ایران اکونومیست: وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، وضعیت فعلی فعالیت شرکت‌های ایرانی درزمینه فناوری اینترنت اشیا و بیگ دیتا را منتشر می‌کند. محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دراین‌باره گفت: هم‌زمان با نگریستن به دستاوردها و حرکت شتابان برخی کشورها در مسیر توسعه ‎اقتصاد دیجیتال، باید به ظرفیت‌های داخلی نیز پرداخت. وی تأکید کرد: دراین‌باره گزارشی از فعالیت شرکت‌های ایرانی در عرصه اینترنت اشیا و کلان‌داده‌ها، ابتدای هفته آتی روی پرتال وزارت ارتباطات منتشر خواهد شد. جهرمی از پیاده‌سازی اولین ارز دیجیتال کشور به‌صورت آزمایشگاهی در راستای توسعه اقتصاد دیجیتالی خبر داد و گفت: دنیا در حال تحول است و یکی از این تحولات، «ارزهای دیجیتال» هستند.

فاوا: آخرین مصوبات مجلس در جریان بررسی لایحه بودجه سال ۹۷ دولت، به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اختصاص یافت و بررسی لایحه بودجه، سوم اسفندماه ۱۳۹۶ در مجلس پایان یافت. نمایندگان مجلس به شرکت‌های تابعه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اجازه دادند با تائید وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات تا مبلغ یک‌هزار ‌و ۴۰۰ میلیارد ریال از محل منابع داخلی خود و برای کمک به سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر، ایجاد اپراتورهای ارائه‌کننده خدمات الکترونیکی در تمامی بخش‌ها، حمایت از طرح‌های توسعه‌ای اشتغال‌آفرین یا صادرات کالا و خدمات در این بخش توسط بخش‌های خصوصی و تعاونی به‌صورت وجوه اداره‌‌شده، اختصاص دهند.

نوپانا: فین‌استارز ۲۰۱۸، بزرگ‌ترین گردهمایی استارت‌آپ‌ها و فعالان فین‌تک با هدف رفع نیازهای فناورانه بازارهای مالی کشور از روز دوم اسفندماه رسما کلید ‌خورد و استارت‌‌آپ‌ها، شتاب‌دهنده‌ها، سرمایه‌گذاران، ایده‌پردازان و به‌طورکلی کنشگران این عرصه بنا به نقش خود در اکوسیستم نوآوری تا دوازدهم اسفندماه فرصت دارند برای حضور در این رویداد نام‌نویسی کنند. فین‌استارز ۲۰۱۸ فروردین‌ماه سال آینده در جریان یازدهمین دوره نمایشگاه بین‌المللی بورس، بانک و بیمه میزبان مخاطبان بسیاری اعم از شتاب‌دهنده‌های فین‌تکی، شرکت‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه، تیم‌ها و استارت‌آپ‌های فین‌تک و... خواهد بود و استارت‌آپ‌ها، مربیان و سرمایه‌گذاران می‌توانند از طریق سایت Finstars.ir نام‌نویسی کنند.

جواب شما اینجاست: نوآوری. شاید خیلی از ما تفاوت بین نوآوری و خلاقیت را ندانیم. خلاقیت هر ایده‌ای است که از ذهن ما تراوش می‌کند؛ اما اگر بتوان به آن ایده، جامه عمل پوشاند آن‌وقت است که به‌سمت نوآوری رفته‌ایم. خلاق کسی است که خلق می‌کند؛ اما کسی که خلاقیت ندارد تنها پیروی می‌کند. خلاق با خلق ایده‌هایی بدیع عادت‌های همیشگی را برهم می‌زند و این سرآغازی برای پیشرفت است.
