نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی درباره حوزههای آبریز در کشور گفت: متأسفانه در ایران درباره حوزههای آبریز، آمایشی فکر نمیشود و این امر سبب ایجاد دردسر برای کشاورزان شده است. در حوزه آبریز زایندهرود بهسبب مدیریت بخشی طومار شیخ بهایی را آسیبپذیر کردهاند و حقابه کشاورزان بهسرقت رفته است. متأسفانه دولت در سال 1383 اولین قدم بخشی را رسماً با دادن لایحه به مجلس آغاز کرد و به اختلافات در حوزه آبریز زایندهرود دامن زد. بنده در جلسات 53، 69، 78 و 93 بر مبنای یک حرکت علمی و منطقی آمایش سرزمین در آذر و دیماه همان سال مخالفت کردم و اصرار اینجانب بر این بود که حقوحقوق حقابهداران باید حفظ شود. نکته دیگر این که برای منابع آبی که مهمترین آن افتتاح سد و تونل کوهرنگ در سال 85 بود هنوز بعد از دو دهه سدی احداث نشده است. متأسفانه در بودجه 96 بهرغم قولهای دولت این سد استانی و اعتبار آن 24 میلیارد تومان کاهش یافت! .
که البته اقدامی خطرناک است. در سال 95 اعتبار این سد و تونل 26 میلیارد تومان بود که پس از بازدید وزیر نیرو و نایبرئیس اول مجلس از شرق اصفهان به 74 میلیارد تومان ارتقاء، اما متأسفانه در بودجه 96 به 50 میلیارد تومان کاهش یافت؛ همچنین ساختمان تونل چشمه لنگان نیز استانی شده و رقم آن از 60 میلیارد به 45 میلیارد تومان کاهشیافته است. حذف این ردیف در بودجه 96 بسیار نگرانکننده و هدررفت آب را بههمراه داشته است. مبلغ 39 میلیارد تومان در سال 93 و 94 برای شرق اصفهان دریافت شد که متأسفانه استانداری برخلاف قانون، این مبلغ را هزینه کرد و هماکنون پرونده آن در دادستانی دیوان محاسبات کشور مفتوح است. اینجانب طی نامهای به ریاست محترم جمهور خواستار اجراییشدن صورتجلسه سال 90 با وزیر نیرو و 45 نفر از کشاورزان معترض در دولت دهم مبنی بر انتقال آب با لوله و توزیع مناسب و عادلانه آب بودم که اگر این امر عملیاتی میشد دیگر شاهد اتفاقات ناگوار چون حوادث شرق اصفهان نبودیم. باید حق حقابهداران را داد. اگر آبی نیست، چرا تخصیص جدید و توسعه کشت صورت میپذیرد و پرداخت خسارت از طریق صندوق خسارت این دست و آن دست میشود، گویا که صندوق خالی است؟ این وعدههای توخالی مردم را بیاعتمادتر میکند.