جای ضرغامی در زمین بازی «اصولگرایان» کجاست؟!
نویسنده : مریم عمادی
«عزتاله ضرغامی»، گویا قصد ندارد یکبار دیگر برای ثبتنام در انتخابات ریاستجمهوری تا دقیقه نود منتظر بماند. او از همین حالا تلاشاش را آغاز کرده و نمیخواهد بعد از انتخابات بعدی نیز در دفتر فعلیاش در میدان پاستور با فعالان سیاسی صبحانه میل کند. چند ساختمان آن طرفتر نهاد ریاستجمهوری است و رئیس اسبق سازمان صداوسیما گمان میکند راه رسیدن به آن کرسی چندان دور نیست. حال باید دید آیا ضرغامی، دلخوریهایش از «جمنا» را کنار گذاشته یا خیر! هرچه باشد آنان در انتخابات قبلی با چراغسبزهایی به او فرصت ثبتنام دادند، اما درنهایت قالیباف و رئیسی را انتخاب کردند. برخی تحلیلگران سیاسی اصولگرا معتقد بودند که ضرغامی میتواند در جریان مناظرههای تلویزیونی، پاس گلهای خوبی به کاندیدای اصلی بدهد؛ اما جمناییها تحتتأثیر چیدمان و لابیهایی از سوی برخی نامزدهای این جریان که رتبههای نخست را در چند نفر انتخاب شده برای ثبتنام داشتند، این ظرفیت را نادیده گرفتند. رویکرد جبهه مردمی نیروهای انقلاب، موجبات دلخوریهایی را فراهم کرد؛ چنانچه وقتی ضرغامی در یکی از جلسههای جمنا از دلخوریهای امثال جلیلی سخن میگفت، برخی گمان کردند که حرف دل خود را میزند. رویکرد ضرغامی در ماههای بعد از انتخابات نشان میدهد که او قصد کوتاهآمدن ندارد و بهاحتمال این بار چندان هم دل به حمایت جمنا نمیبندد. از همین روست که میکوشد از خود چهرهای معتدل و میانه ترسیم کند. ضرغامی، این روزها همان کسی است که هم با «محمدعلی ابطحی» صبحانه میخورد و هم با «پرویز فتاح». دیگر خبری از سازمان عریضوطویل صداوسیما نیست و ضرغامی برای بیان مواضع خود با حداقل امکانات، یعنی همان صفحه «اینستاگرام» و «تلگرام» میسازد. از یک سو عکس بستنی تعارف کردن حجتالاسلام «سیدرضا تقوی» را منتشر کرده و از سوی دیگر راهکار امام جمعه موقت تهران برای رواج دین را پس میزند و مینویسد: «کلام غیردقیق، زمینهساز فهم نادرست و بروز فتنه است. راهحل معضلهای فرهنگی - اجتماعی افزایش بودجه حوزههای علمیه نیست!» او حتی نسبت به تعبیر حجتالاسلام صدیقی، از معترضان نیز واکنش نشان داد و تأکید کرد: «تعبیر کلی «آشغال» درباره معترضان، مشابه «خسوخاشاک» هزینهساز است!» ضرغامی این روزها در ماجرای سپنتا نیکنام، موضع جالبی دارد. وی وقتی قرار باشد به اظهارات ترامپ واکنش دهد، آن بخش از حرفهایش که به خلیجفارس مربوط بوده را انتخاب و یادآوری میکند که روی سنگ قبر برخی سربازان آمریکایی نام «خلیجفارس» درج شده است. عکسهای ضرغامی با بچههای بوشهر، بچههای خزانه و... فضای انتخابات را یادآوری و مخاطب را مطمئن میکند که در این کادر، یک کاندیدای ریاستجمهوری جای گرفته است. کاندیدایی که هنوز معلوم نیست بهعنوان نامزد اصلی جریان اصولگرا مورد حمایت قرار میگیرد یا درنهایت نقش پوششی ایفا میکند. عملکرد و رویه ضرغامی در ماههای اخیر نشان میدهد که او قصد دارد به چهرهای معتدلومیانه در اردوگاه اصولگرایی بدل شود. یک نکته اما مبهم است و تا روزهای قبل از انتخابات ریاستجمهور روشن نخواهد شد. باید منتظر ماند و دید که ضرغامی برای خود چه جایگاهی قائل است. اینکه او قصد دارد به کاندیدای نهایی اصولگرایان تبدیل شود یا تنها سعی میکند در فقدان شیخوخیت از خود یک برند بسازد، به این زودیها مشخص نخواهد شد. اینکه تصمیم ضرغامی چیست، فقط یک روی سکه است؛ روی دیگر واقعیتهای موجود است. واقعیتهایی که شانس تبدیلشدن ضرغامی به کاندیدای اصلی اصولگرایان را از او میگیرد. براساس شنیدههاوگمانهها، ضرغامی رقبایی همچون حجتالاسلام ابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف و پرویز فتاح خواهد داشت. قالیباف، رقیب چندان قدری نیست؛ او یک انصراف و دو شکست در کارنامهاش دارد و حالا بعد از افشاگریهای محمدعلی نجفی درباره عملکرد قالیباف در شهرداری تهران، کمتر از قبل شانس دارد. رئیسی نیز اگرچه در انتخابات قبلی، شانزدهمیلیون رأی آورد اما معلوم نیست در انتخابات بعدی کاندیدا شود یا خیر. بهخصوص بعد از طرح گمانه سرلیستی او در انتخابات مجلس باید منتظر ماند و دید که اصولگرایان چطور با مهره او بازی خواهند کرد. این طور که به نظر میرسد پرویز فتاح، جدیترین رقیب ضرغامی است. او در کمیته امام، موفق ظاهر شده و نقاط تاریکی در کارنامه ندارد. همه اینها در حالی است که بر اساس شنیدههاونشانهها در اتاقهای محرمانه اصولگرایان خبرهای دیگری هم شنیده میشود. اخباری که عزتاله ضرغامی هم آنها را شنیده است. او اگر چه در فعالیتهای سیاسیاش بیشفعالی پیشه کرده، اما در برای روشنشدن سرنوشت سیاسیاش صبور است. همین صبر سیاسی است که از او چهرهای منعطف نشان میدهد. عزتاله ضرغامی، اگر نامزد انتخابات باشد حرفهای زیادی برای گفتن خواهد داشت؛ صندوقچه رازهای آقای ضرغامی هنوز باز نشده است!