وعده، ویژگی مشترک همه دولتها
نویسنده : مینا شیروانی ناغانی / دکترای جامعهشناس
در حال حاضر در ایران 17 صندوق بازنشستگی با مقررات و شاخصهای جمعیتی متفاوت فعالیت دارد که درمجموع حدود 25.3 میلیون مشترک و مستمریبگیر اصلی را تحت پوشش قرار دادهاند. واکاوی آمارها و گزارشها نشان میدهد که پایداری مالی صندوقهای بازنشستگی در کشور با بحرانی جدی روبهروست و اکثریت صندوقهای بازنشستگی کشور مثل صندوق بازنشستگی کشوری، نیروهای مسلح و صندوقهای دستگاهی در حال حاضر قادر به پرداخت حقوق و مستمری بازنشستگان از طریق منابع داخلی خود نبوده و به بودجه عمومی وابسته شدهاند و این وابستگی سالبهسال رو به افزایش است.
عوامل متعددی ازجمله کاهش سن بازنشستگی، تغییرات جمعیتی و عدم انجام اصلاحات سنجهای، بدهی انباشته دولت به صندوقها، مدیریت ضعیف داراییها و بازده اندک سرمایهگذاریها، باعث بروز بحران در صندوقهای بازنشستگی شده است.
این تابلوی تحقیقاتی نشان میدهد که دولت نتوانست وعدهٔ مهار تورم خود را عملی نماید بنابراین افزایش دستمزد باید اتفاق بیفتد. از طرفی نمایندگان اقتصاد، اداره استاندارد، وزارت کار و همچنین وزارت صمت با شعار اینکه اگر دستمزد زیاد تصویب نشود ما میتوانیم تورم را مهار کنیم، با اعمال فشار بر نمایندگان کارگری به خواسته خود رسیده و دستمزد بسیار اندکی تصویب کردند. درنهایت تأسف میبینیم که اکنون نهتنها تورم کنترل نشده بلکه با رشد ۷۰ درصدی آن نیز مواجه شدهایم؛ به این جهت که دولت آقای رئیسی هم مانند دولتهای قبلی نتوانست وعدههای خود را در خصوص شکوفایی اقتصادی و مهار تورم عملی نماید و بازهم دیوار اعتماد مردم فروریخت. به عبارتی وعدههای توخالی، ویژگی مشترک همه دولتهاست که تاکنون تجربه کردهایم. به هر ترتیب از نگاه جامعهشناسانه تأکید میشود که شاید افزایش دستمزدها با بازنگری در مصوبه مزد، بتواند مرهمی بر زخمهایی باشد که به اشکال مختلف بر لایههای مختلف جامعه واردشده است.