«بهنام تشکر» در شبکه «سلامت» مسابقه تلویزیونی را اجرا می‌کند؛ بازیگری که تاکنون پیشنهادات مختلفی را نپذیرفته و دلیل قبول کردن این اجرای تلویزیونی را به خاطر متفاوت بودن مسابقه «مافیا» عنوان کرد.مسابقه تلویزیونی «مافیا» با هدف افزایش قوه تشخیص و خانوادگی است؛ در آن فرد با آزمون و خطا سعی در شناسایی افراد دیگر می‌کند. در این بازی افراد به دو گروه مافیا و شهروندان تقسیم و نبرد میان دو گروه آگاه و ناآگاه شبیه‌سازی می‌شوند. در این مسابقه افراد به صورت پنهانی تعیین نقش می‌شوند و اکثریت شهروند این فرصت را پیدا می‌کنند تا افراد مافیا را شناسایی و برای حذف آن‌ها رأی دهند.
بومی‌سازی بازی مشابه، هدف اصلی برنامه بوده و منتج به تولید 32 مسابقه جذاب در دکوری به مساحت 300 متر شد؛ این دکور بیشتر بر فضای نوری متمرکز شده و تغییرات نور باعث تغییر در فضای دکور می‌شود. «بازی مافیا» از مدت‌ها پیش در میان جوانان رواج پیدا کرده بود با ورود به تلویزیون رنگ و بویی جدید پیدا کرد؛ حتی یکی از بینندگان این برنامه در اینستاگرام بازی مافیا نوشت: بالاخره بعد از مدت‌ها مسابقه‌ای متفاوت دیدیم.علاوه بر نظرات متنوع درباره مسابقه در طول پخش، بینندگان مرتباً نسبت به بازی شهروندان، مافیا، کارآگاه و پزشک نظر می‌دهند یا خوشحالی خود را از برد شهروندان یا مافیا ابراز می‌کنند.به عنوان مثال یکی از بینندگان در طول پخش مسابقه چنین نوشت: مافیا خیلی اصولی و درست بازی کرد و شهروندان به دکتر و کارآگاه باختند. بهنام تشکر، برای نخستین‌بار به عنوان مجری در برنامه‌های تلویزیونی حضور پیدا کرده است و مسابقه‌ای را اجرا می‌کند که به تعبیر تهیه‌کننده این برنامه تنها بعد از یک هفته پخش، نظرات جوانان در فضای مجازی را به خودش جلب کرد. این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که چطور شد اجرای مسابقه تلویزیونی «مافیا» را پذیرفت؟ گفت:‌ جالب است بدانید مسابقه‌ای در تلویزیون نبوده که به من پیشنهاد اجرای آن نشده باشد. نه تنها مسابقه که برخی از برنامه‌ها هم به بنده پیشنهاد دادند تا مجری آن برنامه‌ها باشم؛ از برنامه «پنج ستاره»، «کتاب باز» و «کودک‌شو» گرفته تا خارج از تلویزیون، اختتامیه جشنواره فیلم فجر که هیچ‌کدام را نپذیرفتم. ازآن‌جایی‌که این بازی «مافیا» جذاب است و تقریباً بازی‌هایی که در شبکه‌های بزرگ دنیا از آسیا تا آمریکای لاتین پخش می‌شود به ندرت مسابقه‌ای هم‌چون «مافیا» ساخته و دیده شده است.
 وی تأکید کرد: یکی از دلایلی که اجرای مسابقه «مافیا» را پذیرفتم چون ایده‌اش جدید و خلاقانه بود و واقعاً می‌توان گفت جنس واقعی‌اش مسابقه است. بازی که دیده نشده و جالب است متوجه شدیم که بازی «مافیا» را در شهرستان‌ها انجام می‌دهند و البته همواره به این نکته فکر می‌کردم اگر روزی قرار باشد اجرای برنامه یا مسابقه‌ای را بپذیرم آن اجرا، متفاوت باشد. بازیگر سریال «ساختمان پزشکان» در خصوص این بازی افزود: مسابقه «مافیا»بازی به شدت فکری و شک‌برانگیز است؛ تمام این عوامل و دلایل باعث شد مجری این مسابقه تلویزیونی باشم و از این انتخاب و عهده‌داری این مسئولیت، نه تنها پشیمان نیستم بلکه خیلی خوشحالم. وی در پاسخ به این پرسش چرا دیگر اجراها را نپذیرفتید، خاطرنشان کرد: احساس می‌کنم جایم آنجاها نبود که بخواهم اجرای مسابقه و یا برنامه‌ای داشته باشم! من به اجرای تلویزیونی اینطور نگاه نمی‌کنم که میان بازیگران و مجریان وجه تمایزی قائل شوم و دسته‌بندی کنم که بازیگر مجری یا مجری بازیگر! جوّی که ایجاد می‌کنند بازیگران مجری شدند و مجریان بازیگر شدند یا تئاتری‌ها می‌گویند بازیگران سینما به تئاتر آمدند؛ اعتقاد دارم هرکسی در زندگی خودش هر تجربه‌ای انجام دهد و آن کار را تجربه کند کسی نمی‌تواند جلویش را بگیرد. این جوّها و حرف و حدیث‌ها را نمی‌پذیرم و لزومی نمی‌بینم بابت کاری که بر روی آن اشراف دارم و انجام می‌دهم به کسی پاسخ دهم.   