امروزه بیشتر کشورها درزمینه تولید مشکلی ندارند؛ اما یکی از مباحثی که بسیار جای بحث دارد و شاید اخیراً بیشتر با آن مواجه شده‌اید، بحث بازاریابی است. بازاریابی یعنی محصولات خود را برای بازار هدف‌مان تعریف کنیم که متناسب با نیاز آن‌هاست. بازاریابی یکی از حیاتی‌ترین شریان‌های کسب‌وکارهاست. هنگامی که بازاریابی ترویج پیدا کرد، هدف، فروش محصولات بود؛ اما در عصر کنونی تحولاتی روی داده است که دیگر بازاریابی‌های سنتی توانایی پاسخ‌گویی به نیازهای مشتریان را ندارند. کمی به زندگی روزمره خود نگاه کنید. شما به‌دنبال بهترین‌ها هستید. دگرگونی در عصر بازاریابی ما را به‌سمت برند سوق داد. اکنون در عصر برند به سر می‌بریم. برندشدن کسب‌وکار و محصول ما در نگاه مشتری تجربه‌های خوشایندی از برند ماست که ردپای خو را در زندگی آنان به‌جای می‌گذارد؛ اما آن تجربه خوشایند از عهده همه کسب‌وکارها برنمی‌آید. اگر این‌چنین بود، تمام کسب‌وکارها برند بودند و دیگر برند معنی نداشت. برای کسب‌وکار خود به مزیت رقابتی احتیاج داریم. ترکیب مزیت رقابتی و نوآوری فرمولی است که به‌دنبال آن هستیم.
موضوع موردبحث، نوآوری سازمانی است؛ یعنی بتوانیم سازمان خود را با نوآوری‌ها به‌گونه‌ای جلوه دهیم که مزیت‌های خود را پایدار نگه‌ داریم. فرقی ندارد که نوآوری برای کدام‌یک از بخش‌های سازمان باشد. همان‌طور که مواد اولیه پیش‌نیاز تولید است، هر یک از بخش‌های سازمان نیز برای بقای عمر خود به این عامل حیاتی یعنی نوآوری احتیاج دارد.
مدیران نقش اساسی در پیاده‌کردن طرح نوآوری دارند: اینکه به‌گونه‌ای فرهنگ ‌سازمانی خود را شکل دهند که تمام سازمان پذیرای چنین تغییراتی باشد. درواقع سازمان باید با پیشبرد نوآوری همسویی داشته باشد. اگر مدیران سازمانی افراد نوجویی باشند این ویژگی به کارمندان آنان منتقل می‌شود. به‌وجودآوردن فرهنگ یادگیری در همه سطوح سازمانی عاملی مؤثر در رشد نوآوری است. سطح کلان هر سازمان این وظیفه را دارد که به‌وجودآورنده شرایط مطلوب باشد، شرایطی که بتوان ایده‌های نو را شکوفا کرد و پرورش داد. اگر سازمانی برای مدیریت خود هنوز شیوه دستوری را پیش گرفته است باید بداند که در ذهن مردم جایی ندارد؛ چون تنها با ایجاد محیط مشارکتی، نوآوری و ایده‌های خلاق به سازمان تزریق می‌شود.
مدیر یک سازمان باید امکاناتی برای کارکنان خلاق خود فراهم آورد؛ همچنین بودجه‌ای را برای این کار اختصاص دهد و از همه مهم‌تر اینکه تشویق آنان به‌سمت خلاقیت و نوآوری از اهدافش باشد. فراموش نشود که پرورش و ایجاد انگیزه از سوی مدیریت بسیار مؤثر است. مدیر باید تمام نظرها و ایده‌ها را حتی اگر کارایی نداشته باشند، بدون جهت‌دهی بپذیرد و برای رشد آن‌ها تلاش کند. اگر کارمندان از محیط خود مطمئن شوند بی‌شک از نوآوری حمایت می‌کنند و شاید به عملی درونی تبدیل شود؛ یعنی افرادی پرورش دهیم که دارای روحیه خلاق و نسبت به آن متعهد باشند. محیط خشک سازمانی که رویه‌های باثبات گذشته را پیش می‌گیرد دیگر جایگاهی ندارد. کارمندان کنونی دیگر به فکر انجام‌دادن کارهای یکنواخت نیستند و از موانع جدید مسیر شغلی هراسی ندارند؛ آنان به‌دنبال تغییر هستند، تغییری که زاییده فکر خودشان است. این‌چنین سازمان شما با کارمندان خود همدل می‌شود و پیش به‌سوی موفقیت شتاب می‌گیرد. یادتان باشد که تک‌تک کارمندان شما فرصت‌های سازمان هستند. پیداکردن این فرصت‌ها و به‌کارگیری آن‌ها از وظایفی است که برعهده مدیریت است. فقط باید این گوهرهای ناب را دریابید.
