یادداشتی برای فیلم «به سوی ستارگان»؛ اثر مهجور 2019
تعداد بازدید : 1
نگاه خیره به نپتون
نویسنده : علی رفیعی وردنجانی
به سوی ستارگان «Ad Astra» ساخته جیمز گری که با بازی درخشان برد پیت همراه شده است اثر کاملی از انسان گمشده میان کهکشان راه شیری است. انسانی که با وجود تولید مثل و وابستگیهای ژنتیکی همچنان چیزهایی را فراتر از ساختار هستی آرزومند است. «به سوی ستارگان» یک اثر تجربی– حسی در ژانر حماسی– تخیلی است که ابعاد جدیدی از انسان را در مواجهه با آنچه ذهن برای روبهرو شدن با آن آمادگی ندارد به نمایش کشیده است.
ربات روانشناس
داستان فیلم قسمت مهمی از زندگی سرگرد «روی مک براید» را روایتگر است که به دنبال کشف خطری جدی است و به دنبال پدر مخفی شده خود در آخرین سیاره سامانه خورشیدی (نپتون) راه درازی را طی میکند و پس از یافتن وی ... . آنچه قصه فیلم نامه پیش روی مخاطب قرار میدهد دارای لایههای متعددی است که درک آن شاید با یک بار تماشا حاصل نشود. میزان تأثیر آلایندههای روانی در فضا بر روی انسانی که خود به دنبال جوابی برای پرسش بزرگ خویش است به مراتب بیشتر از دلتنگی او برای خانواده است. چهره سینمایی اثر با قدرت تکنولوژی به خوبی از پس فعالسازی آلاینده بر ذهن مخاطب بر آمده است. به عنوان مثال میتوانیم از صداها، رنگهای شدید مانند انفجار فضاپیما در سکانس آخر، حذف سایه اجرام آسمانی و ... نام ببریم که نشان دهنده جزئی نگری کارگردان در به کارگیری همه ابعاد فیلمنامه است. از سویی دیگر بازی برد پیت بازیگر همواره در اوج سینمای جهان تأثیر بسیار بالایی در همذاتپنداری مخاطب با واکنشهای روانی شخصیت داستان نسبت به اتفاقات پیش رو و گذشته داشته است. سوالاتی که ربات روانشناس از سرگرد روی مک براید برای تعیین سطح سلامت او میپرسد، نفوذ غیرقابل پیشگیرانهای بر افکار مخاطب دارد. مخاطب در این لحظه جواب این پرسشها را برای خود مرور میکند و چه بسا باعث کشف میزان ثبات روانی خویش در مقابله با لحظات استرس زا شود.
تزکیه نفس
فرم اثر اجازه احساس خلع دراماتیک – حماسی را به مخاطب نمیدهد. این مشخصه باعث شده زرق و برقهای یک اثر علمی – تخیلی به باورهای واقعی تبدیل شوند و از طرفی زمان سینمایی اثر به طور نامحدود در کل فیلمنامه نمود پیدا کند. هر لحظه مخاطب با ویژگی جدیدی از سرگرد روی مک براید آشنا میشود و این ناشناختگی او تا زمانی که خود را در ثبات کامل شخصیتی و امیدوار به آینده زمین برای ربات روانشناس تعریف میکند مخاطب را به کاتارسیس تکنولوژیک میرساند. در واقع انسان پس از کشف دوباره آتش این بار به وسیله ابزار جدید، جدیتر و البته در حجمی وسیع به این نتیجه میرسد که برای تماشای زیباییهای دنیا گاهی نور یک شمع نیز کافی است. دوربین روی دستهای «به سوی ستارگان» بسیار هوشمندانه و کاربردی انتخاب شدهاند. خصوصیت ویژه دوربین روی دست پرتاب مخاطب از آنچه احساس میکند به سرزمینی کشف نشده از احساسات در بیرون از سینماست. به خاطر این موضوع فیلمسازان بزرگ کمتر از این شیوه فیلمبرداری استفاده کردهاند، اما در این اثر به درستی لحظاتی دوربین روی دست قرار میگیرد و میزان شناخت شخصیت از سوی مخاطب را افزایش میدهد. «به سوی ستارگان» از جمله فیلمهایی است که احساسات انسان در فضا را به خوبی واکاوی کرده و بدون شک یکی از مهمترین آثار سینمایی سال 2019 به شمار میرود.