فارس: پوران درخشنده، طیبه فلکیان و ابوالفضل همراه آثار بخش فیلم سومین جشنواره فیلم و عکس «مادر» را داوری خواهند کرد و فاطمه ابراهیمی، منصوره معتمدی و مهناز شفیعی به عنوان اعضای هیأت داوران بخش عکس این رویداد هنری معرفی شدند.ابوالفضل همراه فارغ‌التحصیل رشته نمایش از دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران و مدیر هنری این دوره از جشنواره، ریاست فرهنگسرای نیاوران را بر عهده دارد. او در بیش از ۷۱ فیلم سینمایی و تلویزیونی به عنوان بازیگر حضور داشته و کارگردانی و تهیه‌کنندگی چند فیلم داستانی و مستند را بر عهده داشته است. پوران درخشنده کارگردان، نویسنده و فیلمساز علاوه بر داوری جشنواره‌های معتبر داخلی و بین‌المللی، ساخت فیلم‌هایی همچون پرنده کوچک خوشبختی، عبور از غبار، زمان از دست رفته، عشق بدون مرز، شمعی در باد، رویای خیس، بچه‌های ابدی، خواب‌های دنباله دار، زیر سقف دودی، هیس!… دخترها فریاد نمی‌زنند و ... را در کارنامه سینمایی خود دارد.طیبه فلکیان؛ تهیه‌کننده، کارگردان و مسئول امور استان‌ها و مناطق انجمن سینمای جوانان ایران است. وی ساخت فیلم‌های مستند و داستانی مختلفی را در کارنامه خود دارد. عضویت در هیات انتخاب و داوری جشنواره‌های متعدد از دیگر فعالیتهای ایشان است.

مشاور رسانه پروژه: فیلم کوتاه «سرباز» به نویسندگی مشترک حسین ترک‌جوش و فرشاد یحیایی با تهیه‌کنندگی و کارگردانی حسین ترک‌جوش که به تازگی فیلمبرداری آن در محله امامزاده یحیی و احمدآباد مستوفی به پایان رسیده است، روی میز تدوین رفت.«سرباز» پس از گذشت حدود یک سال از مراحل نگارش و پیش تولید برای یک هفته توسط محمود عطشانی فیلمبرداری شد.ترک جوش در جدیدترین تجربه خود به سوژه‌ای خاص در فضای ملتهب دهه ۶۰ می‌پردازد که تدوین آن توسط سمانه دیبا آغاز شده است.صادق برقعی، منصور عربی، مهری آل‌آقا، مریم شعبانی، حسین ولی‌زاده، بیتا طائی، پیمان نوری، آراز خلجی، علی محمودی، آرین کبیری و مهدی فیاض بازیگران این اثر هستند.از دیگر عوامل «سرباز» عبارتند از بازنویسی فیلمنامه: حسین مهکام، مدیر فیلمبرداری: محمود عطشانی، دستیاران فیلمبرداری: ارسلان زارعی و کسری توکلی، مدیر تولید: سعید دلاوری، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: علی محمودی و آرین کبیری، صدابردار: مسعود شاهوردی، دستیار صدا: آرش هوجانی، طراح چهره‌پردازی: نیلوفر گوهردوست، دستیار گریم: مهناز حسینی، آهنگساز: خشایار چهاربچاری، منشی صحنه: مونا نجفی، طراح صحنه: مهدی حمیدی، طراح لباس: سعیده اصغری، عکاس: آتوسا امینی، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه: نگار امیری.