بهنام تشکر در خصوص جذابیت‌های مسابقه «مافیا» تأکید کرد: بسیاری از نام مسابقه، جذب تماشایش می‌شوند چون نام «مافیا» هم برایشان جذابیت دارد. من خیلی کمک آنچنانی به روند تولید و ساختار برنامه نداشتم، چون بازی «مافیا» قوانین خودش را دارد و خود افشین اربابی کارگردان برنامه، فضای ساخت و تولید مطلوبی را رقم زد؛ من تنها کاری که انجام دادم بعضی مواقع در زمان رأی دادن شرکت‌کننده‌ها، شک و شبهه می‌اندازم تا حساسیت مسابقه بالا برود؛ شک بالا می‌رود و در مرحله آخر که قرار است یک شهروند با یک شهروند یا مافیا دست بدهد، سعی می‌کنیم استرس و التهاب بازی را زیادتر کنیم. وی در پاسخ به این پرسش که مشکلی نداشتید این مسابقه را در شبکه سلامت اجرا کنید، افزود: خیلی برایم شبکه مهم نبود و بازی «مافیا» برایم اهمیت داشت؛ شبکه نسیم هم در ابتدای تولد و چند صباحی بعد از تولید چندین برنامه، کسی نگاه نمی‌کرد و همان موقع‌ها به من پیشنهاد اجرا در همان شبکه شد؛ آرام آرام مخاطب خودش را پیدا کرد و به نظر می‌رسد با پخش «مافیا» تعداد بینندگان شبکه سلامت هم بالا رفته است.

«ارسلان کامکار»، آهنگ‌ساز و نوازنده بربط و ویلن، در چندین مصاحبه خود گفته است: بسیاری از موسیقی‌های پاپ ارزشی ندارند. او ضمن اشاره به این موضوع در گفت‌وگو با خبرآنلاین، به بیان این موضوع پرداخت که هیچ وقت مخالف موسیقی پاپ نبوده است؛ اما همیشه مخالف «موسیقی بد» است و باور دارد که در همه سبک‌ها موسیقی ضعیف هم پیدا می‌شود. کامکار، با بیان نام چند خواننده و تحسین موسیقی و صدای آن‌ها، علاقه خود به موسیقی پاپ را نشان داد و درباره عدم مخالفتش با موسیقی پاپ گفت: «هیچ وقت نگفتم موسیقی پاپ بد است یا مخالف آن هستم؛ صدای محسن چاوشی و رضا صادقی را تحسین کرده، به آن‌ها گوش می‌کنم و معتقدم بسیار صدای زیبایی دارند. همین‌طور ترانه‌هایی که در موسیقی‌شان استفاده می‌کنند مخصوصاً محسن چاوشی که از اشعار مولانا استفاده می‌کند برای من بسیار زیبا و دلچسب است. اما یک‌سری دیگر از افراد هستند که محتویاتی بی‌معنی را داخل ترانه خود می‌ریزند و فکر می‌کنند موسیقی زیبایی هم خوانده‌اند. همان‌طورکه گفتم در همه جا خوب و بد پیدا می‌شود و با تمام این شرایط من هیچ وقت مخالف موسیقی پاپ نبوده‌ام.» او ادامه داد: «زمانی فکر می‌کردند با موسیقی پاپ مخالفم، درحالی‌که این‌گونه نبوده است و هیچ‌گاه چنین ادعایی نداشته‌ام. ممکن است در موسیقی سنتی، کار بد هم پیدا شود، اثر عالی هم پیدا شود. برای همین من سبکی را بد نمی‌دانم، اما در هر سبکی، آثاری را بد می‌دانم که از نظر موسیقی و کلام ضعیف و بد باشند.»

