۱۶ آذر روز دانشجو بهانه ای بود تا رییس دستگاه قضا به  دانشگاه علوم تحقیقات تهران بیاید و با دانشجویان به گپ و گفت بنشیند. محسنی اژه ای در این مراسم طی سخنانی گفت: پیشرفت کشور از دانشگاه شروع می‌شود و دانشگاه مرکز علم است؛ البته علم باید توأم...

سرپرست فدراسیون کاراته با اعلام اتمام مأموریت کادر فنی تیم‌های ملی از احیای سازمان تیم‌های ملی کاراته تا پایان هفته جاری و اتخاذ تصمیم برای تیم‌های ملی توسط این سازمان خبر داد.به گزارش«ورزش سه» و به نقل از مهر، مزدا صوفی اظهار...

سوریه در وضعیت کنونی، شاید یکی از ملتهب ترین دوران تاریخ معاصر خود را تجربه می کند. در این راستا، گروه های شورشی و مسلح، در شمال، جنوب و شرق این کشور، مواضع دولت مرکزی سوریه را به تصرف خود درآورده اند و سعی دارند راه خود به سمت دمشق و اشغال پایتخت این کشور را هموار کنند. البته که ارتش سوریه با استفاده از اهرم های مختلف سعی در مقابله با تروریست ها دارد و در این رابطه درگیری‌های سنگینی میان دو طرف در حومه حمص نیز گزارش شده است. با این همه، یکی از سوالاتی که بسیاری از افکار عمومی و البته تحلیل‌گران در روزهای اخیر با آن رو به رو بوده اند این بوده که واقعا چرا ارتش سوریه علی رغم اینکه بر اساس آمارهای رسمی از برتری عددی در برابر تروریست‌ها برخوردار است، در عرصه میدانی، مقاومت قابل توجهی را انجام نداده و شاهد بودیم شهرهایی نظیر حلب و حما، تقریبا به راحتی به دست تروریست‌ها افتادند؟ به نظر می رسد برای پاسخ به این پرسش توجه به دو مولفه ضروری است. اول اینکه بحران اقتصادی سوریه بسیار فراگیر و قابل توجه است. این کشور در طی سال های اخیر به دلیل بیش از یک دهه جنگ و تنش داخلی، با چالش های اقتصادی گسترده ای دست به گریبان بوده که توان مدیریت آنها را ندارد. از این رو، این مساله نمودهای عینی خود را در وضعیت معیشتی و رفاهی مردم سوریه به نمایش گذاشته و می بینیم که به طور خاص حقوق های پرداختی از سوی دولت سوریه به کارکنان ارتش این کشور به هیچ عنوان با واقعیت های اقتصادی این کشور همخوانی ندارد. موضوعی که بسیاری از تحلیل‌گران مسائل راهبردی به آن اشاره دارند. از این رو، همین مساله سبب شده تا نیروهای ارتش سوریه از انگیزه لازم و کافی برای حضور در میدان های نبرد برخوردار نباشند. این موضوع عملا موجب شده تا شاهد دومینوی سقوط شهرهای مهم سوریه به ویژه در محور شمالی این کشور باشیم. نکته دیگر اینکه سال هاست که قدرتهای غربی و مخالف با سوریه روی گسل های اجتماعی و قومیتی در سوریه کار می کنند و سعی در بهره برداری از آن ها در مواقع حساس و ضروری نظیر وضعیت کنونی داشته و دارند. اساسا به همین دلیل هم است که در روزهای اخیر شاهد بوده ایم شمار قابل توجهی از سران قبایل و طوایف سوریه به حمایت از معارضین پرداخته اند. از این رو، این مساله یکی از نمودهای عینی خود را در آن دسته از نظامیان سوری که عضو قبایل مذکور هستند و در ارتش سوریه نیز حضور دارند به نمایش گذاشته است. به بیان ساده تر، دشمنان سوریه با استفاده از شکاف های اجتماعی و قومیتی در سوریه، عملا به دنبال تهی کردن نظام سیاسی سوریه و دستگاه های امنیتی آن از درون بوده اند. در این میان، دولت سوریه از اهرم های کافی برای مدیریت بحران های مذکور برخوردار نبوده است. موضوعی که سبب شده تا این مساله نمودهای عینی خود را در جنگ میدانی و جبهه های درگیری به نمایش بگذارد و شاهد باشیم که تروریست های تکفیری علی رغم کم‌بودن تعدادشان در قیاس با ارتش سوریه، بتوانند پیشروی ها قابل توجهی را به ضرر نظام سیاسی و دولت سوریه انجام دهند.
 