 

آخرین تولد منتهای خواسته برادران محمودی از سینما و پُز روشن‌فکری دادن با آن است. فیلمی که به وضوح می‌گوید ای کاش هیچوقت آمریکا افغانستان را ترک نمی‌کرد، فیلمی که اخبار موثقش را از بی بی سی و اینترنشنال می‌گیرد و حتی خبرنگارش مبارزه پنهانی در شبکه‌های اجتماعی دارد. اگرچه افغانستان بعد از خروج آمریکا دچار بحران سیاسی شدیدی شد و طالبان شدیدترین رنج‌ها و استرس‌ها را بر این مردم اعمال کرد اما این مردم همان‌هایی هستند که با پای پیاده تانک جنگی را در بیابان حرکت می‌دادند. فیلم‌سازی که حتی جرات نکرده از آپارتمانش بیرون بیاید و فیلمی به غایت آپارتمانی ساخته چگونه می‌تواند شدتی از استرس مردم افغانستان را نشان دهد که مثلا مریم، کوخانی، مدلیست است و چون مردی متعصب دارد پس باید عکس‌هایش را سوزاند. «میثاق» ریچی را بیاد آورید، فیلم آیینه دست چندمی از این فیلم است. آنجا آمریکا می‌گوید: دیدید از وقتی که افغانستان را ترک کردیم چه بر سرشان آمد. اینجا محمودی می‌گوید آمریکا با رفتنش به مردم ظلم کرد. جدای از مانیفست سیاسی فیلم‌ساز که در حد یک شعار، مانند فیلم قبلی او «مردن در آب مطهر»، مانده است، باید این‌نکته مهم را یادآور شوم که فیلم به عنوان سینما هم حرفی برای گفتن ندارد. شخصیت ثریا که اگر اشک‌های شاکردوست نبود در حد یک تیپ توییتری باقی می‌ماند و داستانی که پر از چاله‌چوله‌های دراماتیک است. اولین آن رفتار به میل مولف از سوی طالبانی است که حتی با آن‌چه خود در تلفن همراه بازیگرانش نشان می‌دهد متفاوت است.
زن
فیلم ترجمه‌ای دست چندم از افغانستانی است که روزهای جنگیدن با طالبان را پشت‌سر می‌گذارد. اولین سوال از فیلم‌ساز این است که این طالبان که به گفته خود شما در فیلم از سوی پاکستان حمایت می‌شود را چه کسی تامین نظامی می‌کند؟ فیلم‌ساز با یک ایدئولوژی پشت دوربین رفته که شدیدا برخواسته از جامعه ایران است. ایرانی که کاراکترهای آپارتمان هم اروپا را به آن‌جا ترجیح می‌دهند؛ ایرانی که مریم نمی‌تواند در آن حرفه مدلینگ خود را ادامه دهد. فیلم‌ساز چهره کریهی هم از افغانستان و هم از ایران در فیلمش نشان داده که شرایط اجتماعی هیچ‌کدام و از همه مهم‌تر هنجارها را مدنظر قرار نداده است. نیمچه تحرک بدنی خانم‌ها در فیلم و میهمانی که به کشف کشته شدن همسر شیدا خلیق در فیلم منتهی می‌شود یک سکانس خطرناک است. سکانسی که به وضوح می‌گوید یک خبرنگار برقع‌پوش توییتر باز آن را هدایت می‌کند. از سوی دیگر باید به حال دوربین روی دست بسیار بد فیلم تاسف خورد. چرا که دوربینش می‌خواسته نشان دهد مثلا وقتی طالبانی‌ها وارد خانه‌ای می‌شوند چه حالتی به ساکنان آن دست‌ می‌دهد و برعکس بیننده بیشتر دلش به حال بچه‌ای می‌سوزد که کاراکترها برای نجات جان خود دهان او را گرفته‌اند. از یک طرف دیگر منتهای آرزوی یک زن آزاده افغان روشن‌فکر باید مدلینگ باشد!!. فیلم‌ساز با فیلمش می‌گوید بله، این انتخابش است و باید به آن احترام گذاشت و حتی همسرش هم باید به آن احترام بگذارد. تا به این‌جا مسئله‌ای با تفکر فیلم‌ساز ندارم اما وقتی این مسئله به یک گرایش برای مبارزه مدنی در افغانستان تبدیل می‌شود، می‌شود مسئله من. فیلمی خوب است که اگر در آن پُز روشن‌فکری هم می‌دهیم زن را نه به خاطر زیبایی‌ ذاتی‌اش بلکه به خاطر نبوغ برابر و حتی در برخی موارد بیشتر از مردان ستایش کند.
