روزنامه «گاردین» در گزارشی، به بررسی بحران سیاسی و اقتصادی لبنان پرداخته و به طور خاص، این بحران را که مخصوصاً از منظر اقتصادی، ابعاد گسترده و پیچیده‌ای دارد (به گفته بانک جهانی، بحران اقتصادی لبنان، یکی از بدترین بحران‌های اقتصادی جهان در ۱۵۰ سال اخیر است)، حامل تبعات و پیامدهای منفیِ منطقه‌ای و بین‌المللی ارزیابی کرده است.

گاردین در این رابطه می‌نویسد: «در بحبوحه مشکلات و بحران‌های فراوانی که جهانِ کنونی با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، بحرانِ لبنان، توجهات به نسبت کمتری را به خود جلب کرده است. در این زمینه به طور خاص اینطور به نظر می‌رسد که رسانه‌های بین المللی، چندان به این بحران، آنگونه که باید و شاید، توجه نکرده و نمی‌کنند. بدون تردید این امر یک اشتباه بزرگ است. در این راستا، چندان دور از انتظار نیست که شاهد باشیم دولت لبنان تا مدتی دیگر به یک دولتِ ورشکسته تبدیل شود و به نوعی در ردیف کشورهایی نظیر لیبی و یمن قرار بگیرد. بدون تردید این مساله یک بحران فاجعه بار برای لبنان است با این حال، همانگونه که تاریخ تاکنون به ما در نمونه‌های مشابه نشان داده، این بحران می‌تواند برای منطقه و دیگر بخش‌های جهان نظیر قاره اروپا نیز دردسرساز باشد.

به استناد گزارش فرارو، بحران لبنان، ابعاد مختلفی دارد. شاید بدترین جنبه از بحران لبنان، هزینه‌های انسانی آن باشد. واحد پول لبنان (پوند) در ۱۸ ماه گذشته، کاهشِ ارزش ادامه داری را تجربه کرده و بر اساس ارزیابی‌ها، بیش از ۹۰ درصد از ارزش خود را از دست داده است. امری که خسارات و آسیب‌های زیادی را متوجهِ خانواده‌های عادی لبنانی کرده است. حدوداً ۳۰ درصد از کودکان لبنانی، با گرسنگی سر بر بالین می‌گذارند (بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد). بیشتر خانوارهای لبنانی با کمبود غذا دست و پنجه نرم می‌کنند و حداقل نیمی از جمعیت لبنان نیز به دامانِ فقر رانده شده‌اند.

ابرتورمِ موجود در لبنان به همراه بحران شیوع ویروس کرونا در این کشور، و مدیریت غیرمسوولانه سیاسی و مالی در آن، همه و همه موجب شده‌اند تا یارانه‌هایی که از سوی دولت لبنان در مواردی نظیر مواد غذایی، سوخت و دارو و درمان ارائه می‌شدند، دیگر قابل ارائه نباشند. در این چهارچوب، بسیاری از افرادی که بیماری‌های مرگبار نظیر بیماری دیابت و یا مشکلات قلبی داشتند، دیگر .....

«مهم نیست که من چه مسئولیتی دارم، بنده حاضرم برای حل مشکلات مردم کفش هر کسی را واکس بزنم تا مسئله‌ای از مسائل مردم حل شود. خداوند به این کارها برکت می‌دهد. البته اگر فردی بخواهد در برابر حل مشکلات مردم کارشکنی کند، مقابل او می‌ایستم». این‌ها حرف‌های آقای محمد باقر قالیباف است، رئیس مجلس در جلسه بامدادی مجمع نمایندگان استان خوزستان. دستشان هم درد نکند. خیلی ممنون و سپاس از این همه همیت و فروتنی. نسل من این رفتارها و عمل کردن به این به شعارها را در فیلم‌ها، نزد مردانی دیده و شنیده که شب‌های داغ خوزستان پوتین‌های همسنگران و هم رزمانشان را ناشناس واکس می‌زدند و کسی هم نمی‌فهمید، بعدها هم زمینی نماندن و آسمانی شدن خیلی از آنها به «رئیس» شدن و «مدیر» شدن وصال نداد. اما باور کنید واقعاً نیازی به واکس زدن کفش کسی نیست. آب و برق با شعار نرفته که با وعده بیاید، دلار مرز 250 هزار تومان را خودش نشکسته که با دستور پایی بیاید، کارت بازی آن هم با کارت یک رنگ در مستطیل سبزمجلس هیچ وزیری را به راه نکرده تا روی وظایفش خطای دوباره و صد باره نکند. اگر این حرف‌های قشنگ درمانی بر دردی بود، حالا ایران «اتوپیا» ی افلاطون بود. یادتان هست وعده‌های عده‌ای برای سیستان، برای کردستان، حالا برای خوزستان و بعد برای کجا؟

لطفاً اگر قصد دارید جایی را واکس بزنید، قوانین دست و پاگیر را واکس بزنید، طرح‌هایی را واکس بزنید که خبری شدن آنها هم تن کسب و کارهای مجازی و حقیقی ملت را در به لرزه می‌اندازد. رفتارهای نمایندگانی را واکس بزنید که از سیلی زدن به گوش سرباز گرفته تا اهانت به کارمند گمرک ابایی ندارند. اندیشه نماینده‌ای را واکس بزنید که هیچ کدام از هم استانی‌هایش یا شاید افراد خانواده‌اش نمی‌توانند او را تلفنی هم پیدا کنند. حقوق‌هایی را واکس بزنید که صفرهایش را نمی‌شود شمرد. شاعر فقید و ارزشمند خوزستان، مرحوم قیصرامین پور در غزل‌های بی بدیلی که برایمان به میراث گذاشته است چه خوب می‌سراید که: «... سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم / چو گلدان خالی لب پنجره پر از خاطرات ترک خوره‌ایم...» آن خاطرات برای ما همان وعده‌های شماست و پاییز همان دشمنانی که در هر آشوبی به دنبال دل خوزستانی‌ها می‌دوند و به جایی نمی‌رسند. این هم واکس زدن شعر مردی از خوزستان که همیشه در «میدان» بود و هست.