با این سرعتی که شبه‌ نظامیان هیئت تحریرالشام در پیش‌روی به سوی جنوب سوریه پیدا کرده‌اند و با این ضعفی که ارتش سوریه از خود نشان می‌دهد، اشغال دمشق و سرنگونی دولت بشار اسد، دیگر خیلی هم امر بعیدی به نظر نمی‌رسد. خبرهای غیررسمی حاکی از خروج بشار اسد رئیس جمهور سوریه به همراه همسرش از کشور است. در مقابل دیگر رسانه‌های سوری این خبر را تکذیب کرده‌اند و گفته‌اند که بشار اسد از دمشق در حال نظارت بر اوضاع در سوریه است. گویا  مقامات مصری و اردنی هم  از بشار اسد خواسته اند که سوریه را ترک کند و دولتی در تبعید تشکیل دهد. نکته دیگری که باید توجه داشت این است که روز گذشته الجولانی، رهبر گروه تروریستی تحریر الشام در مصاحبه‌ای اختصاصی با CNN گفت که هدف نهایی تحریر الشام چیزی جز پایان دادن به رژیم اسد نیست. باید گفت این گروه تروریستی همان قدر که با بشار اسد بد است با روسیه ایران و حزب له هم که باعث بقای اسد در قدرت شده‌اند بد است بنابراین تضعیف یا سقوط اسد به ضرر شرکای اسد خواهد بود. این اتفاقات نشان می‌دهد معادله و موازنه قدرت در خاورمیانه به ضرر اسد، روسیه، ایران و حزب اله لبنان تغییر کرده است. وضع به گونه‌ای شده که همه یک طرف قرار گرفته‌اند و دو کشور ایران و روسیه و حزب اله لبنان طرف دیگر. تا جایی که برخی از تحلیل‌گران معتقدند که ایران و حزب اله  نخواهند توانست از پس ائتلاف اسراییل، اروپا، آمریکا، کشورهای عربی و ... برآیند و دیر یا زود حکومت بشار اسد سقوط خواهد کرد. در این راستا بر آن هستیم که سیاست حامیان اسد را  در بحران اخیر سوریه مورد ارزیابی قرار دهیم.
ایران؛ حامی اسد تا آخرین لحظه
سوریه یکی از نزدیک‌ترین متحدان تهران است و به عنوان یک مرکز حیاتی برای خطوط تدارکاتی عمل می‌کند که ایران را قادر می‌سازد تا پول، تسلیحات و مستشاران خود را برای حزب‌اله ارسال کند. اگر اسد سقوط کند یا اقتدارش از بین برود، ممکن است مسیر ایران برای کمک به بازسازی حزب‌اله مسدود شود. حال آنکه حزب اله هسته اصلی شبکه نیروهای نیابتی تهران است که به طور منحصر به فردی برای مصون نگه داشتن ایران در برابر مداخله مستقیم در جنگ‌های منطقه‌ای ایفای نقش می‌کند. از این رو  تلاش‌های ایران برای نجات اسد  از دست گروه‌های تررویستی همچنان ادامه پیدا خواهد کرد و در این راستا سفرهای عباس عراقچی در منطقه برای رایزنی ادامه دارد. مقام‌های نظامی جمهوری اسلامی هم تلاش می‌کنند برای حمایت از حکومت سوریه اقدامات لازم را انجام دهند.
روسیه؛ سیاستی دوگانه در قبال سوریه
روسیه که امید اسد بود و حتی در آغاز درگیری‌های اخیر به مسکو رفت تا همراهی پوتین را جلب کند، عملاً نتوانسته یا نخواسته کاری برای او انجام دهد. بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند روسیه عملا نقش دوگانه‌ای را در قبال سوریه ایفا می‌کند. که به ظاهر از بشار اسد حمایت می‌کند ولی با اسرائیل هم همکاری نزدیک دارد. تنها اقدام روس ها در حمایت از نظام بشار اسد بمباران مواضع شورشیان بوده که نه کافی بوده و نه مؤثر.  نیروی هوایی روسیه هم در برخورد با جریانات تکفیری...