خبرنگار
فیلم «آخرین تولد» عمیقا سیاه‌نما است. سیاهی آن اگرچه به شدت «ابد و یک روز» روستایی نیست اما به وضوح در حال گفتن این حرف که: کشور افتاد دست طالبان، دیگر کارمان تمام است. وقتی که تلوزیون طالبان را نشان می‌دهد که نهاد ریاست جمهوری را گرفته‌ و کاراکترها یک به یک همدیگر را صدا می‌کنند این فیلم همه حرف خود را زده است. اصولا فیلمی که مروج آن نباشد که باید ماند و جنگید و پس گرفت فیلم وطن‌فروشی است. البته در یک پلانی هنگامی که کاراکترهای زن بر سر کجا رفتن بحث می‌کنند خلیق می‌گوید که اصلا چرا باید رفت اما این گفته او از سر رفع تکلیف و رو کم کنی است. از سوی دیگر ما هنگامی به درستی وارد فیلم می‌شویم که دیگر فیلم تمام شده و تیتراژ آن بالا آمده. وقتی که ثریا در حال استوری گذاشتن است و او به دست طالبان کشته می‌شود ما تازه می‌فهمیم مرگ یک خبرنگار یعنی چه. خبرنگاری که حتی جرات نمی‌کند هویت خود را به نزدیک‌ترین دوستش که مثلا تنها عاقد زن در جهان اسلام است بگوید. فیلم از همان پایان ول‌های معروفی دارد که می‌شود با آن جایزه گرفت.
 

مهر: شیدا خلیق بازیگر سینما و تلویزیون درباره فعالیت این روزهایش که بیشتر در رئالیتی شوهای شبکه نمایش خانگی حضور دارد گفت: بین تئاتر، تلویزیون، نمایش خانگی و سینما انتخاب اول من طبیعتاً تئاتر است چون خاستگاه من آنجاست ولی بعد از تئاتر، نمایش خانگی را دوست دارم. متأسفانه این روزها اوضاع تلویزیون و سینما خوب نیست و جزو انتخاب‌های من نیستند.وی اضافه کرد: شبکه نمایش خانگی به دلیل نبود وجود نظرات سلیقه‌ای، فضای بازتر و راحت‌تری دارد و برای آدم‌هایی مثل من که سلیقه سختی دارند، فضای کار جالب‌تری است. از طرفی من به عنوان یک بازیگر، بیشتر می‌توانم روی بازی‌ام تمرکز کنم و درگیر مسائل حاشیه‌ای کار نباشم و تمام توانایی‌ام را در بازی‌ام نشان بدهم.وی درباره تنوع و گسترش سرویس‌ها در شبکه نمایش خانگی عنوان کرد: جای شکرش باقی است که در کشور، پلتفرم‌های نمایش خانگی رو به گسترش هستند. هرچند که نسبت به دیگر کشورها، این فضا در کشور ما خیلی دیر ایجاد شد و رشد کرد اما من خیلی زودتر از این ها منتظر این اتفاق بودم. چند سال پیش در یک سریال نمایش خانگی به اسم «گلشیفته» به کارگردانی بهروز شعیبی حضور داشتم که آن زمان به صورت دی وی دی منتشر می‌شد.