این نکته قابل‌ذکر است که اگر نوآوری جدیدی را تزریق سازمان خود کردید به معنای موفقیت کامل نیست؛ گاهی اوقات باید نوآوری‌ها پخته‌تر شوند یا تغییر پیدا کنند تا اثر مثبتی بگذارند. نوآوری سازمانی استراتژی برای سازمان و راهی برای رسیدن به هدف است. اگر نوآوری تشکیل‌دهنده بافت سازمانی شود، بسیاری از هزینه‌های کسب‌وکارها کاهش می‌یابد.
حس اعتماد و آزادی‌عمل شاید یکی از عواملی باشد که به افکار نو و نوآور این اجازه را می‌دهد که بدون هیچ قضاوتی تمام ایده‌های خود را بیان کنند؛ فقط کافی است به پدیدارشدن نوآوری اعتقاد داشت؛ آن‌وقت است که تمام شرایط، راه را برای کارآفرینان هموار می‌کند.
برای اینکه سازمان شما در تمام عرصه‌ها پیشگام باشد، نوآوری و ایجاد محیط برای پرورش ذهن‌های خلاق شرط پیشی‌گرفتن و حتی برندشدن در محیط کسب‌وکارهاست. تمام نوآوری‌ها در دنیا تنها برای بهبود شرایط زندگی است. پس اگر خواستار تغییراتی هستید بدانید افزایش کیفیت زندگی بشر عامل اصلی در نوآوری است و نوآوری همچون چتری است که بقای سازمان را تضمین می‌کند.

در فاصله زمانی بین مصاحبه شغلی تا اعلام پذیرش، عدم‌قطعیت وجود دارد؛ اما اگر استخدام‌کنندگان نظر سریعی راجع به درخواست شغلی شما بدهند، حتی اگر نتیجه آن منفی هم باشد، می‌توانید با آن به‌خوبی کنار بیایید؛ بنابراین دفعه بعدی که به مصاحبه کاری رفتید، به جای نگرانی درباره حذف‌شدن، به‌سادگی بررسی کنید که آیا این هشت نشانه در مصاحبه به‌وقوع پیوسته‌اند یا خیر؟
شما درباره «کی» می‌شنوید، نه «اگر»: مصاحبه‌کنندگان به‌دنبال این هستند که بی‌جهت متقاضیان کار را امیدوار نکنند؛ بنابراین آنان به‌طورکلی عباراتی از این قبیل را خواهند گفت: «فرد در این موقعیت باید فلان کار را انجام دهد.» اما اگر آنان کاملاً مطمئن باشند که شما برای این شغل ساخته‌شده‌اید، آن‌گاه ممکن است ناخواسته در انتخاب لغات‌شان تغییر ایجاد کنند.
به‌عنوان‌مثال، می‌گویند: «بعد از آموزش‌های منابع انسانی متصدی پذیرش ما به شما کمک خواهد کرد که آن‌ها را به کار بگیرید.»
به نشانه‌های کلامی همچون این نشانه‌های محکم، گوش فرا دهید.
زبان بدن‌شان شما را آگاه می‌کند: حتی اگر مصاحبه‌کننده‌ها تلاش کنند با خونسردی با شما برخورد کنند، اما زبان بدن‌شان به آنان اجازه نمی‌دهد که اشتیاق‌شان را نسبت به شما پنهان کنند. تکان‌دادن سر، لبخندهای ریز خوشایند و «اوهوم» گفتن‌ها و دیگر صداهای تائیدی حاکی از این است که آنان شما را پذیرفته‌اند.