 

ایرنا: نمایشگاه «روزگار محجوب» با محوریت ۹۰ سال زندگی هنرمند پیشکسوت هنر معاصر ایران، حسین محجوبی آغاز به کار کرد. دومین نمایشگاه نگارخانه «مهرسان» با عنوان روزگار محجوب به ۹۰ سال زندگی استاد پیشکسوت و صاحب‌نام هنر معاصر نقاشی ایران حسین محجوبی، با حضور استادان مطرح این حوزه در گالری مهرسان افتتاح شد. کارهای ماندگار او در زمینه رشته معماری، طراحی و ساخت پارک ساعی تهران در سال ۱۳۴۲ و نظارت بر اجرای ساخت پارک‌های ملت، نیاوران، لاله، جمشیدیه، خزانه، همچنین نخستین پارک‌های کویری ایران، بخشی از پروژه‌های وی بوده است. محجوبی، در این مراسم از خاطرات کارنامه هنری خود از تجربه نخستین تابلوی نقاشی رنگ روغن خود گرفته تا فعالیت در حوزه‌های مختلف هنری، سخن گفت.

خبرآنلاین:  جان برنکر، بدلکار ۳۳ ساله در صحنه فیلم‌برداری سریال «واکینگ‌دد» دچار سانحه شد و از دنیا رفت. پس از این حادثه خانواده برنکر از شبکه «AMC» که سریال «واکینگ‌دد» را تولید می‌کند شکایت کردند. آن‌ها شبکه را متهم کردند که برای صرفه‌جویی پروتکل‌های حفاظتی را هنگام فیلم‌برداری رعایت نکرده است. درنهایت دادگاه شبکه را از اتهام سهل‌انگاری تبرئه کرد اما حکم داد که باید هشت میلیون و ۶۰۰ هزار دلار غرامت پرداخت کند. در جریان یک دادگاه شش روزه، تمام فریم‌های صحنه‌ای که منجر به مرگ این بدلکار جوان شد، برای اعضای هیئت منصفه نمایش داده شد. جان برنکر بدلکار فیلم‌های «چهار شگفت‌انگیز»، «لوگان» و «پلنگ سیاه» بود.
 

«جان‌دار» ساخته حسین امیری‌دوماری و پدرام امیری، اثری فاقد معنا و تولیدکننده شمایل اشتباهی از شخصیت‌های یک داستان نیمه‌متمدن است. به واقع حضور حامد بهداد، فاطمه معتمدآریا و باران کوثری تأثیر منفی بر چهره عمومی فیلم گذاشته و به جای آنکه مخاطب را با ویژگی نوآوری ذهن روبه‌رو کند، تداعی‌گر شخصیت‌هایی است که هرکدام از ستارگان فیلم به تصویر کشیده‌اند. «جان‌دار» توانایی ایجاد تعلیق را همانند اکثر آثار سینمای ایران، هنگامی از دست می‌دهد که ظرفیت تولید انرژی داستانی در فیلم‌نامه به تکامل رسیده و با کش‌دارکردن زمان فیلم و سرهم‌بندی در پایان، تشویش روانی شخصیت‌ها به سکوت تعبیر می‌کند.
در جست‌وجوی نیمه‌جان
مهم‌ترین دغدغه هر هنرمندی در کشورمان، قهرمانی اثرش در رقابت با همتایان خود برای رسیدن به محبوبیت اجتماعی است. هنرمند برای نمایش چهره‌ای مخدوش از جامعه، داستان‌ها – تصاویر و بعضاً مجسمه‌هایی خلق می‌کند که بیش از آنکه از درون به دنبال آرامش و کاتارسیس فلسفه زندگی باشند، مدام از پوچی و سردرگمی سخن می‌گویند. مشخصاً «جان‌دار» چنین ویژگی هدف‌مندی را دنبال نمی‌کند؛ اما تأثیرپذیرفته از آثار فرهادی، رخشان بنی‌اعتماد، عبدالرضاکاهانی و... لحظه‌هایی از رخنه چنین ویژگی‌هایی را در داستان خود به نمایش می‌گذارد. فیلم با عروسی شروع می‌شود. در همان ابتدا نزدیکی بیشتر پسر به مادر نسبت به دختر را احساس می‌کنیم و فرم کوبنده اثر که در اواسط فیلم مخاطب را با لایه‌های جدیدی چون نامادری و ترس از آبرو در یک خانواده آشنا می‌کند قابل ستایش است؛ اما به‌طورکل گرایش به انگیزه قتل و پرداختن به مسئله ارتباط آن با احساس یک طرفه خواستگار پیشین به دختر مزدوج شده اساساً مطرح ساختن داستانی غیراخلاقی است که در پایان هیچ نتیجه اخلاقی از آن خارج نخواهد شد. مخاطب به نیت کاراکترها از گرفتن چهره‌ای حق به جانب، شک می‌کند و این شک‌آلودگی ایجاد خلع چرایی و برهان کرده است. از سویی دیگر ویژگی منحصربه‌فرد هر کدام از بازیگران مانع از رسیدن آنان به شخصیت مناسب در فیلم‌نامه شده و آنان را نیمه‌جان بر کف داستان رها کرده است.
