است، بازگشته‌اند؛ اما باید باور کرد که تلویزیون دیگر جذابیت چندانی برای مخاطب داخلی ندارد؛ چراکه اغلب بازیگران چهره بنا به دلایلی نامشخص با حکمی که هرگز ابلاغ نشده است ممنوع‌الفعالیت شده‌اند و همین عامل نیز موجب شده تا بازیگران شناخته‌شده عطای کار در تلویزیون را به لقایش بخشیده و به سینما و تئاتر بروند. حاصل این امر نیز حضور تعداد انگشت‌شماری از هنرمندان است که از برنامه‌ای به برنامه دیگر می‌روند و باعث گردش برنامه‌ها در تلویزیون شده‌اند. دلیل این عدم تمایل مخاطب نیز به مسائل مختلف بازمی‌گردد، از پخش برنامه‌های تکراری گرفته تا سریال‌هایی که در جذب مخاطب بسیار ناموفق عمل کرده‌اند و از قهر هنرمندان بگیرید تا سانسور چهره‌های مختلف هنری که برای مخاطبان یا حس نوستالژی دارند یا مخاطب آن‌ها را دوست دارد. همین دلایل نیز موجب شده تا تولیدکنندگان آثار سینمایی دست به هر اقدامی برای ترغیب مخاطب بزنند؛اما دیگر دستی به‌سوی تلویزیون دراز نکنند؛چراکه تلویزیون در کنار آثار سینمایی نایستاده؛ بلکه درست در نقطه مقابل آن‌ها ایستاده است. متأسفانه با حذف آنونس فیلم‌های سینمایی، شبکه‌های ماهواره‌ای چون «جم» این جای خالی را پر کردند و اتفاقا باعث فروش و استقبال مخاطبان از آثار سینمایی روی پرده شدند. حتی بعد از ورود قوه قضائیه و منابع دیگر برای جلوگیری از این اتفاق، افت مخاطب در آثار سینمایی به‌وضوح دیده شد؛چراکه تلویزیون هرگز نتوانست اقدام به جذب مخاطب کند، به این دلیل که خود تلویزیون نیز مخاطبش را ازدست‌داده است؛ اما این ‌همه ماجرا نیست، حال برخی از مدیران تلویزیونی هر بار با بهانه‌های متفاوتی ازجمله اینکه فلان بازیگر ممنوع الفعالیت است یا چهره‌اش را نباید نشان داد یا از سروته آنونس‌های تبلیغاتی آثار سینمایی می‌زنند یا اجازه پخش آن را به‌طورکلی ملغی می‌کنند و این همان صدمه‌ای است که رسانه ملی بر پیکر سینمای ایران می‌زند. متأسفانه تلویزیون به‌جای آنکه از یک حرکت فرهنگی حمایت کند به‌جای حمایت به‌نوعی سنگ‌اندازی می‌کند و این معضل حالا به بدنه خود تلویزیون نیز رسوخ کرده است. دعوت از مهمانان هنری که برای مخاطب شور و هیجان در پی‌دارند و باعث دیده شدن آن برنامه می‌شوند و بعد عدم پخش این برنامه بنا به دلایل نامشخص، ضربه دیگری است که تلویزیون بر پیکره خود می‌زند. امروز همه می‌دانند که ساخت و تولید یک برنامه تلویزیونی دولتی کار ساده و آسانی نیست و به همین راحتی نمی‌توان کاری را پیش برد، درواقع در تولید برنامه‌سازی همچنان نامه و کاغذبازی حرف اول را می‌زند و حالا با این تفاسیر چطور ممکن است تا دقایقی پس از روی آنتن رفتن یک برنامه تلویزیونی مجوزها صادر نشده باشد و بعد به ناگهان همه‌چیز بر هم بریزد؟! باید از برنامه‌سازان پرسید چرا باوجودآنکه مجوزها همگی صادرشده‌اند و اجازه ضبط برنامه داده‌شده است، جلوی پخش این آثار گرفته می‌شود؛ضمن اینکه تلویزیون به‌عنوان یک‌نهاد دولتی چطور می‌تواند یک هنرمند را ممنوع‌الفعالیت کند بدون آنکه مجوزی برای این امر داشته باشد یا با حکمی قانونی اقدام به این کار کند. متأسفانه آنچه واضح است، تلویزیون نه‌تنها با این تفکر بر پیکره سینما ضربه وارد می‌کند، بلکه به‌نوعی تیشه به ریشه خود نیز می‌زند و همه این عوامل دست‌به‌دست هم می‌دهند تا مخاطب نیز دیگر تمایلی به‌وقت صرف کردن پای این جعبه جادویی نداشته باشد؛ چراکه اولین رکن یک فرستنده ایجاد حس اعتماد در گیرنده است که تلویزیون با اتفاقاتی که در طی چند سال اخیر برای خود رقم‌زده، این اعتماد را از مخاطبانش سلب کرده است.