مدیران به صلاحیت عملکردی توجه دارند: اگر در برخی موارد، مدیر استخدام‌کننده صحبت درباره شغل را متوقف کرد و مصاحبه بیشتر به‌صورت دوستانه پیش رفت، نشانه مطمئنی است از اینکه مدیر استخدام‌کننده به صلاحیت عملکردی شما برای شغل موردنظر پی برده است و حالا به امید اینکه به تیمش می‌پیوندید، علاقه‌مند است بیشتر با شما آشنا شود.
آنان نشان می‌دهند که تمایل به شنیدن صحبت‌های شما دارند: گاهی اوقات مصاحبه‌کننده ممکن است خیلی واضح به شما بگوید شما همان مهارت‌ها و تجاربی را دارید که آنان به دنبالش هستند.
 با اعضای بیشتری از تیم آشنا می‌شوید: ممکن است معرفی به تک‌تک اعضای تیم در مصاحبه‌ حضوری خسته‌کننده باشد؛ اما مطمئن باشید این نشانه خوبی برای پذیرفته‌شدن شماست.
آنان صحبت از حقوق و مزایا می‌کنند: اگر مصاحبه‌کنندگان شما را برای شغل موردنظر بسیار مناسب بدانند همه‌ چیزهای عالی شرکت‌شان را که می‌توانند به شما پیشنهاد دهند برجسته خواهند کرد؛ به‌طوری‌که اگر شما در شرکت‌های مختلفی مصاحبه دارید، پیشنهاد آنان را قبول کنید.
مصاحبه بیش‌ازحد معمول طول می‌کشد: هیچ‌کسی زمان اضافی برای انجام مصاحبه ندارد؛ پس اگر شما متوجه شدید که آنان به‌خاطر اینکه کمی بیشتر با شما صحبت کنند از زمان ناهار خود استفاده می‌کنند، پس می‌توانید به این فکر کنید که مناسب این نقش هستید و می‌خواهند شما را بهتر بشناسند.
شما جزئیاتی را درباره گام بعدی به‌دست می‌آورید: به‌وضوح، اگر کسی چنین چیزی بگوید: «ما هفته بعد پیشنهادمان را به شما می‌گوییم» شما پذیرفته ‌شده‌اید؛ اما عباراتی مانند «به شما اطلاع خواهیم داد» نشان از بی‌علاقگی است.

پنجمین رویداد کارآفرینی «از ایده تا اجرا»، شانزده و هفده اسفندماه سال ۱۳۹۶ در دانشگاه شیخ‌بهایی اصفهان برگزار خواهد شد.
رویداد «از ایده تا اجرا» یک رویداد دوروزه با رویکردی آموزشی‌تجربی، برای دانشجویان علاقه‌مند به حوزه کارآفرینی و استارت‌آپ است که توسط مرکز کارآفرینی دانشگاه شیخ‌بهایی و با هدف انتقال دانش مقدماتی در حوزه ایده‌پردازی و راه‌اندازی کسب‌‌وکار، از طریق کارگاه‌های آموزشی و کار تیمی، هرساله برگزار می‌شود.در روز اول رویداد، شرکت‌کنندگان پس از آموزش مباحث موردنیاز در کارگاه‌ «از هیچ تا ایده» و کارگاه «از ایده تا اجرا»، تشکیل تیم داده و اقدام به ایده‌پردازی به‌صورت تیمی می‌کنند. شرکت‌کنندگان در این کارگاه‌ها یاد می‌گیرند که چگونه می‌‌توان درزمینه کسب‌وکارهای اینترنتی از هیچ به یک ایده ناب و جهانی رسید و آن ایده را به یک مدل کسب‌وکار با کیفیت تبدیل کرد که بتوان نظر سرمایه‌‌داران را به آن جلب کرد.در روز دوم رویداد، هر یک از تیم‌ها با کمک تسهیل‌کنندگان و مربیان حاضر در رویداد، یک مدل کسب‌وکار پیشنهادی برای ایده خود ارائه می‌کنند. در پایان روز دوم، هر تیم پنج‌دقیقه فرصت خواهد داشت تا ایده خود را به همراه مدل کسب‌و‌کار پیشنهادی به داوران رویداد که از میان کارآفرینان و سرمایه‌گذاران اکوسیستم کارآفرینی اصفهان انتخاب شده‌اند، ارائه کند. مخاطبان اصلی این رویداد دانشجویان رشته‌های فناوری اطلاعات، کامپیوتر، مدیریت و سایر دانشجویان علاقه‌مند به حوزه کارآفرینی از دانشگاه‌های استان اصفهان هستند که در قالب ده تیم هشت‌نفره به رقابت می‌پردازند.