 سرنوشت خیس
مخاطب در این اثر سینمایی، زاویه احساسی مناسبی با کاراکترها برقرار نمی‌کند. نمی‌داند در این لحظه باید برای مادری اشک بریزد که تماماً خانواده را فدا کرده، برای پسر اشک بریزد که خود را فدای بنیاد خانواده می‌کند یا برای دختری غرق در آتش که با همه درگیری‌های ذهنی ابتدای ازدواج و حاملگی حاضر شده به خواسته غیراخلاقی خواستگار پیشین خود جواب مثبت دهد. در این بین پدر خانواده - که با همه معلوم‌الحال بودنش پدر خانواده است- و دلش به حال تک‌تک افراد خانه می‌سوزد، چه گناهی دارد! ایجاد بُعد احساسی مناسب از سوی مؤلف برای برقراری هم‌ذات‌پنداری مخاطب با شخصیت، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که متاسفانه تعلیق ایجاد شده در فیلم نامه بر محور حساسیت اجتماعی گردش می‌کند و شخصیت را فدای دغدغه مؤلف کرده است. این سرنوشت سینمایی است که به جای پرداختن به اصل موضوع هنر مانند خبرنگار خودخواهی عمل می‌کند که دوربین به دست از جامعه فیلم‌برداری کرده است و هنگام تدوین سکانس‌هایی که باب میلش نباشد را کات می‌کند.
 

مهر: فیلم‌ساز مطرح مکزیکی، فیلم جدید «مارتین اسکورسیزی» را فیلمی خواند که در آن مهارت و تجربه، با روح زمانه درآمیخته است.
«گیرمو دل‌تورو» کارگردان نام‌آشنای مکزیکی، برنده جایزه اسکار یک نامه سرگشاده در تجلیل از اسکورسیزی کارگردان افسانه‌ای هالیوود نوشته و از جدیدترین اثر او یعنی «ایرلندی» هم تجلیل کرده است. دل‌تورو می‌گوید: این روزها در فیلم‌سازی نیاز به دانش و فراست شدیداً حس می‌شود چون می‌توان با فیلم زیاد ساختن، انرژی و هیجان کسب کرد؛ اما دانش چیزی است که سخت‌تر می‌توان به آن دست یافت و فیلم‌سازی نادر هست که با مهارت، تجربه و ارتباطش با روح زمانه، بتواند این دانش را به تصویر بکشد. این فیلم‌ساز می‌گوید: با نگاه به گذشته می‌توان چنین دانشی را در آثار رنوار، برسون، برگمن، الیویرا یا کوروساوای فقید دید؛ اما با رسیدن به سینمای فعلی آمریکایی این لیست کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود چون فرهنگ جوان‌محور آن، دارد دانش را به خاطر هیجان کنار می‌گذارد. اما به باور او، اسکورسیزی هر دو کیفیت را دارد.
دل‌تورو می‌نویسد: اسکورسیزی مدت‌هاست نمایش‌دهنده اصلی خشونت و طمع در آمریکا بوده چون مشخصاً درک می‌کند که یکی از آن‌ها نمی‌تواند بدون دیگری وجود داشته باشد و هر دوی آن‌ها بنیان یک سبک زندگی و احتمالاً خود کشور هستند.
 او به‌عنوان مثال به دیالوگی در فیلم «مردایرلندی» اشاره می‌کند که جیمی هافا از فرانک می‌پرسد: «می‌خواهی بخشی از تاریخ باشی؟» و او می‌گوید «بله»؛ اما هیچ یک از آن دو نمی‌توانند تصور کنند که چطور این تبدیل به واقعیت می‌شود.
دل‌تورو می‌نویسد: این فیلم زاهدانه است. خالص‌سازی چند دهه؛ نتیجه اکتشاف او در موضوعات زمینی و موضوعات عرفانی. ساختار فیلم او حالا به طور خارق‌العاده‌ای در عین عریان بودن، دقیق است.
این فیلم‌ساز اضافه کرد: دوربین او با حرکات موشکافانه پیش می‌رود؛ موسیقی متن مختصر و دقیق است. این اثر یک استاد است که دوباره به تم‌های موضوعی خود بازگشته، نه که بخواهد تکرار یا ایده‌آل‌سازی کند، بلکه می‌خواهد آن‌ها را کامل کند.