گلشیفته حسرت من بود
وی اضافه کرد: آنقدر این سریال برای مردم عزیز و دوست‌داشتنی بود که همه حسرت من این است که چرا آن موقع این بستر پخش توسط پلتفرم‌ها فراهم نبود که سریال‌ها بهتر و بیشتر دیده شوند. خیلی دوست دارم که برای سریال‌هایی که قدیمی‌ترند و قبلاً به صورت دی وی دی به دست مردم می‌رسید و برخی‌شان الان بر روی پلتفرم‌ها موجود هستند نیز تبلیغات و اطلاع رسانی بیشتر و ویژه‌تری انجام شود چون فکر می‌کنم که استقبال زیادی از آن‌ها خواهد شد.خلیق در بخش دیگر صحبت‌هایش تصریح کرد: با توجه به اینکه دنیای فیلم و سریال، بی‌انتهاست معتقدم الان تازه شروع کار پلتفرم‌هاست و من به شخصه دلم می‌خواهد که هنرمندان ما به محدودیت‌هایشان فکر نکنند و به این فکر کنند که چه کارهای جدید و جالبی را می‌توانند تولید کنند که مردم را پای تولیدات نمایشی ایرانی بنشاند.بازیگر سریال «زوج یا فرد» که مجموعه «شب های مافیا» را در شبکه نمایش خانگی دارد در این باره بیان کرد: مافیا، بازی مورد علاقه من است. در زندگی شخصی‌ام هم تقریباً هفته‌ای یک روز برایش زمان می‌گذارم و بازی می‌کنم. زمانیکه آقای محمدرضا رضائیان تهیه کننده برنامه پیشنهاد حضور در این برنامه را به من داد به این فکر کردم که می‌توانم این بازی را بار دیگر تجربه کنم. پیش از این هم از فصل‌های قبلی «شب‌های مافیا» پیشنهاد بازی داشتم اما در واقع روزی که با فیلیمو و آقای رضائیان صحبت کردم متوجه شدم که این گروه بسیار جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر است و متوجه هستند که باید یک تفاوتی در روند بازی ایجاد کنند و انرژی بیشتری بگذارند. در نتیجه تصمیم گرفتم که اگر قرار است یک بار این قضیه را امتحان کنم با گروه آقای رضائیان باشد.
آدم پرکاری نیستم
وی درباره همکاری و همراهی با دیگر چهره‌های هنری و حتی ورزشی در این بازی بیان کرد: از آنجایی که به انتخاب خودم چندان پرکار نبوده‌ام، همیشه از دور با یک قضاوت و پیش‌داوری به آدم‌ها نگاه می‌کردم. حالا دارم کنار کسانی‌که همیشه از دور می‌شناختمشان یک بازی حرفه‌ای انجام می‌دهم. بازی مافیا آدم‌ها را خیلی زود کنار هم قرار می‌دهد و ایجاد صمیمیت می‌کند و تو می‌توانی خود واقعی افراد را بشناسی. این بازی برای من بسیار جالب بود چرا که باعث شد با افرادی که از دور می‌شناختم یا حتی شاید قضاوت بدی راجع به آنها داشتم ساعت‌ها وقت بگذرانم و معاشرت کنم و متوجه شوم که آدم‌ها می‌توانند از آن چیزی که از دور به نظر می‌رسند، بهتر و جالب‌تر و آدم حسابی‌تر باشند.این بازیگر جوان درباره اینکه الگویی در بازیگری دارد که بخواهد به او برسد یا خیر؟ عنوان کرد: باید بگویم که آدم‌ها با مسیرشان در ذهن من ماندگار می‌شوند نه با اسم. فکر می‌کنم به جای اینکه یک اسم بگویم می‌توانم مسیر بازیگرانی را الگوی خودم قرار بدهم که علاوه بر اینکه عزت نفس‌شان را همیشه حفظ کرده‌اند، سلیقه، دیدگاه اجتماعی و حضور اجتماعی‌شان را نیز داشته‌اند و در کنارش به ایفای هنرشان پرداخته‎اند.بازیگر فیلم «آخرین تولد» که این روزها در سینماها اکران است درباره اینکه غیر از بازیگری چقدر به تجربه‌های دیگری مثل فیلمسازی فکر می‌کند، اظهار کرد: صددرصد به چنین تجربه‌هایی فکر می‌کنم اما به نظرم حتی برنامه ریزی جدی برای تجربه فیلمسازی هم حداقل برای ۱۰ سال آینده باشد چون در حوزه بازیگری، کارهایی هست که هنوز تجربه نکرده‌ام.