 

هدفی که در یک سازمان تعریف می‌کنیم باید چند نکته داشته باشد. هدف باید مشخص (Specific) باشد. اینکه من می‌خواهم فروش داشته باشم هدف نیست، اینکه چقدر می‌خواهم فروش کنم می‌تواند هدف باشد.
هدف باید قابل‌اندازه‌گیری باشد. مسلماً روابط‌عمومی هنر است و درنتیجه تا حدی نمی‌توان آن را دقیق اندازه‌گیری کرد؛ ازاین‌رو سعی می‌کنیم ارزش ادراکی آن را اندازه‌گیری کنیم؛ به‌عنوان‌مثال، برای اندازه‌گیری میزان آگاهی از برند (Brand Awareness) می‌توانیم تعداد نظرات، بازدید سایت، لایک و ریتوییت را اندازه‌گیری کنیم.
هدفی که در نظر می‌گیریم باید قابل‌دستیابی (Achievable) باشد؛ به‌عنوان‌مثال، اگر تازه شروع به کار کرده‌ایم، نمی‌توانیم هدف فروش یک‌میلیون محصول را در یک ماه آینده داشته باشیم. این ویژگی را می‌توان بر اساس اندازه‌گیری‌های قبلی و شرایط فعلی تعیین کرد؛ به‌عنوان‌مثال، اگر در سه ماه گذشته ده مشتری به دست آورده‌ایم می‌توانیم هدف دسترسی به پانزده مشتری را برای ماه آینده تعیین کنیم.
ویژگی دیگر هدف باید واقعی (Realistic) باشد. صبحانه تپسی را به یاد دارید؟ ما باید پیش‌بینی کنیم اگر همه دیدند و خواستند چه می‌شود؟ یک نفر سوپرمارکت آنلاین راه‌اندازی می‌کند و یکی از دوستانش با او گفت‌وگو می‌کند و می‌گوید در آینده پخش می‌شود. یک روز پس از پخش مصاحبه در صداوسیما سایت با حجم زیادی از درخواست مواجه و از دسترس خارج می‌شود، همین دلیل باعث می‌شود آن کسب‌وکار به‌طور کامل از بین برود.
زمان‌داربودن (Timely) هدف، آخرین ویژگی یک هدف خوب است. هدف را نمی‌توان این‌طور گذاشت که برنامه‌ام این است که با خبرنگاران دوست شوم. این هدف صحیحی نیست؛ بلکه شما باید تعیین کنید تا یک ماه آینده قرار است با چند خبرنگار دوست شوید یا صرفاً حضور در رویداد نمی‌تواند هدف باشد؛ بلکه باید برا‌ی آن زمان و دستاورد تعیین کرد.
 

  آلودگی هوا: اگر تعداد کمی از مردم با خودروی خود به خیابان‌ها بیایند، احتمالاً ترافیک کمی خواهد بود، احتمالاً آلودگی کمتری به ازای هر کیلومتر مسافرت ایجاد می‌شود و احتمالاً رانندگان از مطلوبیت بسیار بالایی برخوردار خواهند شد؛ اما وقتی همه‌ مردم تصمیم می‌گیرند از خودروی شخصی استفاده کنند، احتمالاً ترافیک سنگین می‌شود؛ به‌نحوی‌که تمام مردم از ترافیک شدید مشکل پیدا می‌کنند، تمام مردم دیر می‌رسند و تمام مردم از آلودگی هوا آسیب می‌بینند.
  فرار از مالیات: اگر تنها تعداد محدودی از مالیات فرار کنند، این بچه‌‌زرنگ‌های مالیاتی دارای مطلوبیت بالایی خواهند بود. از یک‌سو از امکانات عمومی که با هزینه‌ سایر مردم پدید آمده است، بهره می‌برند و از سوی دیگر هزینه‌ آن را نیز نمی‌پردازند.
اما اگر تمام مردم از مالیات‌دادن فرار کنند، همه‌ افراد وضعیت نامطلوبی پیدا می‌کنند. هیچ امکانات عمومی و رفاهی ایجاد نمی‌شود و همه مجبور می‌شوند برای کم‌ترین امکانات بهداشتی، آموزشی یا رفاهی هزینه‌های زیادی پرداخت کنند.
  ترافیک: اتوبان با ترافیک سنگین را در نظر بگیرید. چند ماشین وارد شانه‌ خاکی اتوبان می‌شوند و از تمام ماشین‌های ایستاده در ترافیک جاده‌ چالوس جلو می‌زنند. آن‌ها به‌سرعت از ترافیک عبور می‌کنند؛ اما اگر همه‌ مردم تصمیم بگیرند زرنگ باشند، آن‌وقت شانه‌ خاکی پر از ماشین می‌شود و زمانی که برای راه‌گرفتن ماشین‌ها از همدیگر صرف می‌شود، زمان ترافیک را بین ۱.۵ تا دو برابر افزایش می‌دهد.
  دستورالعمل خودکشی دسته‌جمعی
تمامی موقعیت‌های فوق را در نظریه‌ بازی با نام «معمای زندانی»‌ می‌شناسند؛ یعنی موقعیتی که یک فرد می‌تواند از بین دو موقعیت غیرهمکاربودن (مثل بچه‌زرنگ) و همکاربودن (کسانی که به قوانین یا اصول اخلاقی پایبند هستند) انتخاب کند و فرد غیرهمکار (به‌عنوان‌مثال، بچه‌زرنگ) به‌شرط همکاری سایرین (ایستادن در ترافیک)، خیلی سود می‌کند؛ اما اگر همه تصمیم بگیرند بچه‌زرنگ باشند، آن‌وقت با یک فاجعه روبه‌رو می‌شویم.
حکمرانی یعنی ازبین‌بردن موقعیت‌هایی که منجر به وضعیت فاجعه‌آمیزی شود که همه بخواهند بچه‌زرنگ باشند یا همان چیزی که به نام باخت-باخت می‌گویند؛ به‌عنوان‌مثال، اگر حاکمانی نتوانند جلوی فرار مالیاتی را بگیرند، همه تشویق می‌شوند فرار مالیاتی داشته باشند و به‌این‌ترتیب با این همه بچه‌زرنگ مالیاتی، یک کشور به وضعیت فاجعه می‌رسد.
ما درحال خودکشی جمعی هستیم. وقتی تمام ما می‌خواهیم بچه‌زرنگ باشیم، وارد یک خودکشی دسته‌جمعی شده‌ایم. در خودکشی دسته‌جمعی یکی از اشتباه‌ترین توصیه‌ها این است که «از خود شروع کنیم!». اگر کسی از خودش شروع کند، تنها خودش را تبدیل به یک بازنده‌ بزرگ کرده‌! مطالعات شبیه‌سازی رفتار اجتماعی نشان می‌دهد، تنها در وضعیتی که تعداد افراد همکار در یک جامعه بیش از ۵۰درصد افراد آن جامعه باشند، توصیه‌ «از خود شروع کنیم!» کارامد است.
شفافیت امکان استفاده از سازکارهای اجتماعی را فراهم می‌آورد. شما به همسایه‌تان برای خروج از در ساختمان تعارف می‌کنید؛ چون او را می‌شناسید؛ اما در شانه‌ خاکی خیابان حقوق همه را زیر پا می‌گذارید؛ چون نه شما و نه آنان همدیگر را نمی‌شناسید.
شفافیت از سازکارهای اجتماعی مانند آبرو و عزت بهره می‌برد. وقتی اسامی افراد و مالیات آنان یا حقوق مدیران منتشر یا رأی نمایندگان به موضوعات مشخص شود، افراد میل کمتری به بچه‌زرنگ‌شدن دارند! به ‌همین دلیل است که شفافیت شروع یک تصمیم سخت (و نه پایان آن) است.