  تسنیم: فیلم «بدون قرار قبلی» به کارگردانی بهروز شعیبی و تهیه کنندگی محمود بابایی و از تولیدات برتر بنیاد سینمایی فارابی که به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در بخش مسابقه فیلم‌های بلند نوزدهمین جشنواره بین المللی فیلم کازان روسیه حضور داشت، در مراسم اختتامیه این رویداد توانست دو جایزه بزرگ بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کند.در میان مهمانان اختتامیه مراسم واسیل شیخرازیف معاون نخست وزیر تاتارستان، ایرادا آیوپوا وزیر فرهنگ جمهوری تاتارستان، داود میرزاخانی سرکنسول کشورمان در کازان، امیر کاستاریکا کارگردان مشهور صرب و سینماگران و کارگردانان مشهور از مناطق مختلف روسیه و کشورهای مختلف نیز حضور داشتند.
 

به نقل از روابط عمومی پروژه: جلسه نقد و بررسی مستند «پدر طالقانی» روز دوشنبه ۲۰ شهریور ماه در فرهنگسرای اشراق برگزار می‌شود. در این جلسه پس از نمایش مستند، فاطمه معصومی به نقد این اثر سینمایی می‌پردازد.مستند سینمایی «پدر طالقانی» به تهیه‌کنندگی اباذر صالحیان و کارگردانی محمدعلی محمددوست، روایتی متفاوت از زندگی آیت‌الله طالقانی است و زندگی این عالم را در قالب یک مستند بازسازی به تصویر می‌کشد.برای ساخت این مستند، با ۵۰ نفر از کسانی که از نزدیک آیت الله طالقانی را می‌شناختند و افرادی از جناح‌های مختلف سیاسی، مصاحبه شده است. این مستند تولید مشترک سازمان هنری رسانه‌ای اوج و شبکه افق است.آیت الله سیدمحمود طالقانی، از مبارزان دوره پیش از انقلاب و یکی از مهم‌ترین و متفاوت‌ترین چهره‌های انقلاب اسلامی است.مراسم نقد و بررسی مستند «پدر طالقانی» روز دوشنبه ۲۰ شهریور ماه از ساعت ۱۶ در فرهنگسرای اشراق برگزار می‌شود. فرهنگسرای اشراق واقع در فلکه دوم تهرانپارس، انتهای خیابان جشنواره، خیابان جعفرپناه واقع است.

 

ایسنا: مریم جلالی با اشاره به تلاش کشورهای غربی برای تحکیم هویت فرهنگی‌شان می‌گوید: وقتی ما به شکل صحیح برنامه‌ریزی نداشته باشیم طبیعی است که اسطوره‌های غربی جایگزین اسطوره‌های ملی ما بشوند.
این استاد دانشگاه رشته ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگویی مکتوب، درباره نوشتن از اسطوره‌ها و معرفی آن‌ها به بچه‌ها گفت: خلق اثری که بتواند نظر کودک را درباره هویت ملی‌اش  به خود جذب کند و  پیام‌های لازم را به او انتقال دهد و در خوشبینانه‌ترین شکل بر مخاطب تأثیر بگذارد، هدف بسیاری از نویسندگان است. اسطوره‌ها محتوای فرهنگی جامعه محسوب می‌شوند؛ هر آنچه تمایز فرهنگی ایجاد می‌کند و شناسنامه خاص فرهنگی یک جامعه را می‌سازد. به همین دلیل است که چنین محتوایی می‌تواند بر هویت ملی فرهنگی کودکان به عنوان مخاطب تاثیرگذار باشد.
او افزود: اسطوره‌ها کدهای ماندگار فرهنگی  هستند و نوشتن درباره آن‌ها یکی از شیوه‌های انتقال است،  لذا شایسته است به عنوان میراث ملی و فرهنگی اطلاعات مربوط به اسطوره‌ها  به نسل جوان انتقال داده شود.
مریم جلالی درباره اینکه آیا اسطوره‌ها می‌توانند به نیازهای کودکان امروزی پاسخ دهند، توضیح داد: در زمینه اقتباس از اسطوره‌ها در ادبیات کودک و نوجوان تنها نوشته‌هایی موفق خواهند بود که بر نیازها و خواسته‌های مخاطب کودک و نوجوان استوار باشند. توجه به سه نیاز اصلی کودکان به کمک بازنمایی اسطوره‌ها می‌تواند این امر را محقق کند. این سه شامل «تقویت هویت اجتماعی و فردی»، «ایجاد حس سرگرمی و لذت» و «آموزش غیرمستقیم مهارت‌ها» می‌تواند باشد.
  این استاد دانشگاه درباره جایگاه اسطوره در ادبیات کودک نیز گفت:  با این‌که امروزه شاهد تالیف و اقتباس از داستان‌های اسطوره‌ای در کشورمان هستیم اما واقعیت این است تعداد معدودی از آن‌ها نیز موفق بوده‌اند، در مجموع پرداختن به این کار ساده نیست. ماریا نیکولایوا معتقد است ساخت الگوهای قابل قبول و پردازش داستان‌های اسطوره‌ای در ادبیات کودک کار  بسیار دشواری است. محقق‌های بسیاری برای عملی کردن این کار سال‌ها روی متن و مخاطب تحقیق کرده‌اند. یکی از این افراد لوتمن است که سال.ها تلاش کرده برای انجام این کار الگوهایی را ارائه بدهد.
 او ادامه داد: داستان‌های اسطوره‌ای از مفاهیمی هستند که در ابتدا مخاطب اصلی آن بزرگسالان بوده‌اند. بنابراین توجه به اسطوره‌ها در ادبیات کودک به مرحله ثبات رسیده اما تثبیت آن به چگونگی عملکرد نویسندگان بستگی دارد.
مریم جلالی درباره این‌که به نظر کودکان ما اسطوره‌های غربی را بیشتر می‌شناسند تا اسطوره‌های ایرانی، بیان‌کرد: با قاطعیت نمی‌توانم در این باره حرف بزنم اما آن‌قدر می‌دانم که برنامه‌ریزی اساسی برای تقویت توجه کودکان به اسطوره‌های ملی هنوز به شکل نظام‌مند صورت نگرفته است. برنامه باید وجود داشته باشد و اجرای آن تحت هر شرایطی تداوم پیدا کند نه این‌که به شکل ناگهانی شروع شود و در کوتاه‌مدت به آن بپردازند و بعد رهایش کنند. برنامه‌ای که در اجرا  تداوم نداشته باشد فرقی با اجرا نشدن در آغاز ندارد. یادمان باشد، باورها، زبان، ادبیات، عقاید و دین، حماسه‌ها، اسطوره‌های ملی و مذهبی، قومیت و مواردی از این قبیل عناصری به شمار می آیند که هویت فرهنگی هر جامعه را می‌سازند. در حال حاضر کشورهای غربی برای تحکیم هویت فرهنگی‌شان بر این موارد در حوزه ادبیات کودک تکیه کرده و بسیار هم هزینه می‌کنند چون خروجی آن باعث حفظ تداوم خودشان می‌شود. وقتی ما به شکل صحیح برای این کار برنامه‌ریزی نداشته باشیم طبیعی است که اسطوره‌های غربی جایگزین اسطوره‌های ملی ما بشوند و انتظار ما از تداوم‌ها ممکن است مخدوش شود.
ثبت‌نام اهالی رسانه در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران آغاز شد
نسل فردا :فراخوان ثبت‌نام اولیه اهالی رسانه و منتقدان در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران منتشر شد.به گزارش روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، اهالی رسانه و منتقدان سینما از روز شنبه هجدهم می‌توانند درخواست حضور خود را برای حضور در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در سامانه https://portal.tisff.ir/login ثبت کنند.
این فرآیند به مدت پنج روز و تا پایان بیست‌ودوم شهریورماه ادامه خواهد داشت.
این فرآیند صرفاً شامل ثبت درخواست‌ها برای حضور در جشنواره بوده و تاییدیه ثبت‌نام و صدور کارت در ادامه به درخواست‌کننده اطلاع داده خواهد شد.
چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار، بیست‌وهفتم مهر تا دوم آبان‌ماه امسال برگزار خواهد شد.